Brievenbus/mailbox
De in de jaren '20 van de vorige eeuw in het
oosten van Leeuwarden gebouwde wijk met
namen ontleend aan het Nederlands-Indië van
toen, kreeg spontaan de naam Indische Buurt.
In de jaren '50 werd er in het Nijlan een
nieuwe wijk gebouwd met namen ontleend
aan West-Indië; er kwam dus een tweede Indi
sche buurt. Om verwarring te voorkomen werd
de eerste wijk sindsdien Oost-Indische buurt
genoemd.
De laatste jaren lees ik echter steeds vaker
Oud-Indische buurt, nu ook al in Leovardia
een naam die nergens op slaat. Ik vind het jam
mer dat een door onkunde ontstane naam al
gemeen aanvaard lijkt te gaan worden.
Koos PietersmaLeeuwarden
In het interessante artikel van Ingrid ten Have
in Leovardia 53 wordt een aantal gebeurtenis
sen genoemd, die overgenomen zijn uit het
boek Netferjitte... Nietfergete, uitgegeven in
1995. Zij verwijst naar pagina 134, waar wordt
beschreven hoe Toon Allerliefsten hals over
kop moet vluchten door een sprong uit het
raam vanuit het pand Sint Jacobsstraat 7. In het
stuk van Ten Have staan enkele notities die wat
mij betreft niet geheel juist zijn en nadere toe
lichting behoeven.
Zo is de achternaam van Toon niet Allerlief
sten, maar Alderliesten. Ook P. Wijbenga no
teert in zijn driedelige Bezettingstijd in Fries
land een foutieve spelling; ook in andere publi
caties wordt de naam wel eens foutief geschre
ven. Toon Alderliesten was in de laatste oor
logsjaren sabotagecommandant van district X.
Even een korte samenvatting van de gebeur
tenissen die vooraf gingen aan de komst van
Toon in ons huis. Mijn ouders hadden in okto
ber 1944 een aantal kamers van hun huis ter
beschikking gesteld aan een tweetal verzets-
mensen. Dat waren Henk Visser (schuilnaam
voor Henk Bonnema) en Kopie (schuilnaam
voor Eeuwke Koopmans). In maart 1945 werd
ons adres in de Sint Jacobsstraat te gevaarlijk
bevonden en moesten beide mannen elders
ondergebracht worden. Volgens een verslag
van Toon 'stond de woning de hele dag open
voor illegale werkers en het was dan ook een
waar toevluchtsoord voor het leger der gezoch-
ten'. Doordat een drietal weken later dringend
behoefte was aan een schuiladres, werd ander
maal een beroep gedaan op mijn ouders. Zij be
sloten (weer) een verzetsman onderdak te
verlenen. Op dinsdag 3 april 1945 werd Toon
naar onze woning gebracht en kon hij contact
opnemen met de sabotagegroepen.
Het is ook niet juist dat Toon op die bewuste
zaterdagmorgen 7 april, toen hij door mijn
vader werd gealarmeerd vanwege de inval in
ons huis, vanuit het raam naar beneden is ge
sprongen. Dat zou hij vanuit zijn kamer op de
tweede verdieping waarschijnlijk niet hebben
overleefd of tenminste zwaar gewond zijn ge
raakt. Toon vertelde aan Egbert (Eppie) Bultsma
(destijds commandant Gewestelijke Inlichtin
gen- dienst en waarnemend sabotageleider
NBS-Friesland), die een aantal uren na Toons
ontsnapping aan zijn ziekbed zat, dat hij alleen
aan de voorzijde van het pand kans had gezien
te kunnen ontsnappen. Langs de gevel van de
woning liep vanaf de tweede verdieping tot aan
de bovenzijde van de winkel een glazen rekla-
mezuil. Langs deze zuil kon Toon zich enkele
meters laten zakken. Maar doordat de gladde
zuil weinig houvast bood moest Toon deze
voortijdig loslaten en de laatste meters sprin
gen, waarbij hij zijn voet ernstig blesseerde. Tot
zijn ontzetting realiseerde hij zich toen, dat hij
de tas, die hij op de vensterbank had gezet, ver
geten had mee te nemen. Deze tas bevatte
onder meer alle adressen van de ruim twintig
leden der sabotagegroepen. Egbert Bultsma:
'Een moment was hij versuft geweest, doch hij
was weer op de been gekomen en hij had op de
tenen lopend het hazepad gekozen. Door steeg
jes en nauwe straatjes was hij op een adres op
36
Oost-Indische buurt
Hoezo Dronrijp?
De Celebesstraat in de Oost-Indische buurt in de jaren '30