Brievenbus/mailbox De in de jaren '20 van de vorige eeuw in het oosten van Leeuwarden gebouwde wijk met namen ontleend aan het Nederlands-Indië van toen, kreeg spontaan de naam Indische Buurt. In de jaren '50 werd er in het Nijlan een nieuwe wijk gebouwd met namen ontleend aan West-Indië; er kwam dus een tweede Indi sche buurt. Om verwarring te voorkomen werd de eerste wijk sindsdien Oost-Indische buurt genoemd. De laatste jaren lees ik echter steeds vaker Oud-Indische buurt, nu ook al in Leovardia een naam die nergens op slaat. Ik vind het jam mer dat een door onkunde ontstane naam al gemeen aanvaard lijkt te gaan worden. Koos PietersmaLeeuwarden In het interessante artikel van Ingrid ten Have in Leovardia 53 wordt een aantal gebeurtenis sen genoemd, die overgenomen zijn uit het boek Netferjitte... Nietfergete, uitgegeven in 1995. Zij verwijst naar pagina 134, waar wordt beschreven hoe Toon Allerliefsten hals over kop moet vluchten door een sprong uit het raam vanuit het pand Sint Jacobsstraat 7. In het stuk van Ten Have staan enkele notities die wat mij betreft niet geheel juist zijn en nadere toe lichting behoeven. Zo is de achternaam van Toon niet Allerlief sten, maar Alderliesten. Ook P. Wijbenga no teert in zijn driedelige Bezettingstijd in Fries land een foutieve spelling; ook in andere publi caties wordt de naam wel eens foutief geschre ven. Toon Alderliesten was in de laatste oor logsjaren sabotagecommandant van district X. Even een korte samenvatting van de gebeur tenissen die vooraf gingen aan de komst van Toon in ons huis. Mijn ouders hadden in okto ber 1944 een aantal kamers van hun huis ter beschikking gesteld aan een tweetal verzets- mensen. Dat waren Henk Visser (schuilnaam voor Henk Bonnema) en Kopie (schuilnaam voor Eeuwke Koopmans). In maart 1945 werd ons adres in de Sint Jacobsstraat te gevaarlijk bevonden en moesten beide mannen elders ondergebracht worden. Volgens een verslag van Toon 'stond de woning de hele dag open voor illegale werkers en het was dan ook een waar toevluchtsoord voor het leger der gezoch- ten'. Doordat een drietal weken later dringend behoefte was aan een schuiladres, werd ander maal een beroep gedaan op mijn ouders. Zij be sloten (weer) een verzetsman onderdak te verlenen. Op dinsdag 3 april 1945 werd Toon naar onze woning gebracht en kon hij contact opnemen met de sabotagegroepen. Het is ook niet juist dat Toon op die bewuste zaterdagmorgen 7 april, toen hij door mijn vader werd gealarmeerd vanwege de inval in ons huis, vanuit het raam naar beneden is ge sprongen. Dat zou hij vanuit zijn kamer op de tweede verdieping waarschijnlijk niet hebben overleefd of tenminste zwaar gewond zijn ge raakt. Toon vertelde aan Egbert (Eppie) Bultsma (destijds commandant Gewestelijke Inlichtin gen- dienst en waarnemend sabotageleider NBS-Friesland), die een aantal uren na Toons ontsnapping aan zijn ziekbed zat, dat hij alleen aan de voorzijde van het pand kans had gezien te kunnen ontsnappen. Langs de gevel van de woning liep vanaf de tweede verdieping tot aan de bovenzijde van de winkel een glazen rekla- mezuil. Langs deze zuil kon Toon zich enkele meters laten zakken. Maar doordat de gladde zuil weinig houvast bood moest Toon deze voortijdig loslaten en de laatste meters sprin gen, waarbij hij zijn voet ernstig blesseerde. Tot zijn ontzetting realiseerde hij zich toen, dat hij de tas, die hij op de vensterbank had gezet, ver geten had mee te nemen. Deze tas bevatte onder meer alle adressen van de ruim twintig leden der sabotagegroepen. Egbert Bultsma: 'Een moment was hij versuft geweest, doch hij was weer op de been gekomen en hij had op de tenen lopend het hazepad gekozen. Door steeg jes en nauwe straatjes was hij op een adres op 36 Oost-Indische buurt Hoezo Dronrijp? De Celebesstraat in de Oost-Indische buurt in de jaren '30

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2018 | | pagina 38