Geertrui overleed in Leeuwarden, Wijk F, nummer 144. Momenteel is dit Grote Kerk straat 18. Zij is de laatst begravene in de Sixma- grafkelder. Bartel en Fokel bleven kinderloos en daarmee kwam een einde aan het geslacht Van Sixma. Het is wel het begin van de huidige Protes tantse Sixma Stichting. Bartel en Fokel beslo ten op 21 december 1804 door middel van een codicil een deel van hun vermogen beschik baar te stellen ten behoeve van 'twee behoef tige vrouwen of bejaarde dienstmaagden in het daarvoor bestemde Gesticht vrije woning, ieder in eene kamer, te doen genieten'. De basis voor Het Gesticht is gelegd. Op 8 juni 1811 liet Fokel Berber vastleggen, dat de bezittingen van het Sixma-fonds ver meerderd werden met een woning. De huur opbrengst van die woning was bedoeld om de kosten van onderhoud van de begraafplaats en grafkelder te bestrijden. Op 22 november 1883 namen de erven van Fokel Berber van Beijma - de gebroeders Coert Lambertus, Egidius Da niel en Julius Matthijs van Beijma en Hendrik Trip - de beslissing om van het Sixma-fonds een stichting overeenkomstig het dan geldend Nederlands recht te maken. Zij vonden dat de dominee van de Dorpskerk wel op de stichting kon passen en zo gebeurde het ook. De domi nee had geen recht op een beloning voor zijn werkzaamheden, maar hij kon wel de plaatsen in Het Gesticht toedelen. Eens in de vijf jaar zal de bestuurder rekening en verantwoording moeten afleggen aan het college van Burge meester en Wethouders van de gemeente Leeuwarderadeel. In de jaarlijkse rekening werden ook de kosten van het onderhoud van de grafkelder, die op dat moment in eigendom is van mr. Hendrik Trip, opgenomen. Dominee Godschalk Horatius van Borssum Waalkes kreeg als eerste van de gebroeders Van Beijma en Hendrik Trip het bestuur van de Sixma- stichting in handen. Godschalk Horatius van Borssum Waalkes, die van 1869 tot 1894 als do minee aan de hervormde gemeente te Huizum stond, was de vader van Adriana Bernhardina, de echtgenote van Hendrik Trip. Uit dit huwe lijk werd Jan Trip (1878-1967) geboren. Jan Trip is de persoon, die als laatste rechthebbende van de grafkelder kan worden aangemerkt. In de jaren dertig van de vorige eeuw vindt Het Gesticht een roemloos einde: het wordt wegens bouwvalligheid afgebroken. De be stuurder van de Sixma Sichting, in die periode ds. A. Hoving, heeft die treurige beslissing moeten nemen. De Sixma Stichting verschaft vanaf dan uitsluitend financiële ondersteu ning. In de loop van de tijd werd het doel van de stichting uit 1883 achterhaald door de soci ale wetgeving. In 2011 zijn de statuten en de naam van de stichting dan ook gewijzigd, een aanpassing aan de eisen van de tijd. De stich ting wordt nu geïncorporeerd in de kerkorde van de Protestantse Kerk in Nederland. Sinds 2011 is het de Protestantse Sixma Stichting die zich in de ruimste zin van het woord bezig houdt met de zorgverlening aan ouderen bin nen de grenzen van de Protestantse Gemeente Leeuwarden-Huizum. Het bestuur van deze stichting wordt aangewezen door de rent meesters van de protestantse kerkgemeente. Deze stichting heeft niet meer de plicht om in de kosten van het onderhoud van de grafkel der bij te dragen. Nu is dat ook niet meer nodig. De oorspronkelijke grafzerk is er niet meer, de kelder is leeg en de eigendom daar van is nu bij de eigenaar van Huizum-Dorp 64 te Leeuwarden. Het siert de Protestantse Sixma Stichting, dat zij het als haar plicht gezien heeft - naast de leden van de familie Van Beijma - om een riante bijdrage te leveren in de kosten van het plaatsen van een memoriezerk op het geza menlijke graf op het kerkhof van de Dorpskerk van Huizum van de van oorsprong in de Sixma-grafkelder begravenen. Op deze manier wordt een stukje geschiedenis zichtbaar ge maakt en is er een relatie gelegd tussen wat eens was en het heden. Het vormt een terecht eerbetoon aan de stichters van wat nu de Pro testantse Sixma Stichting is.^^ LcovitV3t^i. Het Sixma-fonds van 1804 en daarna ,V MÉU! i Het Gesticht. Dit pand was tegen Huizum-Dorp 64 aan gebouwd Collectie familie Van Kesteren

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2018 | | pagina 9