k
Sweet memories
Van Slooten ruim vijftig jaar aan de Emmakade
9
L e 0vo-Ti) La,
Henk de Vries
Concorp in Jirnsum viert dit jaar het hon
derdjarig bestaan. Die naam zal bij veel
Leeuwarders geen herinneringen oproe
pen in tegenstelling tot de naam Van Sloo
ten (VS), het suikerwarenbedrijf dat ruim
vijftigjaar zijn zoete lucht verspreidde over
de Emmakade en omgeving. In 1987 werd
VS overgenomen door Concorp.
In 1916 werd de pepermuntfabriek offici
eel opgericht en in 1918 begonnen de
broers Rinse en Gooike van Slooten de
Firma R.G. van Slooten in de Droogstraat
in Harlingen. Ze importeerden aanvankelijk
pepermunt uit Engeland. Door de Eerste We
reldoorlog kwam daar noodgedwongen een
einde aan en begon men zelf met de fabricage
van pepermunt. Ze deden ook zaken met de
sultan van Solo in Nederlands-Indië, waaraan
het merk Kraton pepermunt herinnert. In Har-
lingen stond het bedrijf bekend als de Peper-
muntfabriek. Die naam dekte niet geheel de
lading want er werden ook rumbonen en an
dere suikerwerken geproduceerd.
Van Harlingen naar Leeuwarden
De beurscrash van 4 oktober 1929 betekende
de ineenstorting van de wereldeconomie. Ook
Van Slooten kreeg het moeilijk maar kon des
ondanks doorgroeien. Het pand in Harlingen
werd te klein en uitbreiding bleek niet moge
lijk.
In 1930 kocht de firma de leegstaande blikfa-
briek aan de Emmakade-noordzijde in Leeu
warden en in 1933 werd, na een grondige ver
bouwing, de productie tot grote teleurstelling
van vele Harlingers, overgeplaatst naar Leeu
warden. Een aantal werknemers en hun gezin
nen verhuisde mee. De beide directeuren had
den hiertoe in 1931 al het voorbeeld gegeven,
Rinse verhuisde naar de Emmakade 11 en Gooike
eerst naar nummer 67 en daarna naar 132. In een
adresboek staat hun beroep omschreven als 'fa
brikant van azijn en suikerwerken'.
Groei zette door
In 1939 kreeg het sombere gebouw aan de Em-
makade een ander aanzien. De ronde vormen
werden hoekiger, de muren werden voorzien
van gele metselsteen en de ramen werden gro
ter. De vestiging werd daarnaast uitgebreid
met een ketelhuis dat op de Emmakade 151
kwam. Tijdens de oorlogsjaren kon er op be
scheiden kracht worden doorgewerkt. Vlak
voor de bevrijding werd het gebouw door ver
zetsmensen gebruikt als wapendepot van de
Binnenlandse Strijdkrachten.
In de jaren zestig maakte de fabriek een
forse groei door. Diverse panden naast de fa
briek werden opgekocht en soms ook weer af
gebroken. Naast pepermunt kregen drop en
zuurtjes steeds meer betekenis en deze vorm
den de hoofdmoot van de fabricage. Gooike
van Slooten was een liefhebber van boten en
bezocht regelmatig een werf aan het Vliet. Als
hij het terrein opstapte bood hij de werkers
een product van hem aan: 'Wille jim oek een
Verrekt Slecht pepermuntsje?'
De meisjes van de suikerwerkfabriek
Het productieproces was grotendeels hand
matig en dat zorgde voor veel werkgelegen-
Dames op de inpakafdeling
