L e 0vo-Ti) La, Een bijzondere foto uit betere tjden: het orkest met dirigent Leendert Sinnema met als muzikanten zijn zoon pianist Henk, tweede van rechts staand, en zoon Piet, vierde van rechts met saxofoon Nederlandsche Arbeiders Sportbond, om en kele te noemen. Ook was het orkest van de partij op de 1-meibijeenkomsten. En overal oogsten de musici grote waardering. Goede re censies resulteerden in steeds meer optre dens. De samenwerking met de Arbeiders Toneelvereeniging Ontwikkeling leidde zelfs tot een tijdelijke fusie waarin ze samen abon nementen uitgaven voor hun optredens in De Harmonie. Voor het sinterklaasfeest brachten de mees ters en juffen van de openbare scholen ieder jaar een sprookje ten tonele voor de kinderen. De muziek daarbij werd sinds 1922 verzorgd door de Kamermuziekvereeniging, daardoor ook wel het Sprookjesorkest genoemd. Onbe wust hebben duizenden kinderen toen kennis gemaakt met het orkest. 's Avonds werd er ge speeld voor de ouders en overige belangstel lenden voor een uitverkochte Harmonie. Van mijn ouders weet ik dat ze vooral genoten van de sfeer en de prachtige muziek. Jammer dat in 1984 door allerlei bezuinigingsmaatregelen aan deze schitterende traditie een einde kwam. Afscheid van een geliefd musicus In januari 1940 vierde het orkest op feestelijke wijze alsnog het twintigjarig bestaan, maar men wilde zich niet laten inschrijven bij de Kulturkammer en mocht daarom niet meer optreden. Toch vond er nog een aantal optre dens plaats; het laatst tijdens de negen uitvoe ringen van het sinterklaassprookje in november 1943. Soms werd er nog wel in het geniep gespeeld. Ook verhinderden de om standigheden het feestelijk jubileum van het vijfentwintigjarig bestaan. Dirigent Leendert Sinnema, geboren in 1886, was ambtenaar bij de gemeente Leeu warden. Toen de Landelijke Organisatie voor Steun aan Onderduikers (LO) hem in 1942 be naderde was hij chef van de afdeling Bevol king en Militaire Zaken. Hij was een stipt werkend en onkreukbaar man, wiens geweten hem niet toestond te weigeren nu zijn hulp van essentieel belang was voor het onder grondse verzet. Om aan persoonsbewijzen te komen had men Sinnema nodig, die dit volle dig dekte en zijn steun gaf aan degenen op de afdeling die de stukken doorspeelden aan het verzet, de ambtenaren Van der Veen en Swart. Alles ging goed tot 28 december 1944. Toen werd hij op zijn kantoor gearresteerd door en kele SD'ers. Ook zijn twintigjarige zoon Henk werd opgepakt. Sinnema werd zonder enige vorm van proces via het beruchte Scholten- huis in Groningen naar het concentratiekamp Neuengamme gestuurd. Op 18 februari 1945 is hij daar overleden; zijn graf werd pas jaren later ontdekt en in 1951 kon het stoffelijk over schot in alle stilte worden herbegraven op het kerkhof van Huizum. Van kamermuziek naar salonorkest Na de bevrijding ging het orkest opnieuw van start, aanvankelijk geleid door zoon Henk, die moeilijk herstellend van de mishandelingen in het concentratiekamp, weer thuis was geko men. Al snel nam Hijlke Fijlstra de dirigeer stok over en hij zou die bijna vijfentwintig jaar hanteren. Op zijn verdiensten komen we later in dit verhaal terug. Om de verknochtheid aan de zo dramatisch overleden dirigent te tonen kreeg het de naam Salonorkest Sinnema. De rollen waren nu omgekeerd, want de or kesten die zich vijf jaar eerder wel hadden in geschreven bij de Kulturkammer kregen nu een speelverbod opgelegd. In de roes van de bevrijding kwam het ene optreden na het an- Leendert Sinnema, oprichter van het salonor kest, toen nog Kamermuziekvereeniging Leeuwarden

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2018 | | pagina 5