Tmas-diskrimiiiaesje
Feiten en leitjes
uit de vorige eeuw
0
Ljouwerter bin ik net, aïlikemin hielendal
frjemdling; ik hear ta de fêste gasten, dtj't
op groun fan in aide relaesje wiis mei dizze
stêd binne. Sa woe ik jerne in goed wurd
foar har sprekke, al moat ik tajaen dat hja
gjin Parijs en seis gjin Amsterdam is. Mar
hja hat har eigen skientme en har eigen
freonlikens, dy't oars binne mar derom net
ünderdogge foar hokker stêd.
Fansels, ik wol op de terrassen ut, dêr't S.
yn it funynümer fan „De Leeuwarder
Gemeenschap" sa'n bittere klacht oer
losliet.
Dit is tinkt my mis fan S'., dat hy, yn
Ljouwert forkearende, aloan tinkt oan
Amsterdam en Parys. Hy moat oan
Ljouwert tinke.
Lèstendeis siet ik yn 'e trein mei in dame
ut Ljouwert, dy't nei Amsterdam reizge om
hwat to keapjen omdat der, neffens har, yn
Ljouwert gjin winkels wiene. Foar har wie
in winkel earsten echt, as er yn Amster
dam stie.
Sa liket foar S. in terras dan earsten echt
to wêzen, as it yn Amsterdam of yn Parys
leit. Hwant it is fansels in wierheit as in
kou, dat Ljouwert wol terrassen hat, dat
wit elk dy't dizze stêd ken. Sa foar de fust
wei neam ik op: de Stasjonsrestauraesje
(stêdskant), De Kroan, Amicitia, Klanderij,
Nije Doelen, Griene Weide, De Bleek en
Lytse Büntekou. Mooglik binne der noch
wol mear. Fansels wit S. der ek wol fan,
mar hja binne him net nei it sin. Hwerom
net? Omdat hy net de kans rinne wol dat
der in sakeman njonken him delstrykt dy't
hwat djurders bistelt. Mar dy kans birint
men dochs rounom, en hwat is der op tsjin?
It is in apart aspect, en immen dy't Parys
sa goed ken, soe stadichoan syn provinsiale
ienkennigens en syn tsjinsin yn frjemden ris
oerwoun hawwe moatte. Hy hoecht dochs
net foar harren to biteljen.
Hokker terras fynt dan wol genede yn 'e
'Jagen fan S.? Hy neamt ien yn Amster
dam, dêr't men oan it wetter sitte kin,
küsend yn 'e sinne. As ald-Amsterdammer
kin it my hast net misse of hy hat it each
op „Lido". Nou, dy't him dér rêstich del-
jowt, hoecht ek net forlegen to wêzen as der
yn Ljouwert in oannimmer of in féfokker
njonken him delstrykt; hy is ien en oar
wend. Boppedat is syn suggesje. dat men
dêr foardieliger tit wêze soe as yn Ljouwert,
yn striid mei de feiten.
De Ljouwerter hotelhalders en kelners litte
jin wol rêstich sitte as men seis rêstich is.
Ik bin dêr alteast, nettsjinsteande myn
biskieden fortarrings, noch nea fan in terras
óf ja ge of fuort sjoen.
Derom moat ik opkomme tsjin dizze oan-
tiging tsjin us gastfrije haedstêd, in oan-
tiging dy't under de slimme delikten fan
(ter) rasdiskriminaesje fait. Ik soe der
ünkundich oan bleaun wêze, as hja my net
yn hannen fallen wie op in moaije simmer-
dei, doe't ik fredich siet to dreamen op it
terras fan 'e Kroan, FEDDE SCHURER.
It terras fan it Ljouwerter stasjon.
22 Dec. 1813. H. W. Schut, goudsmid
hij de Kettingbrug te Leeuwarden, verkoopt
kleine gouden medailles met beeltenis van
Z.M. Koning Willem I, geschikt voor heren
om op een lint en voor dames om in een
medaillon te dragen.
31 December 1813. J. Kok, postmeester
te Leeuwarden, publiceert in de Leeuwar
der Courant, dat de paardenposterij tot het
vervoer van brieven, courier en reizigers
op de oude voet blijft en dat in het Post
huis aldaar onder toezicht van G. Swart en
R. J. Wagenaar tien goede postpaarden,
vier postillons en genoegzame rijtuigen
gereed staan.
1 Jan. 1814. De maire (burgemeester),
adjunct-maires en leden van de municipale
(gemeente-)raad van Leeuwarden worden
ontslagen en burgemeesteren benoemd, die
zich constitueren als de wettige regering
der stad en uit hun midden kiezen tot
president Bernhardus Buma en tot secretaris
Joannes van der Horst.
6 Jan. 1814. De laatste troep kozakken
verlaat Leeuwarden.
15 Jan. 1814. De kavallerie-kommandant
J. G. van Sijtzama roept de Friezen op om
een corps cavallerie te formeren ten einde
de nog aanwezige Fransen te verjagen.
