15
Onder liet klokje
I en zo nu en dan verschijnend maart-
I zonnetje maakte het mogelijk dat
de, door de winter wreed ver
stoorde, regelmaat in het samenklonte
ren onder het klokje weer hersteld werd.
Dorus: Uut 'e wien en in 't sontsje, dan
gaat het weer."
Rein: „Gelukkig al. We hewwe het slim
ste weer achter óns ouwe rug. Mar we
kenne wel over dit winterke naprate."
Willem: „Hest het in 'e gaten? Dit is wat
weest, mannen. En reken mar, dat er een
hoop koude leden is. En as je die ler-
halen over het bütenland leze."
Manus: „Dat hew ik oek docht. Die le-
wina's en die overstromingen. Dat kenne
wij hier niet, mar het liekt mie gien
lolletje."
Liuwe: „Nou en daar in Itaalje de wol
ven loor de ramen. Je kenne beter
andere uutlanhüzers hewwe. Ik sien hier
al wolven op 'e Wuddummerdiek lopen."
August: „Skei uut lent met dien gekke
ierhalen. Een meens krijt er wat fan."
Willem: „Ja mar so is de harde ree - eh -
reeal - nou afijn, hoe hiet dat nou? Het
ston laassen in een krante en ik docht,
ja, dat is 't. De harde réjaleteit. Just!"
August: „Hoe kenst het so onthouwe,
Sterke? De woorden binne mij gauw te
duur. En je hewwe loof ik nou oek feul
meer ireemde woorden as froeger."
Rein: „En dat komt, docht ik, fan de
radio. De meeste meensen hewwe radio;
een toestel of disterebuusje. En nou, dan
kenne jou heel wat hore."
Willem: „Daar konst best es geliek an
hewwe, Flewielene. Deur de radio. Die
kerel van 't nijs, en die meziekstukken
en die gekjagers en die grappemakers.
Ja, nou mar, daar komt het fan!"
Dorus: „En oek wel fan 'e kranten docht
ik. Het stinkt fan 'e Ireemde woorden."
Manus: „Ja, en fan 'e letters deur me
kaar. Froeger hadden jou S.S.S. en V.V.V.
Mar nou leit alles deur mekaar: N.L.S.V.
op die blauwe vleesauto's, en M.T.S., die
skool bij 't Fosseparkje, en eh
Liuwe: „A.B.C. is der oek. Das een bond
looi ik."
Willem: „Bij óns meiske in Utrecht is
een foetbalklub, die hiet fan Dos. Je
lache je dood, man."
August: „ln die weerpraatsjes hewwe
se 't altied over mielibaren. Wat 's dat
foor spul?"
Rein: „Weet ik feul. Se hewwe het oek
wel es over tèrmiet of tèrmiek."
Willem: „Ja, das spesiaal foor sweefflie-
gers. Niks foor óns."
Dorus: ,,'t Is langer een mite wereld.
Jou hewwe de sagolanden en
Liuwe: „Né, né, né, Dikke. Niet sago
landen, mar as ik het goed hew, is 't
wat fan Nova- of Navolannen."
Willem: „Froeger hadden je an 't spoor
boekje en 't sulletsje genoeg, mar teu-
genwoordich mut eikeneen een entsje-
klopédie hewwe."
Manus: „Hé Willem jonge, wat hest nou
foor praat?"
Willem: „Né Briltsje, het is goed. Bij
een ouwe boer fan mie hadden se een
heel grouw boek en daar ston fan alles
in. Nou en as we dan niet wisten hoe en
wat, dam gongen. we naar de boer en
dan sei die altiten: Eventsies in 'e entsje-
klopédie kieke."
August: „En staat alles daar in?"
Willem: „Dou kenst het so gek niet be
denke of het ston der in. Op letter. En
met plaatsjes der bij."
Rein: „Nou, Auguust, het mag dij nou
beure. Koop die mar gauw son boek,
dan kenst oek es foor de radio."
August: „Niet so haliwies', Rein. Mar ik
wil 't wel wete, dat 'k dom geboren bin
en der niks bij leerd hew."
Liuwe: So gaat het óns allemaal laak.
Se frage mij oek wel es wat en dan mut
ik faak sêgge: „Dat mag Joast fan der
Fondel wete."
Dorus: „Sêg Willem, dou weest nog wel
es wat. Wat is, wat is, wacht ik hew
het op een luusjeièsdoaske skreven,
wat is een saketerief?"
Willem: „Een wat? O ja, een sake
ja, wis een saketrief. Ja, dat is fan 'e
donkere winkels op 'e Nijstad en so.
Wat is 't een boel, niet?"
Dorus: „Daar wudt de stad niet feul fleu
riger Ian. Wat houdt suks nou in? Sake
terief skrieve dekranten. Hewwe die
winkelmeensen aksje met de gemeente
raad?"
Liuwe: „Ik hew mien swager fan 'e
krante der wei es over hoord. En die
seit altied: 't Is een sentekwesje. Die
winkellui wille minder betale as 't gas-
febriek hur aihale wil. Se wille sogeseid
een hampart trief. Jou en ik hewwe een
triel en de saken krije dan hur trief."
Willem: „En das 't saketrief. Alfijn,
Liuwe hét het loof ik goed ferduutst, dat
ik ken mie wel stil houwe."
Manus: „De man foor de radio sü sêgge:
Der is een klonlliks gaande tussen de
middenstand en 'e stad."
Rein: „Mar dit binne gien klusjes foor
de Feiligheidsraad. Dat mutte se hier met
mekaar uutknokke."
August: „Mar een dooie boel is 't wel.
Nou binne feertien dagen gauw om, mar
anders süden je miene dat het nog oor
log is."
Willem: „Der is in 'e raad oek nog al
swaar over praten. En over de hüze-
beweging, en over de tunnel bij de
Skrans en al so meer. De mannen hadden
der een hele dag foor nomen."
Rein: „Nou hadde ik in 'e krante een
groot stuk lezen over een nije Prins
Hendrikbrugge. Mar daar is loof ik in 'e
gemeenteraad niks fan seid."
Liuwe: „Das oek wat, mannen. Ik hew
loof ik nooit anders kennen as dizze
brugge. En die nije wudt oek een stuk
breder."
Dorus: „Ston der niet in 'e krante, dat de
Prins Hendrikstraat oek breder wudde
must? Ja, fut en dalijks niet, mar
later
Willem: „Ja, die ene kant mut er weg
en een stuk achteruut. Mar dan doet
mien hoofd niet seer meer."
Manus: „Welke kant mut fut? Die kant
waar hij woont, die kapper, hoe hiet ie
oek al weer?"
Liuwe: „Die kant is 't loof ik niet. 't Is
de kant ian Doedijns en dat liswinkeltsje
looi ik, niet Willem?"
Willem: „Ja, die kant is 't."
Rein: „Nou is 't nog niet so feer, mar
je salie daar mar weune of een saak
hewwe. Dan bin je swaar het bokje."
August: „Wie dan leeft, wie dan sorgt.
Mar dan krij ik niet meer fan Drees."
Liuwe: „Folgend jaar oek niet meer
looi ik."
August: „Wat seist nou?"
Willem: „Ah, skrik mar niet Auguust.
Mar Liuwe bedoelt dat er dan wel die
andere wet weze sal. De mannen in 'e
Kamer bin der al met doende weest.
Dat ken foor óns soorte fan meensen
een hele ferbetering wudde."
Manus: „Dat hew ik oek docht. Mien
neef wii Drees hore doe-tie hier weest
hét, mar ik sei: Die hèt sien tied had,
we gaan nou fan een ander beuren."
Willem: „Oh, die Manus is oek son
smoute prater bij tieden. Het komt alle
maal uut 'e groate pot en de meensen
betale 't met mekaar. Eendracht maakt
macht."
Het citeren van dit spreekwoord werd
door instemmend gemompel gevolgd. En
toen gebeurde het.
Naderende man: „Ah, mannen fan een
goed leven."
Rein: „Hé, Jurjen. Waar hest dien
karre?"
Jurjen: „Die karre ken barste. Jurjen
ren teniet t!"
August: „Ja, nou sien 'k het. Ons melk
boer."
Willem: „Nou, mar Jurjen hèt oek fer-
skeidene mingeltsjes bij mij tuus brocht."
Manus: „En bij mij soms niet wuust
sêgge?"
Jurjen: „Ik hew de hele stad wel deur-
flogen. Ik hew wel honnen had en een
peerd, en nou de laaste tied een bak
fiets. Ja, sell trappe hur, geen motur.
Das niks loor Jurjen. Mar nou is 't uut!
Jurjen hèt sien pusje deen!"
Willem: „Mar dat geswalk deur de stad
is der oek niet meer bij. Eikeneen hèt
nou sien eigen wiek."
Jurjen: „Snering!"
August: Wat seistou?"
Jurjen: „Sunnering! Leze jimme gien
kranten?"
Willem: „Jimme is gemeen folk. Ik hew
het wel lezen. En oek wel murken. Sate-
rus had ik een klein melkboerke met
een bril op en de Maandus een grote lent
sonder bril. Mar die sei: De servies blieft
geliek! En doe sei mien frou: Binne jou
melkboer of binne jou téproever?"
