13
Onder liet klokje
De vrede was weer getekend. De
„eerlijke'' Rein was weer in ge
nade aangenomen. Op een milde
mei-dag legde hij een verklaring al.
Rein: Dat waar mie raar ontkomen,
mannen. Ik sü der eerst een grapke over
make,-mar doe ineenen waar ik afgeun-
stig op Willem sien sterke ferhalen en
doe, nou ja, doe bin 'k deurslagen. Dat
hadde so niet muiten."
Manus: „Né, dat waar een minne beurt
Flewielene. Mar allaiijn, sand erover!"
Willem: „Ja, dit's gebeurd, mar ik waar
duvels op die, Rein. Mar doe t mien
wieike het hoorde, sei se: Durlstou loor
al dien ierhalen twee fingers in 'e hoogte
te steken?"
Een ontspannend gelach maakte een
eind aan het incident.
Dorus: Wete jimme wie straks oek
sterke ferhalen fertelle ken? Moeke
Kingma!"
August: Wie is moeke Kingma? Moeke
Verf hew 'k wel es fan hoord, mar
moeke Kingma
Liuwe: „Al suust er nog nooit fan hoord
hewwe, dan bist oek nog een minne
krantelezer. Hestou dat stukje niet lezen
Ian die Irouw, die't met 'e fliegmesine
naar hur kienders in Ummerika sal?"
August: „Ik bin een minne krantelezer;
dat wete jimme oek wel. Mien swaqer
hèt mie wel ferteld fan een oud wiefke,
die't sofeul jaar met peterolie lopen
hadde. Hij had het plaatsje uut 'e krante
knipt, want hij hadde jaren in 'e Blee-
kerstraat woond, dat sodoende."
Willem: „Ja, dat waar Rinske, mar die
hoeft niet met peterolie naar Eisenhower
toe. Né, moeke Kingma, die ken nog es
wat f er hale!"
August: „Gaat se in een fliegmesine?
Niks foor mij; ik loof dat 'k loor gien
honderddüzend gulden in sun smerig
ding kroop."
Liuwe: „Ja, 't is wel een wiefke met haar
op 'e tannen. Se siet nog es wat fan 'e
wereld. Se komt teerder as wij."
Willem: „Mien lerste is Itaalje weesl.
Met koeies. Se komme nou nog wel es
in Griekenland en in Arregetienje. Dat
binne oek hele lopen!"
Rein: „Se sêgge dat de wereld kleiner
wurdt. As jou mar wat inkommen hewwe,
gaan je met fekaansje naar 't bütenland.
Oostenriek en Purries lêgge bij de foor-
deur."
Dorus: „Mar niet bij mienen. Mar goed,
wij hewwe óns tied had. Wij hewwe
werkt foor een bitsje en binne oek faken
tefreden weest met een bitsie. Hewwe
jimme dat laassen deur de radio hoord?"
Manus: „Der is so faak es wat foor de
radio. Waar wuust hene, Dikke?"
Dorus: „Nou, die uutsending fan die fent,
die't dan een praatsje houdt met ouwe
meensen uut een bepaald plak. Nou, en
doe waar ie in Luwadden
Liuwe: „Ja, en doe waar der oek een
man uut het Stadsfersorgingshuus foor,
en een paar meensen uut een gast-
huus
Dorus: „Just, dat bedoel ik. Nou, en as
je dat ouwe wiefke hoorden, dan waar
dat ons leven. Hard werreke, fan 's mor
gens Iroeg tot savens laat, een habbe-
krats lerdiene, en sei se doe: We waren
wel gelukkig. Dat hoort nüver en
dochs
Willem: „Alles waar heel anders. Ik
hew oek wel es met het mes dwars in
'e bek foor een boer stonnen, en ik hew
oek wel es met staakt, mar ja, soms dan
waren je wel aardig tefreden met 'e sie-
tewaasje."
Rein: „Ja, 't kon wakker ongeliek. Mar
ik loof wel, dat de meensen het nou
beter hewwe as froeger."
Willem: „Der is meer welf aart. En as se
óns daar nou straks oek een pusje fan
geve, en daar liekt het wel op, dan
ken 't om mij wel so blieve."
Liuwe: „En as dan de pommeranten gien
oorlog skoppe, dat mag er oek wel bij."
Manus: „De mannen prate smout met me
kaar, dat skeelt sofeul. Die twee Russen
rei ze mar een end fut, en se swetse, en
se ete en drinke, en se geve hier een
tuutsje en daar een aaike
August: „Ajakkes, wat flauwe gekken!"
Dorus: „Ja Auguust, ik hew liever dat se
tüte as dat se skiete. Mar wat gaat daar
foor nüvere auto?"
Willem: „Waar? O, die gele daar. 't Sal
wel weer reklame weze. Of het is die
auto, die't op suup riede ken."
August: „Wat seistou? Op suup riede?
Wat houdt dat in?"
Liuwe: „Dat hast weer in 'e krante leze
kennen, ouwe erfgenaam. Een kerel hèt
wat uulionnen, dat foor bussine in 't
plak ken, en daar sit een soat suup in.
Het liekt wel wat op Wardenier."
Rein: „Aansen is 't sof eer, dan riede se
naar de geraas je en dan sêgge se: Jaag
mie wat suup in 'e tenk!"
Manus: „Ja, of die bussinepompen rake
der uut en de mellekboeren krije dat
handeltsje der bij."
Willem: „Nou ken 't oek wel weer man
nen, we make het hoe langer hoe gek
ker. Mar nou heel wat anders. Wat
sêgge jimme fan de nije urenaren?"
Rein: „Fan de nije wat?"
Willem: „De nije urenaren. Eh water
plaatsen Ach eh
Dorus: ,,'t Is duudlijk genoeg, Sterke. Je
hewwe hokjes en hokjesDas een
hele uutkomst foor een soat meensen.
Nim nou een bakker, of een straatmaker
ofAfijn, noem mar op. Nee, 't is
noflijk!"
Willem: ,,'t Liekt mij oek een hele uut
komst in die bütenwieken. Och, en as
se se dan wat kammeflére
August: „Der in kampere? So gek hoeft
het niet, wel?"
Dorus: „Nee, Willem seit: kammeflére.
Hij bedoelt: wat in 'e bosjes delsette of
so. Wat het oog niet ruukt
August: „Nou ja, dat doene se al jaren.
Onder nije bruggen, en hier in 'e ouwe
Waag."
Rein: „Die sien ik nog wel es ferdwie-
nen. Daar wudt wel gauw es wat fan
seid. 't Is oek so-so lansels."
Liuwe: Foor óns is 't wel noflijk hier.
Ik loof, dat 'k mar even ansteek."
Dorus: ,,'t Is met Liuwe een spuftsje: As
je der over prate
Willem: „Mar nou nog es wat. 't Komt
mooi uut, dat Liuwe even fut is. Hij is
morren jarig. En dan wurdt ie seventig!"
Manus: SoSeventig. Jonge. Liuwe al
seventig."
August: „Mar dat seistou met een be
doeling seker, Willem?"
Willem: „Dat hest gauw deur deze reis,
Auguust. Ja, hier muite wij wat fan
make, mannen. Wat besonders."
Manus: „Hij is anders de eerste niet,
die't seventig wurdt
Willem: „Wat wuustou daar met sêgge,
Briltsje?"
Manus: „As dat we gien ferskil make
mutte. Of gien één of allemaal. Ik
hew
Dorus: „Stil, Manus jonge. Wij hewwe
dat doe niet weten, toenstou seventig
wudden bist. Mar och heden, daar komt
Liuwe al weer an."
Willem: „Nou, dan mutte we der
kwanskwies mar wat over afprate. Even
op óns openst."
Liuwe: „Wete jimme wie't ik daar krekt
trof? Siemen - Siemen Baltsje."
Dorus: „O, die ouwe peerdekoopman?"
Liuwe: „Just. En hoe oud dochten jimme
dat Siemen onder de han is?"
August: „Seventig!"
Liuwe: „Seventig? Hoe komstou so bij
seventig? Afijn, dat geeft oek niks. Nee,
Siemen Baltsje is drie en tachtig!"
Dorus: „Drie en tachtig. Dat skeelt der
tien jaar bijeh
Liuwe: „Nou, bij wie? Wat praastou der
ireemd in om."
Dorus: Bij óns Hein sien skoanmoeke
wii ik sêgge."
Willem (mompelend): „Jim lope in e'
gaten, mannen. Salle we lappe loor
Liuwe: „Wat bebrabbelstou daar, Wil
lem? Waar mutte de lappen foor?"
Willem: „Ah, niks jut Hestoek een
pruumke foor mie, Liuwe? Of hest een
goeie segaar in 'e buse?"
Liuwe: „Een pruumke kenst krije, mar
foor segaren must bij een ander weze."
Willem: „Och heden, ik docht: Liuwe
loopt met een doos dikke segaren in 'e
büse. (Mompelend): Foele jim het, man
nen? Lappe foor
August (grommend): „Wat kost óns dat
de man?"
Liuwe: Wat begrommell Auguust daar?
Of trille dien lippen?"
August: „Ah, niks ju. (Fluisterend): Twee
kwartsjes de man?"
Manus: „Daar mut het oek hard met op-
houwe. Toen ik
Liuwe: „Sal ik jim es wat sêgge? Jimme
kenne met mekaar het heen-en-weer
krije. Een ouwe kammeraad overal buten
houwe. Ja, stil mar, ik loei het wel.
Morren wur ik seventig, en ik wü jim
alle vijf frage en dan een segaar de man,
mar nou Plof mar met mekaar!"
