13
Onder het klokje
e mannen onder het klokje hebben
de alspraak gemaakt niet meer
over het weer te praten.
Liuwe: „Je lache je doad met dat bol-
tsje."
August: „Waar met, Liuwe?"
Liuwe: „Met die gouden slier fan dat
meens uut Amerika. Dat waar ommers
nep."
Willem: Nou nep, der waren fermoe-
dens, mar ik loof niet dat se der hele
maal uutkomen binne.
Dor us: „Der waar oek al een kerel, die
wü 't kope, mar ja, dan mutte se kleur
bekenne. De komsaris en de andere
pommeranten."
Manus: „De komsaris? Sit de pliesje der
oek met in?"
Rein: „Né, de groate komsaris. Fan 'e
koninginne, weest wel. Hij staat wel
gauw es op een plaatsje in 'e krante.
Son donkere kerel."
Willem: „As 't waar is, dan hewwe de
groate boeren hurren oek lillijk bij de
poat nimme laten. Mar 't wil mij hast
nog niet an."
Liuwe: ,,'t Blieft mij wat te stil. Die ge-
heimsinnichheden staan ik niet. Der sit
laak een luchje an."
August: „Och, dat is met óns oek al so.
En met de grachten."
Dorus: „Dou bist een mooie spreker. Wij
binne hier dochs seker niet een stelletje
ouwe stinkbearzen?"
Manus: „Een grapke je, een klein grap-
ke. Dat hoort er bij."
Willem: „Och, met die grachten gaat het
op en al. En 't wachten is op een hele
nije rioelbeweging."
Rein: „Ja, waar is 't wachten niet op.
Willem sien nije fémerk is der oek nog
niet."
Willem: „Né, mar ik loof wel, dat er
afvesaasje in komt. 't Gefaltsje fan 'e
blikken boerderij is al afbroken."
August: „De blikken boerderij? Was dat
nou?"
Liuwe: „Ah, dat is daar achter in 't land
bij de Helioweg of so. Een huus met een
blikken loads der achter."
Dorus: „En is die saak nou afbroken
omdat die nije straat naar de fémerk
daar langes mut?"
Willem: „Just Jehanneske. Waar een
stad em uutbreidt falie der brokken, sei
laassen es één en 't is waarachtig waar
oek. De ene keer een huus, en de andere
keer een mooi stuk bouw, en al so meer."
Rein: ,,'t Is mar ferhipte sneu as 't je
treft."
Manus: „Mar wat sal je der feul fan
sêgge. Nim nou alleen de nije hüzen
mar. Se bouwe nooit genoeg. En dan
krije jou straten
Liuwe: „En skolen, en ehspeultünen
en
Willem: ;,En wat nije winkels."
August: „Wat gaat er wat om niet?"
Liuwe: „Ik docht dast sêgge suust: Wat
sal mie dat een geld kosse. Want dat
binne dure grappen, mannen!"
Dorus: „Daar staan 'k je borg foor. Das
met een paar honderddüzend gulden niet
besien."
Willem: „Mar Liwwadden mut mètdoen
kenne. Daar gaat het om. Liwwadden is
gien negerij meer. Liwwadden mut foor-
uut. En mut dat geld kosse, niks an te
doen. Dan mut dat geld er komme. En
nou jim en dan ik weer."
Rein: „Dat geld komt er oek wel. Hewwe
jimme wel es hoort fan een stad die't
fulliet gong?"
Manus: „Een stad fulliet? Né, noust het
seist. Né, daar hoor je nooit fan."
Willem: „Né, die slag is foor Rein. Je
leze in 'e krante wat kaptalen as plak
ken as Amsterdam of eh Den Haag
uutgeve, mar fulliet, né, né
August: „Mar hoe komt nou son ge
meente an geld. Se make 't niet öp 't
stadhuus wel?"
Willem: „Belasting docht ik. Hoe ken 't
anders."
Liuwe: „En 't tonnegeld. Jou hewwe de
tontsjes oek niet foor niks."
Dorus: „En dan betale jou foor licht en
fuur. Foor 't gas mutte we oek weer
meer betale."
August: „Ja, dat hew ik murken. Ik hew
krekt munten haald foor de frouw."
Manus: „Ja, mar ik hew in 'e krante
lezen, dat het anders niet uutkon, en dat
se daar oek het onderhoud en nije din
gen foor over sofeul jaar uut betale.
Mar ja, anderhalve sent bij de munt op."
Willem: „En dochs hale se óns wat dat
aanbelangt het fel niet over de oren.
Ik hew wel gauw es met meensen uut
Holland of so praten, mar die betale
daar feul en feul meer."
Liuwe: „Hoe komt het praat nou op
sukke dingen, Sterke? Ik praat oek een
soat met de meensen, mar over 't gas
en so nooit één keer!"
Willem: „Weet ik feul. Jou lope deur de
stad. Bij de gasketels langes, en die nije
kantoren. Jou steke 't gas an en se trage:
Hewwe jim hier oek aardgas? Je gaan
bij avund deur de stad en je prate over
de ierlichting. Jou ja, wat sa'k sêgge.
Dat gaat so mar. En dan hoor je oek
wel es wat."
August: „Hewwe wij hier nou aardgas
of niet?"
Dorus: „Ja, seker. Al een heel skoft. Ja,
wij doene wel aardig mèt. Allenich, een
bitsje te min ferdivedaasje. We musten
wat meer feesterij hewwe."
Willem: „Dat ston laassen oek in 'e
krante. Het is te stil in 'e stad. En daar
sit wat in. Daar sit wat in."
Manus: „Ja, de krant wü, dat we de bü-
tenmeensen wat meer naar de stad
trekke. Mar dan mut er wat gebeure."
Rein: „Nou is dat makkelijk skrieven lan
sels. Mar wat mut je doen. En je kenne
oek niet alle jaren het selde fertone.
En wie mutte het doen? De stad. Of de
sakemeensen? Of de mesiekkorpsen?"
Willem: „Ik docht met mekaar. Dat doe
ne se in 'e Preensentün oek. Allenich
hadden die stumpers het weer niet met."
Rein: „Niet over 't weer prate, Sterke?"
Willem: „Dou foelst mie wel. Mar as se
uut alle orreganesaasjes een ieestkom-
misje benoeme, nou, dan spiekere die
wel wat in mekaar. En dan komt het geld
er oek wel. Dochten jimme oek niet?"
August: „Ik weet wat moois."
Liuwe: „Ah, Auguust geeft honderd gul
den!"
August: „Ak se hat, nou ja, och eh
Né, ik wü sêgge: Der kenne best een
paar fan óns in son kommisje."
Dorus: „Een paar? Né, dan de hele bubs."
Willem: „En we süden der wat fan make
oek. Of niet soms?"
Manus: „Nou wat dochst."
Rein: „Nou laas hore dan. Wat binne
de attraksjes?"
Willem: „Jim kenne die skaatsen wel
met die wieltsjes deronder? Rollende
skaatsen of so hiete se. Nou, as je nou
Jeen van der Berg en sukken midden in
'e seumer es rolskaatse late op 'e Nij-
stad, dertig keer op en del of so... Dat
sü wel bekieks krije."
Liuwe: „Dat hest niet gek bedocht, Ster
ke. En dan mut de pries een sulverne
rolskaats weze, die't elk jaar lerreden
wurdt."
Rein: „Ik weet niet, of dat wel wat
wurdt. Mar goed, das één ding."
Dorus: „Ik hew wel es docht, süden je
hier in 'e grachten gien gondeliaart of
suks houwe kenne. Dal trekt nusjes
meensen."
Liuwe: „In lichte boatsjes of op flotten
of pramen sü dat wel gaan, docht ik.
En dan wat illemenaasje an 'e kanten.
Een sprookje geliek."
Rein: „En nou weet ik oek nog wat
moois. Een grote luudspreker op 'e trap
pen fan 't Gerechtshof en daar ouwe ke
rels, ouwe Liwwadders fan boven de
seventich foor. Die mutte dan een wed-
stried in 't swetsen houwe."
Dorus: „En foor wie sien sterk ferhaal
de meensen op 't Saailand het langst
klappe, die krijt de eerste pries."
August: „Bistou al seventich Willem?"
Willem: „Nog niet Auguust. Dou hest
nog kans."
Manus: Dan mut ie mar goed oefene.
Hier hest nog nooit een pries winne
kennen."
August: „Ik hew es een droom ierteld,
weet jim nog wel?"
Rein: „Ja, fan die toetbal, die an 'e
goalpaal sitten bleef. En doe sü der één
inklimme, en doe waar 't gien bal meer,
mar óns klokje."
Willem: „Dat hest goed onthouden, Fle-
wielene. Droomst nog wel es, Auguust?"
August: „Fleden week nog. Ik droomde
da k op het Saailand bij die iesdaanserij
waar. Eén fan die meiden daanste en
draaide mar om mij hene. Inenen komt
se bij mie, haalt mie an en seit
Vrouwenstem: „Hé, Auguust, dou wuust
wel eten hewwe straks niet? Mar ik ken
niks klaarmake astou met de munten in
'e büse dien tied weer ferpraastl"
