Onder het klokje
De „beste wensen" zijn verstorven
en alles heelt weer een normaal
aanzien gekregen. De oliebollen-
kraam is verdwenen, maar dank zij het
zachte weer voor de tijd van het jaar
'gedurende het eerste deel van januari
1957 waren onze vrienden menig uur
aanwezig.
Rein: „Der lerandert as 't er op ankomt
mar een bitsje-, een ses wurdt een seu-
ven, en ferder blielt alles geliek."
Willem: „As jou het so besiene, ja, dan
sit er wat in son riddenaesje. An 'e an
dere kant is 't oek weer sü, dat jou een
hiel jaar alwerkt hewwe, en een hiel
nij jaar ioor je hewwe."
hiuwe: „We hewwe één dag minder te
lerdoen dit jaar."
August: „Rn de argewaesje en 'e kop-
sorg blielt geliek."
Dorus: „Laast nou de kop al hange,
Auguust? Dan hangt ie die lolgende
ouwjaarsavund op 'e skünen!"
Manus: Gien gelammenteer, jonges. De
dagen lenge al weer een bitsje, de son
seit nou en dan es goeiendag, en 't
peerde-ies is oek nog mooi een blokje
om."
Liuwe: „Mar dat ken hard genoeg ler-
andere."
August: „Niks gien belang bij. Feuls te
onloordelich!"
Willem: „Mar we hewwe 't niet loor 't
sêggen. En och, een Elfstedentocht waar
niet so gek."
Dorus: „Nou, dat mag om mij wel es
een jaar overgaan. En as 't so gaan mut
as lieden jaar
Rein: „Weet jim, wie 'k oek sien hew?
Bouke. Hij waar een paar dagen uutlan-
huus bij sien suster."
Willem: Och heden, Bouke uut Rotter
dam. Hest nog met em praten, Rein?"
Rein: „Dat mag gien naam hewwe. Mar
hij was tan plan nog even bij de klok te
kommen. En muskien blielt ie wel in
Liwwadden."
Manus: „Wat seistou? Wil Bouke hier
blieve? Waarom dat ju? Hét ie sien
nocht fan Rotterdam?"
Rein: „Hoe en wat weet ik niet krekt.
Hij eamelde der al wat om lan druk an
'e kop en so, mar teerder weet ik oek
niet. Mar hij sal der wel over beginne
as ie straks komt."
Dorus: „Dan süden we der een prater
bij krije."
Willem: „En een mooie prater oek. Ik
hoor em al: Doe docht Bouke, en Bouke
sei, en Bouke gong
Liuwe: „Ja, dat is oek sü. Hij seit nooit
„ik", mar altied „Bouke."
August: „Mut jim daar nou so over
lêgge te lekskooien?"
Willem: „Te lekskooien? Wat hèt dat er
nou met te maken. Bouke hèt son men-
nier lan praten, en dat lalt ons op.
Meer niet."
Dorus: „En we salie em de gek der niet
met ansteke, want Bouke is een beste
kerel. Daar is ie seker al."
Manus: „Waare?"
Dorus: „Daar in 'e Peperstraat. Met die
griezige jas an. Ot is 't em niet?
Liuwe: „Wel né, Bouke hèt teul dikker
kop. O, ik sien 't al,'dat is Jouke Neus."
Willem: „Dou hest geliek, Liuwe. Jouke
Neus. Die sal hier wel niet komme. Né,
siest wel, de Wuddummerdiek op."
Liuwe: „Ik hew nog met die Neus in
dienst leit. Och, och, wat waar dat een
grote gek. En süpe meensen, süpe
Willem: „Ja, en hij mocht oek graag
naar een mooie trouw sien. Daar hewwe
wij jaren leden swaar ruzie over had.
Daarom sal die Neus nooit onder de
klok komme, solang ik hier staan.
Dorus: Hadden jim beiden nocht an 't
selde popke?"
Willem: „Ja man. En ik hew se kregen.
Nou, dat ston Jouke min an. Op een
avund had ik hur tuusbrocht en doe
ston ie mie op te wachten."
Dorus: ,,'t Mes in 'e han?"
Willem: „Né, dat waar der niet bij.
't Waar op 't Fliet, en aardedonker. En
inienen staat er één llak loor mie en
seit: Wuust dat kien wel met rust late
niet, minne hon."
Rein: „Waar ie wel nuchter?"
Willem: „Hij rook niet naar dropwater,
so waar 't al. Nou, sei ik, wat wuustou,
smerige Neus. Dou must gauw speulen
gaan, anders slaan 'k die 't Fliet in."
August: „Nou, Willem, en teerder, teer
der
Bouke: „Ah, mannen lan een bruin leven.
Bouke seit: goeiemorgen samen. Hahaha."
Allen: „Morgen, Bouke. Hoe is 't jong."
Bouke: „Alles kits, en de bok iet. Bouke
sü hier al eerder hene, mar jonge, dat
lalt so teugen."
Willem: „Wanneer gaast weer naar Rot
terdam, Bouke?"
Bouke: So't et nou staat, blielt Bouke
in Liwwadden."
Rein: „Ja, dat meende ik al begrepen te
hewwen. Hoe komt dat nou so inénen?"
Bouke: „Ho, ho es, niet inénen. 't Is
Bouke guster niet so mar anwaaid.
Bouke docht er al lange tiden over. En
nou sal 't weze. Bouke blielt!"
Liuwe: „Dou hest toch gien spul had
met de kienders, Bouke?"
Bouke: „Och, wat sal Bouke daar lan
sêgge. Spul en spul is twee."
Willem: „Twee spul en een kaats.
Hahaha."
Bouke: Nou gien gekhiet, Sterke, want
daar staat mie de kop niet naar. Né,
spul hewwe niet had. Daar is Bouke
leuls te terstandig foor. Mar ja, Bouke
wurdt ouwer, en de huushouding daar
drukker."
Liuwe: „Ja, 't ouwe liedsje. Dat kenne
wij niet meer lernere."
Bouke: „Né, en daar komt bij, dat jonge
Bouke son piek-up kocht hèt. Froeger
seiden je grammeloan."
Rein: „Och heden ja, en dat smerige
ding de hele dag an
Bouke: „Nou, Bouke ken niet sêgge de
hele dag. Mar savus wel. De éne plaat
na de andere."
Willem: „En allemaal sjas lansell."
August: „Wat seistou Willem? Allemaal
wat?"
Willem: „Sjasmeziek. Fan je Pappapapap-
Tettettettet-rararara-Hoedioheeee
Bouke: „Ja, en dan die kienders mar
mètblère en op 'e stoel sitte te riedelen
en rare possegels trekke."
August: „Heden, heden, wat een gekke-
huus."
Bouke: „Ja, en doe lieden week had ie
een nije plaat kocht. Die lan 'e bus lan
eh Bussum naar Naarden."
Dorus: „Och, das anders wel een leuk
stukje."
Bouke: „Ja, loor één ol twee keer. Mar
as jou de hele avund in die rot bus sitte
mutte, dan looi je 't wel. Dat Bouke sei
om tien uur: Nou is 't son saakje, die
bus der uut ol Bouke der uut."
Willem: „Een ultiomatum."
Bouke: „Die bus der uut oi Bouke der
uut. Mien soan sei: Nou niet so over-
drieve, vader. We mutte allemaal wat
geve en nimme. Mar ik sei: Jimme
hewwe hoord hoe Bouke der over denkt.
Ik kruup nou op bed, en set nou dat
smerige ding af, en dan prate we morren
wel terder. Weltrusten."
Manus: „Ja, och dien seun sit er oek
raar tussen. Sogeseid tussen de beide
Boukes in."
Bouke: „So is 't, Brilleman. En hij is
altied een poerbeste seun loor mie weest,
en sij hèt oek altied loor mie sorgd, as
waar ik hur bloedeigen ouwe heer."
Willem: „Dat binne minne dingen, man
nen. Rot dingen."
August: „Mar hoe gong het nou de an
dere daags, Bouke?"
Bouke: „Och, wel goed ju. Bouke hèt
seid: Ik gaan eerst een skoitsje naar
Liwwadden, en as ik daar een geskikt
kosthuus iiene ken, dan blief ik daar
hangen. Nou, tranen lanself, en mooie
woorden bij de roes, mar Bouke hèt sien
ouwe kop der loor houden. Nou, en
sodoende."
Rein: „Blieist nou bij dien suster?"
Bouke: „Nou, dat is einlijk het plan
niet. Daar bin oek nog grote kienders
in 'e huus, en se hewwe mar één kamer.
En Bouke wü self een kamer hewwe,
want dan kenne de ouwe maten nog es
even anwippe."
August: „Das niet so maklijk, docht ik,
en treemd fraagt oek gauw meer as
eigen."
Bouke: „Ik hew al hall en half akker-
deerd met een ouwe maat, die ik lan-
morren bij de Beurs trol en waar Bouke
Iroeger met in dienst leit hèt. Hij weunt
allienich."
Willem: „Wanneer kan 'k komme, Bou
ke? Set mij mar boven op 'e lijst lan
dien gasten. Bij wie gaast in?"
Bouke: „Ik weet niet ol jim em kenne,
mar se noeme em altied Jouke Neus
