9
Onder het klokje
Haast met de regelmaat van „hun" klok
komen Willem c.s. samen, om hun soms
diepzinnige beschouwingen te wijden
aan de dingen van de dag. En ook nu
weer lijkt het de moeite waard, een deel
van deze gesprekken voor het nageslacht
op te tekenen en te bewaren.
Liuwe: „Het mut je begroate om son
peerdsje."
Rein: „Wees nou mar blied, dat het gien
meenselevens kost hèt. Der binne meer
peerden."
Willem: „Nou, ik kan dat wel metioele
ian son beesje. As jou alle dagen met
son peerd optrekke, en 't leit dan dood
en ioor oud fuil op straat, dan gaat je
dat niet in je kouwe kleren sitten."
Bouke: „Bouke hèt dat orgel sien, mar
jonge, jonge, wat sag dat er oek uut. En
wat is 't mooi guud, die draai-orgels."
Manus: „Ja, dat binne oek dure kasten.
Mar der waar gauw wat geld op 't kleed."
Willem: „Ik hew temeensen mien gul-
dentsje mar gauw brocht. As je een paar
dagen wachte, begroat het je weer, en
dan gaat het over."
August: „Ik iien, dat anderen dat mar
opknappe mutte. Suks kenne se ian óns
soort meensen niet irage."
Dorus: „En helemaal niet, nou alles so
iloependeduur wurdt. Se kenne lekker
kletse in die Tweede Kamer, mar Jan
Besgroen is swaar de dupol"
Bouke: „Bouke hèt temeensen seid: Se
klede altied de ierkeerden uut. Seg es,
as 't niet waar is."
August: „Dou hest groat geliek, Bouke.
Late se die kappitalisten mar es pakke."
Willem: „Kiek es, mannen, wij kenne
iansels de hele sietewaasje niet oversien.
Der is feul meer te koop in 'e pollentiek,
as wij deur hewwe."
Rein: „En wat wuust daar nou met
sêgge? Dou trekst nou wel een heel
eigenwies gesicht, mar daar ken ik mien
melkboer ian 't seumer niet met betale."
Manus: „Even kalm an, Rein. Wij kenne
Willem langer as iandaag, en wij hewwe
altied seid, dat ie in dut soort ian sakén
niet snotterich is."
Rein: „Nou, laat em dan met het water
ioor de dokter komme."
Willem: „As ik er weer wat ian sêg,
dan doen ik dat niet om Rein, mar om
jimme. Sien es an. Drees en sien maten
sêgge, dat wij ileden jaar met mekaar
te leul uutgeven hewwe."
Dorus: „Die ouwe Drees ken wel meer
sêgge, mar dit is praat ian niks. Gaan
nou bij jim sellei na
Willem: „Dorus jonge, dizze dingen
mutte wij niet te klein sien. As de rege
ring dat so seit, dan slaat dat op 't hele
iolk. Op riek en arm, op 'e huushouwin-
gen en 'e fabrieken, op eh nou ja
Bouke: „En nou mutte we een skoitsje
wat minder uutgeve, en dan staat het
weegskaaltsje weer goed. Bouke fient
alleen, dat de gewichten wat te ieul naar
één kant drukke. Hahaha."
Willem: „Dat is ieitwaar, mar teerder
hest het mooi duudlijk seid. En nou
binne se in Den Haag bezig weest met
hassenkrabben en bekiechten, hoe de
gewichten staan mutte."
August: „En dan skelle se mekaar goed
de huud lol, en as 't klaar is gaan se met
mekaar eten, en dan komt er meer op
tafel, as bij ons tuus. Wij binne de sle-
miel."
Willem: „Ik denk altied mar so, die hoge
mannen hewwe der ioor leerd en die
wete 't beter as wij, en we hewwe 't
allemaal aardich beter as iroeger, en
eh en al so meer."
Liuwe: „Mar wat seit dien trou der fan,
Sterke? Want die mut huushouwe."
Willem: „Mien frouw is ai even an 't
stennen en an 't krimmenéren weest, mar
och, dan draaie we een oud sjarlestontsje
en dan is 't weer over."
August: „Nou, mar so is 't overal niet.
En daanse hewwe wij nooit deen. Dat
sodoende."
Bouke: ,,'t Is ioor een hoop meensen een
swaar endsje. En daar mut wel wat an
deen wudde. Anders 'skrieit Bouke een
brief an 'e Koninginne. Dat hew ik wel
es iaker deen."
Manus: „Dat liegst toch. En hèt se die
oek weromskreven?"
Bouke: „Bouke liegt het niet, en Bouke
hèt bericht weromhad oek. Mar dat is
wat geheims, daar ken Bouke einliks niet
over prate."
Rein: „Wast niet kwiet wuust, houst
mar ioor die. Mar ik hew het op een
piepiol."
Willem: „En dan hewwe jou de boeren
nog. Die tiene oek dat se achteran kom
me, dat daar mut Mansholt oek weer
wat miljoentsjes heensküve."
Liuwe: „Hij ken se beter onder 't klokje
strooie. Die boeren mut je nooit mede
lieden met hewwe."
Dorus: Boeren krimmenére altied. En so-
lang se nog met groate auto's nar de
merk gane
Willem: „Ja, mar alle boeren hewwe gien
auto's."
Rein: „Né, wij oek niet."
Bouke: „Bouke hèt al een paar keer pre-
beerd één ie winnen, en dan mar bij de
radio sitte te luusteren oi die mastklim
mer es sêgge só: En iandaag gaat de
auto naar Liwwadden, naar Bouke
August: „Nar Van Boukum. Mar louwe
loene met 'e klep dicht, mannen. Sukke
dingen salie wij soort meensen nooit
metmake."
Willem: „Ik hew oek ierskeidene slag-
sinnen opstuurd. En riemkes. En se
waren soms mooier, as ian sun kerel,
die een pries won. Temeensen, ik ion se
mooier."
Dorus: „Het sal je even goed gebeure.
Een auto, oi een tilleiisie, oi een ploiier.
Heden, heden, heden
Willem: „Aiiijn, 't is ioor een goed doel.
En die man skooit mooi wat geld bij me
kaar. Doen 't em mar es na."
Bouke: „Dat lient Bouke oek. En wat die
Bodemgraver niet uutiient, 't is een me-
rakel. Waar gniest nou weer om, Rein."
Rein: Dastie goeie man so uutskelst.
Hij hiet Bodegraven."
Bouke: „Wat sei Bouke dan?"
Willem: Ah, dat geeit nou niks. 't Is een
skatgraver, en hij praat eikeneen het
geld uut 'e bu.se."
August: „Mar mij niet. Dat hèt nog nooit
één kennen. Mien irouw waar ileden
week so ieer, dat se wat geve wü, mar
ik hew seid: Uut die radio! We geve
niet."
Manus: „Dou bist evengoed een deune
donder. Waar hestou wel wat ioor over,
Auguust?"
Rein: „Foor Auguust, en nog es Auguust,
en nog es Auguust
August: „Ja, siene jimme mij mar foor
een neperd an, ik doen mien eigen sin.
Wij mutte op óns seli en óns drupke
inkommen passé, een ander doet het
niet."
Willem: „Nou, ik hew ian mien bitsje
altied nog wat misse kennen foor een
ander."
Bouke: „As Bouke geeit, wat Bouke
heeft, is Bouke waard, dat Bouke leeft!"
Dorus: Harrekidee Bouke. Dat is praat.
Ja, ian harrekidee sproken, 't is weer
eiessoekerstied. 't Eerste is al weer ion-
nen."
Liuwe: ,,'t Is laak son saakje: de irouw
skoanmake en de kerel eiessoeke.
Willem: „Mar op óns leeitied is dat niet
meer so. Temeensen het binne uutson-
derings. Mar wat mocht ik het graag
doen iroeger."
August: „Hest nog niet es wat beleefd
met eiessoeken, Willem?"
Manus: „Hé, Willem, Auguust iraagt die
wat. Waar siestou so naar, ouwe snoe-
perd? Nar die jonge irouwen?"
Willem: „Om eerlijk te wezen, ja. Ik
sien se nar de bienen. Sien daar es één:
één rooie kous, en één groene."
Rein: „Wetachtig. En die daar twee
blauwe. Oi is 't oek groen? Wat sü dat
inhouw e?"
Bouke: „Bouke weet het wel. Rok en
rol. Anders niks. Rok en rol."
Algemeen gemurmel. Rok en rol. Nou,
nou. Rok en rol.
Liuwe: „As sukken hur ierstand krije,
wurre se ian skrik weer gek. Kiek, daar
gaat weer son blauwkous."
August: „Wat houdt dat einlijk in. Rok
en lol. Is dat ian de foetballerij oi so?
Oi ian 'e iillum?"
Willem: „Fan 'e iillum looi ik. En ian
gekke daanserij. Het jongiolk wurdt er
hartstikke stapelgek ian. En dan hosse
se, en skreeuwe Ian: Rok en rol, rok
en rol
Bouke (invallend): „Rok en rol, rok en
rol, rok en rol
Passerende heren: „Zo wordt óns goeie
geld besteed. Ouwe baasjes boven hun
theewater 's morgens om eli uur. Ik dok,
zij lol. Dok en lol!"
