Onder het klokje
Soms pullend en blazend, maar in het
algemeen ontroerend dankbaar voor het
warme zomerweer, kwamen dag aan dag
de klokbroeders bijeen. Werd de zon te
warm, dan werd een koelere plek opge
zocht. En ze praten verder
Rein: „Kom, de hoge bus is weer tut.
1Wat waar't een nuut gesicht niet?"
Willem: „Ik hadde die dingen wel iaak
op een plaatsje sien. 't Is echt Engels,
hé?"
Bouke: „Daar waar 't ook Britse seisoen
ioor. Bouke hèt er niet so ieul fan be
speurd, mar de kranten stonnen der foi
ian."
Rein: „Och, bespeurd, bespeurd ik
hew die bus sien, en een paar ian die
doedelmannen, en die skippen bij de hoge
brug achter de Skraans."
Dorus: „En een mooi stukje meziek op
een avund in 'e Preensetuun. Wij kuier
den over de Singel en doe hoorden we
ze. Ik sei teugen de trouw: Must es hore,
se blaze best an 'e overkant."
Manus: „Saturrusaves is der oek wei
gauw es wat te doen in 'e tuun. Fieden
week oek. Allemaal ian die drukke jas-
meziek. Horen en zien lergaat je".
Liuwe: „Maar dat hèt met de Engelsen
niks te maken. Dat is looi 'k ian Friese
Lusthof of so".
Rein: „Oh, ian die Gaatske Snikma Klam-
pinga of suk so wat uut 'e ouwe Liw-
wadder. Der komt gien end an die let
halen. Mar der binne soms mooie Heten
bij".
Willem: „Och, nee, sun Engelse week is
der ioor om sogeseid de banden met een
iriendelijke naasje wat nauwer an te
halen. Mar der ontkomt óns soort meen-
sen te ieul, omdat we allienich mar Liw-
wadders prate kenne, en wat Nederiaans
leze".
Bouke: „Daar hest geliek an, Sterke. Mar
wete jimme wat iedereen wel ken. En
wat Bouke met sien ouwe huud oek nog
wel es doet? Bed-min-tön!"
Auguust: „Wat seistou Bouke? Bed
wat ioor guud?
Willem: „Ah, Bouke bedoelt die tennis-
beweging op straat. Twee klappers en
son licht dinkje. Dat skriel je ian bad
minton".
August: „Mar Bouke sei heel wat an
ders".
Bouke: „Ja, mar 't is oek Engels. En mien
oomsêggers sêgge altied bed-min-tön.
Bad is bed seker."
Liuwe: "Dat looi ik niet. Doe 't ik kolo
niaal in Indië waar, waren wij oek wel
es op stap met Engelse matrozen. En dan
seiden se fan 'e jenever oi ian 'e meis-
kes as 't goed waar „t err ie wel"en as 't
iorkeerd oi poermin waar „bed".
Willem: ,,'t Geelt oek niks, mar der binne
een soat meensen die 't doene. Bij ons
in 'e straat oek. Tot 'e nacht uut soms."
Doris: „Behalve doe 't het so hardstikke
warm waar. Jonge, jonge, wat mutte we
switte ian 't seumer."
Manus: „Niet klage, Dikke. Late we
dankber weze, dat we eindlijksen weer
es een echte seumer hewwe. We binne
oek niks meer wend."
Rein: „Dou hest geliek. Allénich de boel
terdroogt wel. As jou de gardeniers
klagen hore. Mar ja, de iekaansjemeen-
sen
August: „En daar hore wij dan oek weer
niet bij".
Willem: „Nou ik wel. Ons meiske sü met
de huushouwing naar Limburg met ie-
kaansje, en dan krüpe moeke en ik in
hurren huus in Utrecht. En dan sal Wil
lem em weer es even rake."
Bouke: „En Bouke gaat twee weken uut-
fanhuus naar Rotterdam. Bouke hèt er
wel sin an. Om 'e kienders en om 'e
stad."
Doris: „Dat is mooi meensen. Och, ons
kienders weune allemaal in 'e stad. En
ieerders is der oek een bitsje iemielje.
Liuwe: „Ik hew nog een haltbroer in
Steenwiek. Daar ken 'k so wel henegaan.
Mar die tent is so deun as de pest. Ak
daar een week bin ial ik ian 'e graat,
want ik krij ieul te min eten. En so ieul
hoei ik anders niet."
Rein: „Dat adres must an Auguust geve.
Das krekt een maat ioor em."
August: „Das gemeen. Laat mij nou sü-
nich weze neliens jimme, maar deun bin
'k niet. As één ian jimme bij mij eet,
gaat ie niet ropperich naar huus'..
Willem: „Ah, né, so raar bedoelt Rein het
oek niet. Mar dit bliett er ian over. Der
binne te min ouwe meensen, en misskien
oek wel anderen, die es echt hielendal
met iekaansje gaan kenne. En das jam
mer."
Manus: „Nou, der trekt anders heel wat
iut. Dat is Saturrus en Sundus al te mer
ken, mar as de skoalen irij geve te meen
sen. Nim nou alleen het bouiak mar."
Bouke: „Bouke hoopt in ieder geial dat
se allemaal mooi weer treffe. Niet ai te
hiet, want jonge
Doris: „Weest wast hest. As het te hiet
wurdt, dan hewwe jou kaans op swaar
weet. En na de tied is 't weer iaak ian
slag. Dat hew ik er op teugen."
Rein: „Dan mut Doris dat mar es an de
Bilt skrieve. Ik bin der op teugen.
Muskien helpt het."
Willem: „Ja, mar alle gekhiet op een
stopnaald, het is soms benauwd. Om
eerlik te wezen, ik hew een paar dagen
sonder bustrok lopen. Het mag mie niet
heuge, dat mie dat eerder gebeurd is."
Bouke: „Bouke hèt sien kort onder
broekje an hat. Dat doet Bouke niet
gauw, mar Bouke kon dat lange ding niet
meer iele."
August: „Je slape oek so min as 't so
warm is. As de warmte één keer in 'e
hüzen sit, dan is 't bij mij op solder om
to smoren. Je hore alle klokken so wat."
Liuwe: Met warme dagen is 't in die
ouwe hüzen helemaal niks gedaan. De
nije hüzen die't se bouwe, binne wat
rümer en wat luitiger."
Willem: „En der sit iaak een does is. Je
kenne foor de nacht je switterige lichem
nog es afspoele."
Rein: Nou jim 't over nije hüzen hew
we. De stad sal son düzend hüzen bouwe
die kant fan 'e Groningerstraatweg uut".
Manus: „Düzend hüzen. Staan 't es uut."
Willem: „As ik het nou goed begrepen
hew, dan wurre dat niet gewone hüzen.
Hele stukken wurre op een iebriek klaar
maakt, en die kenne se dan op 't werk
der somar insette. Op die menier kenne
jou ilug en een partij tegeliek bouwe.
Siesteembouw hiet dat.
Liuwe: „De gewone annimmers waren der
mar min over te spreken. Sij kenne dat
mekaar oek wel, en nou haalt de ge
meente der ireemden in. Op die menier
nimt de stad de eigen Liwwadders het
broad uut 'e mon."
Rein: „Nou loof ik niet dat wat een an-
nimmer iandaag de dag droog broad eet.
Mar ik hew dochs oek in 'e krante lezen,
dat de burrigemeester seit hèt, dat er
ioor 't bouwen fan gewone hüzen genoeg
werk overbleei."
Bouke: „En daar komt nog dit bij, dat er
oek genoeg Liwwadder annimmers binne,
die't in andere plakken bouwe. Een goeie
annimmer swerit het hele land deur."
Willem: „Mar ja, met een onderannim-
mer is dat weer wat anders. Dit blieft er
tan over, dat je sukke saken niet te klein
sien mutte. En hüzen mutte der komme.
En wie se dan bouwt, is Iers twee.
August: „Ouwe taaie, jippie, jippie, jee!"
Rein: „Daar is ónze riemer en dichter
weer hor! Mar ouwe taaien binne we
seker. Fieden week bin ik de kerremus
oek nog een avund op weest. Hé, daar
hew ik jimme nog niet ieul over hoord."
Doris: „De senten binne op".
Willem: „Der is oek niet ieul meer an. Ik
iraag mie ai, oi sukke meensen nog wel
droog brood lerdiene kenne."
Lieuwe: „De ileur sal der wel wat uut
weze. Ja, alles ierandert. Froeger is ian
daag niet."
Willem: „Wat hewwe anders wel een lol
had op 'e kerremus. Ha, man, ik waar es
met de meid an 't kerremushouwen en
wij bedaarden in een skiettent. Nou kon
ik aerdich met die dingen over weg, al
sêg ik het self."
Manus: „Ja, ik hew'dij wel es skieten
sien. Dat gong prumjé.
Willem: „Nou, die avond oek. Ik won
eerst een groate koek. Doe een teddy-
bearke. Ik sei teugen 't meiske: Nim dou
die mar, das 't begin. Doe won ik een
kop en skuttel. Weer wat ioor de huus
houwing, sei ik. Sü meneer mar niet op-
houwe, sei de baas ian 't spul."
Rein: „Die kneep em as de siekte fan-
seis
Willem: „Ik sei né, we gane deur. Rrrang,
weer raak. Een püde met suurtsjes. Ik
an 't uutdelen. Noges, Willem, riepen de
meensen. Ik skoat weer. Mis. Hoera,
riep die dikke kerel ian die tent. Hoera.
En hij hadde een groate segaar in 'e mon.
Ik sei, wat hoera. Ik richt, ik tel, ik skiet
nog es, en pang, daar iliegt die dikkop
de segaar uut 'e mon!"
Rein: Dan begriep ik niet, dat se die
alleen mar Stérke Willem noeme. Dou
konst oek best Willem Tel hiette
