BEJAARDEN HADDEI PLEZIERIGE MIDDAG
^jeceméer
MAAND VAN FEESTEN
MAAND VAN HUISELIJKHEID
7
De laatste Sinterklaasmiddag der openbare lagere scholen in de Harmonie
was ook dit jaar weer voor de bejaarden bestemd, dank zij het initiatief der
commissie, die deze sprookjesvoorstellingen organiseert en dank zij de fi
nanciële steun, die de Stichting Leeuwarder Gemeenschap heeft verleend
met de betaling van de zaalhuur en enige bijkomende kosten. De uitvoeren
den traden belangeloos op.
Alweer bleek, dat het klassieke
sprookje de lange periode van kinder
tijd tot leeftijd der bejaarden onver
zwakt kan doorstaan, want ook dit
publiek heeft intens meegeleefd met
de avonturen van de Gelaarsde Kat en
de kinderliedjes werden met veel ani
mo meegezongen.
Het is een goed ding, dat op deze ma
nier eens iets speciaals voor de bejaar
den wordt gedaan, want Leeuwarden
geeft op dit punt geen groots voor
beeld. Wel hebben we hier de bejaar
densociëteiten, maar dit werk wordt
slechts door een kleine kring gesteund,
terwijl de belangstelling zeer groot is.
Een beroep op het werkende deel der
bevolking en speciaal op het bedrijfs
leven heeft veel minder weerklank
gevonden dan nodig en mogelijk zou
zijn geweest.
Dubbel onaangenaam is dit, omdat een
stad van het formaat van Leeuwarden
de bejaarden „van nature" veel minder
te bieden heeft dan een kleinere ge
meenschap. In een dorp weten de
oudere mensen elkaar wel zonder de
tussenkomst van anderen te vinden,
in de stad lopen zij grote kans in de
massa te vereenzamen. (Waarom geen
uitstapjes?).
Wanneer men in Leeuwarden op dit
punt een achterstand constateert, dan
December is de maand van de feesten
en de maand van de huiselijkheid te
gelijk. Het merkwaardige is echter, dat
men de uiterlijkheden hiervan op straat
vindt, want december is bovendien de
maand van het stedelijke vertier. In
het vroege donker van de middag en
in de avond bloeit in de winterse kilte
de warmte van de gezelligheid in de
straten, bestraald door het licht der
winkels, die zich in hun volle glorie
aan het kooplustige publiek presen
teren. Men kan hierover een econo
mische verhandeling opbouwen (en
dan constateren, dat de bestedingsbe
perking nog niet diep doorgewerkt
schijnt te hebben), men kan het ook
bekijken uit het oogpunt van sfeer en
geldt dit speciaal voor de uitstapjes,
de „autotochten voor ouden van da
gen", die vrijwel in elke plaats en elk
plaatsje worden georganiseerd. Het
bezwaar voor een stad als Leeuwarden
is duidelijk: zou men zo'n autotocht
voor de hele stad ineens houden, dan
werd men organisatorisch en vooral
verkeerstechnisch voor onoplosbare
problemen gesteld. Maar wat niet mas
saal in één keer kan, dat moet toch
wijkgewijs mogelijk zijn, zodat in Leeu-
stemming, die zo bepalend zijn voor
het stedelijke leven. Dan hoeft men
geen zwaarwichtig verhaal op te zet
ten, dan is het genoeg de gedachten te
bepalen bij de lichte vlek onder de
donkere hemel, die Leeuwarden heet,
en een gevoel van beslotenheid en bij
elkaar behoren geeft. En dit geldt voor
waar niet exclusief voor de Friese
hoofdstad; overal over de hele we
reld zijn die lichte vlekken en
vlekjes onder het zwarte uitspansel.
Met elkaar symboliseren ze, zo men
wil, de heel gewone, klein-menselijke
neiging tot het goede, die toch overal
blijft lichten in het diepe donker.
Laten we het daar op houden in deze
dagen, die men nuchter redene
warden minimaal vier van deze uit
stapjes zouden moeten worden gehou
den: voor centrum, zuid (Huizum), west
en oost. De Stichting Leeuwarder
Gemeenschap zou zich hiervoor kun
nen gaan interesseren, wanneer blijkt,
dat er voldoende animo bestaat om dit
werk mee aan te pakken. Zijn er
initiatiefnemers? Laten zij zich eens
schriftelijk of mondeling wenden tot
de directeur van de Stichting, de heer
W. H. Kuipers, Stadhuis.
rend haast zou willen overslaan in
deze wereld, waar weinig plaats schijnt
te zijn voor uitingen van intieme fees
telijkheid, in huis en daarbuiten. Waar
om pakjes gegeven op een Sinterklaas
avond, die vervuld was van rumoer
over Indonesië, dat even het veel gro
tere wereldrumoer overstemde? Waar
om een kerstboom gekocht en versierd
met broze bollen en zilveren slingers in
een wereld, die alleen maar schijnt te
leven bij de gratie van een optelsom
van waterstofbommen en raket-projec
tielen? Waarom elkaar „gelukkig
nieuwjaar" toegewenst, wanneer het
geluk van het nieuwe jaar zich schijnt
te onttrekken aan de wens der men
sen, die allemaal pretenderen het goede
te willen schoon op zeer verschil
lende manieren?
Ja, dat is allemaal mooi rechtlijnig en
scherp zakelijk geredeneerd. Maar als
we zo doorgaan, dan geven we ons over
aan de meest funeste begripsverwar-
(voor vervolg zie pagina 9)
