Onder het klokje
Weer is een nieuw jaar begonnen. Het
zoveelste in het leven van de bejaar
de mannen, die u nu reeds vier volle
jaren hun ervaringen, herinneringen
en wijsheden indirect vertellen. Onder
dat klokje op de Nieuwestad, tegen
over de Peperstraat.
Willem: „We hewwe der oeic weer
een nij plein bijkregen".
August: Een nij plein? Waar dat"
Rein: Goed de krante lezen,
Auguust. Dat must nou in 't nije jaar
es' wat beter doen gaan".
Dorus: „Je kenne eigenlijk niet sêgge,
dat het een nij plein is. Het plein waar
der al
August: „Nou breekt mie de klomp.
Een nij plein, dat er al waar Sal
ik jim es wat sêgge, der is foor mij in
Liwwadden mar één plein, en dat is't
Saailand. En so is 'tl"
Manus: „Nou niet kwaad wurre,
Auguust. En dou hest oek wel een bit-
sje geliek. Mar ja, der is oek nog een
Reigersplein, en een Hofplein, en
een
Willem: „Uropaplein".
August: „Uropaplein? Waar is dat?
Of is dat soms dat nije plein, waar
jim so over seurden?"
Liuwe: „Mar hestou daar nou echt
nog niks over hoord of lezen,
Auguust?"
Auguust: „Nou, het gaat mie al een
bitsje skiemeren; ik hew der bij de
slager over praten hoord. Maar ik
hew het niet allemaal begrepen".
Rein: „Dou weest wel fan die groate
nije geraazje op 'e Massummerdiek
docht ik, niet Auguust?"
Auguust: „Ja, die plaatsjes hew ik
wel sien. „Dat mut een oegrieslijk
groat ding weze. Mar wat hét dat nou
met Uropa te maken?"
Willem: „Doe die geraazje opend is,
hét ons burrigemeester seid, dat het
Harlingerplein een andere naam krije
su, en wel Uropaplein".
August: Mar dat hét dochs niks met
automerken te maken wel? Of is die
garaazjeman een bütenlander?"
Rein: „Né, mar dou weest wel, dat wij
hier onder de klok het wel es
Bouke: „Ah, die mannen van een goed
leven. Nog al wat menselijk is, want
ik hew jim fan 't jaar nog niet sien.
Hoe is 't jonges?"
Allen: „Insgelieks, Bouke. Insgelieks,
Waar hestou sitten?"
Bouke: Bouke hét niet sitten, haha-
ha. Bouke is nog nooit achter de groa
te deuren weest. Nee, mar met oud en
nij is Bouke naar de kienders weesd"
Liuwe: „Toe mar. Helemaal naar Rot
terdam".
Bouke: „Mis poes. Niks Rotter
dam
Manus: „Mar dien seun weunt dochs
in Rotterdam?"
Bouke: „Ja seker. Mar Bouke sien
troude dochter, die 't jaren op inwoa-
ning seten hét in Swolle, hét nou sellef
een nij huus kregen. En nou must en
sü fader komme".
Dorus: „Dat ken 'k mie begriepe. So,
nar Swolle. Is dat nog wat een plak?"
Bouke: ,,'t Fiel mie niet mét. 't Is
gien Rotterdam, en oek gien Liwwad
den. Mar wat hew ik in 'e krante le
zen? Gien Harlingerplein meer?"
Liuwe: „Né, das nou Uropaplein. De
saken gane fooruut!"
Manus: „Ja, en wij suden Auguust
krekt even ferduutse as werom dat
plein nou so hiet".
Bouke: „Das fanwege mear eenhied
in Uropa. Wij mutte feul gekker weze
met 'e Fraansen, en de Fradnsen met
'e Duutsersen eh
Willem: „De Uropese eenheid. Of om
het met een mooi duur woord te sêg-
gen, Uropa in-é-graasje".
Rein: „Bij wie is Uropa dan in 'e
graasje? Das altied nog beter as dat
we uut 'e graasje binne".
August: „Ik bin seker wel hartstikke
stom, want ik begriep er nou niks
meer fan. As jou bij één in 'e graasje
binne, dan houdt dat in, dat die man
jou graag lije mag. Mar jim hadden
het eerst niet over in 'e graasje, mar
over een groate geraazje, en in die ge
raazje waar de burrigemeester
Manus: „En die hadde het over de
E 55'
Willem: „Temeensen over de E-we-
gen".
August: „Over E-wegen? Mar nou.
ik gaan fut. Jim stane mij hier met
mekaar de gek an te steken".
Rein: „Ah, wel né Auguust. Luuster
nou es goed
August: „Ik sal nog even luustere.
Mar ik fertrouw jim niet ferder as 'k
jim sien".
Dorus: „Mar wij binne anders wel fer-
trouwd horTussen fier pliesjes
temeensen, hahaha".
Willem: „Luuster nou es Auguust.
Punt één. Groate wegen waar 't een
soat bütenlanders langes komme, die
't heel Uropa deurswalke, noeme se
E-wegen. Nou waar het stuk Groanin-
gen over Liwwadden naar de Afsluut-
diek nog steeds gien E-weg. Dat sat
de mannen hier dwars
Rein: „Ja, en de menister kon beter
wete, want dat is een ouwe Liwwad-
der
August: „Oh, Petijn seker".
Dorus: „Né, né, Willem bedoelt Hof-
stra".
Willem: „Né, oek niet. Algera hiet ie.
Mar dat geeft nou niks. Mar hij hét
een soat brieven kregen uut deze kon-
trijen, en nou sal hier oek son E-weg
komme.
Liuwe; „De E fan Uropa. Begriepst
wel Auguust?"
August: „Nou een bitsje wel. Dan is
de Massummerdiek seker oek son
weg?"
Willem: „Krekt Jehanneske. Mooi.
Die nije geraazje staat dus an die E-
weg strakjes. Nou komt punt twee. Op
het stadhuus komt een groate
brief
Rein: „Met feul heil en segen, en
waarom wurdt het gas nou al weer
duurder?"
Willem: „Wacht even Flewielene. In
die brief ston: Ken de stad niet een
groat plein of een drukke straat naar
Uropa noeme, fanwege diejim-
me wete wel".
Dorus: „De stad mut bij Uropa in 'e
graasje komme".
Willem: „Nou ja, daar komt het op
del. De burrigemeester sei in 'e ge-
geraazje, dat met die Uropa-in
'e-graasje-beweging, dat mooie plein,
daar flak bij, waar een soat bütenlan
ders langes riede op de groate E-weg,
nou eh ja, waar bin'k nou?"
Liuwe: „Onder 't klokje!"
Manus: „Het komt hier op del, wu
Willem sêgge, dat het Harlingerplein
nou Uropaplein hiete sal!"
Rein: „Alle keren as wij en anderen
der langes komme, salie wij an Uropa
denke".
Bouke: „Bouke fient het wel wat sneu
foor de Harlingers. Die kenne wel
miene, dat we wat op hunnen teugen
hewwe".
Manus: „We rake bij die Harrelingers
uut 'e graasje, om der bij Uropa in te
kommen".
Willem: So binne der dingen in 't le
ven mannen. In Indonesië binne we
oek niet meer in 'e graasje. Al die
stumpers mutte hier straks een plakje
fiene".
Rein: „En we sitte hier al op mekaar.
Dat wurdt weer een heel spul. Mar
ja
Dorus: „Der binne oek gemeenten
waar 't se sakke met 'e meensen. Daar
binne wel weer open plakken".
Liuwe: „Waar blieve nou al die meen
sen suden je sêgge?"
Willem: „Och, in Holland must mar
denke".
Bouke: „Bouke docht dat er op 'e
Suudpoal oek nog wel ruumte
waar
Willem: „SIcei uut met dien Suudpoal.
As ik het woord hoor, krij ik de bloe
men al op 'e buuk!"
Dorus: „Nou, die kleine winterkes fan
óns magge om mij oek wel opkrosse.
't Is echt weer, om saves negen uur
met moeke de frouw op bed te kru-
p en".
Bouke: „Né, ien alleen wurdt niet
warrem".
Willem: „Hewwe jimme die mop wel
es hoord, hoe dat hiet, as de frouw al
op bed leit, en jou gane der naast lég
gen. Nee, alles in 't fetsoenlijke hor".
Manus: „Né, hoe suden je dat nou
noeme mutte".
Willem: „Zich bij de meerderheid
neerlêgge!"
