Onder het klokje
Paedagogische en politieke problemen
worden zorgvuldig behandeld, terwijl
daarnaast de ruimtevaart, mede in
verband met gladde en vieze straten,
de aandacht heeft.
Willem: „Ja, jimme hadden mij, denk
ik, al eerder ferwacht. Mar we binne
ee'rguster pas uut Utrecht weromko-
men; nou en guster waar het gien
weer om de deur uut."
Rein: „Nou we dochten al, waar Wil
lem sitte mag. Hij is siek, of hij is der
met een ander sien wief fandeur, of
hij seit de mannen in Den Haag es,
waar het op staat."
Willem: „Je wurre bedankt. Ik, ouwe
fetsoenlijke man, der met een wief fan
deur. Dan ken je hast nog beter siek
weze."
Bouke: „Je hore anders teugenwoor-
dig mar rare dingen. Der gaat nog
wel gauw es ien an 'e haal met een
ander sien frouw of een ander sien
santen."
Liuwe: „Ik fien 't ferskrikkelijk. En
wat mut er so terecht komme fan 'e
jeugd? Wat foor foorbeeld krije nou
sukke kienders?"
Dorus: „Och, se lêgge de kienders bij
een ander in 'e portiek. Opgeruimd
staat netjes."
Willem: „Tja, man. Dan mar vonde
ling."
Bouke: „Hoe wuust sêgge? Vondeling?
Das één fan de groate mannen in 'e
pollentiek niet? Wat is 't wat met
Drees ha?"
Willem: „Né, ik bedoelde kienders te
vondeling lêgge. Dat hét niks met die
eh ja, wat waar ie oek al weer,
ta TYlCikCTl."
Manus: „Mar we binne sneu fan Drees
afraakt. En muskien is 't sien eigen
skuld wel met, mar het begroat jen
dochs."
August: „Foor óns soart meensen bin
ne se der wel beroerder weest. Kiek,
die Drees begriepte óns, omdat ie sel-
lef fan óns leeftied waar."
Liuwe: „Deze keer bin ik het wel met
Auguust eens. Die hele pollentiek leit
mij flak. Ik stem altied met 'e ogen
dicht Mar Drees, ja Drees
Willem: „Stemstou altied met 'e ogen
dicht? En siest dan later oek, waar
de rooie stip staat?"
Liuwe: „Soms wel, en soms niet. Mar
ik hew nog nooit een nummer één rood
maakt. Ik sat altied wat in 'e mid
den."
Rein: „Een nüvere stemmerij. Mar ja,
het is oek wel es een toer om uut te
fienen, wie geliek hèt. Ik hew doe met
die reboelje es de hele middag bij de
radio sitten, maar
Willem: „Dat hew ik oek deen. Doe 't
et uut waar, sei mien frouw: Nou weest
er alles fan seker? Mar ik sei: Nou
helemaal niet meer. Och, och, och,
wat een rare praterij in mekaar om."
Liuwe: „Son Oud ken sien woordsje
anders wel doen."
Rein: „Mar die hèt er oek al jaren in-
sitten. So oud as wij binne, so lang is
Oud er oek."
Willem: Oude Jan Ytsma is oek over
leden in 'e tied dat wij bij de kienders
waren. Oek al weer één fan de ouwe
garde. Ik hadde es spul met een boer
om wat ekstra-uren, en ik kon gien
geliek krije. Mooi. Ik naar Ytsma. Hij
waar doe fan 'e bond nou."
August: „Ik bin nooit bij een bond
weest. Sonde fan je senten."
Willem: „Bin 'k niet met je eens. Mar
goed. Willem naar Ytsma. Ik sei: soa
en soa. Ken u mij helpe? Hij seit: Hew-
we jou al die uren maakt? Want jou
lietce mij wel een man om wat over te
Bouke: „Haha. Die hat dij fut en da-
lijks in 'e gaten!"
Willem: „O, ja? Ik sei: Och, nou ja,
allemaal, allemaal, das te sêggen. Hij
sei: De earlijke uren, anders is daar
het gat fan 'e deur. Een boer is een
boer, mar een arbeider is soms oek
een roebel. Nou, daar ston ik met mien
goeie gedrag. Mar, eerlijk is eerlijk, hij
hadde wel wat geliek."
Bouke: „Ja, man. Allemaal ouwe her
inneringen. Soa gaat de één naar de
ander. Krekt as ouwe hüzen. Nou en
dan denkt Bouke: Daar gaat weer één
teugen de flakte."
Manus: „Daar oek. Kiek, hij slipte in
'e blebber. Och, och, wat siet die stak
ker der uut."
Dorus: „Ja, gladte is niks, mar die
fieze smeerboel helemaal niet. Mar
om op Bouke te kommen
Bouke: „Wuust mie op 'e iesmuts
klimme?"
Dorus: „Né, mar ik bedoel dien ouwe
htli26Tl
August: „Hèt Bouke hüzen? Daar hew
ik nooit fan weten
Dorus: ..Ah, wel né. Se bedoele ouwe
hüzen, die 't afbroken wudde. Nim die
brekerij bij 't Oranjehotel mar. Jonge,
jonge, wat liekt dat freemd."
Bouke: „Nou, dat bedoelde Bouke nou.
Weer een stukje ouwe stad ferdwenen.
Dat ken seer doen."
Rein: Dat ken seer doen. Dou liekst
wel een jonge meid te krimmeneren.
Das toch altied so weesd. Doe 't wij
jong waren, sloopten se oek wel hü
zen, en bouwden se nije."
Willem: „Ja, dat gaat altied deur.
Maaaaar en dat bedoelt Bouke, as
je ouwer wurre, siene jou die dingen
anders. Dan pak je der meer met
om."
Manus: „Kiek een witte streep in e
lucht. Daar kruupt een fliegtuug deur
de wolken."
Liuwe: „Muskien is 't 'e Lopik wel.
Fan 'e Russen."
Willem: „Né, dat smerige ding hiet
anders. Ik loof dat die kerel foor de
radio Loenik seit."
Liuwe: „Mar Lopik is der oek. Dat
weet ik seker."
Rein: „Mar is dat niet een sender fan
'e radio of so?"
Bouke: „Né, das Hilversum. Eén, twee
en drie."
August: „En dan hew je Imsum.
Manus: „En de Ron."
Dorus: „En de Avro."
Willem: „Né, jonges, nou skeure jim
me de boel weer raar deur mekaar.
Mar wat kan 't oek skele, het gong
óns om de Loe eh eh
Rein; „Loeder! Die keunstmaanrak
ker!"
Willem: „Ja, Loenik. Met reketten hè.
Dat binne prestaasjes, mannen. Daar
skiete wij son apperaat bij de maan
langes, op 'e son af."
Rein: Loe Band-dy waar die Loe-nik
foor met sien fersje: Soek de son op!
Ik sien em nog staan met sien strooien
dopke op."
Bouke: Bouke begriept ien ding niet.
Willem seit, dat wij dat ding afskoaten
hewwe, mar Bouke docht, dat de Rus
sen dat deen hadden."
Willem (plechtig): As ik sêg „wij",
dan denk ik an alle, alle meensen met
mekaar. De mensheid soageseid!"
Rein: „Daar kenne jou wel an den-
ke, mar 't geeft je niks. Se binne 't
niet eens, en se wurde 't oek niet
eens."
Dorus: „Né, want soms begriep je der
oek niks fan. Daar geeft die Kroeskop,
nou, de groate baas fan die Russen,
nou. fan 'e kommenisten, waar of niet,
son Kroesman, die geeft één of ander
duur ding, ik weet niet eens meer,
hoe 't hiet, an een skatrieke Ammerie-
kaan, an een kappitallist ken je wel
sêgge
August: „Ah, mar dat biet mekaar
nooit. Groate mannen en geld, die wur
re 't altied eens."
Bouke: „Sü dat hier met de regear-
derij oek so komme?"
Manus: „Ah, netuurlijk jong. Eearst
op mekaar skelle en ragge, en na de
ferkiezingen, dan krüpe son Romme en
son Evert fan der Mear mekaar weer
in 'e büse."
Liuwe: ,,'t Hèt nog nooit anders weesd.
En 't ken muskien oek wel niet an
ders. Affijn, salie wij óns daar de kop
mar niet over breke?"
Rein: „Kiek, daar breekt hast één de
bienen. Bats, plat op 't gat. Suks joekt
niet."
Willem: „Né, as loop-pik ken je de
skonken breke met suk weer en sukke
straten. Daar binne de Loenikken fer
boven ferheven. We mutte eerstdaags
de stadsbussen mar afskaffe de sjuf-
feurs doene hun best anders geweldig
hor en een paar stadsloenikken an-
skaffe. Dan ken je niet uutgliede en
je houwe droge futen!"
