Het ontbrekende „zitje"
ONVEILIG VERKEER
Achtduizend abonnees
Een jonge reiger, die de winter maar
nauwelijks heelt overleefd, is door een
vogelvriend gevangen om het dier te
verzorgen
„De Leeuwarder Gemeenschap" heeft
thans meer dan achtduizend betalen
de abonnees. Op 1 maart bereikten wij
het merkwaardige cijfer 8008 en op dit
moment is dit cijfer al weer aanzien
lijk hoger geworden. De lezerskring
van ons maandblad breidt zich name
lijk in een snel tempo uit. De 7000ste
abonné werd in oktober van het vorige
jaar ingeschreven.
verandering en men dient zich (bij
voorbeeld in een ziekenhuisbed) er niet
over te verbazen, wanneer een ach
teropkomende automobilist deze aan
wijzing met fataal gevolg over het
hoofd heeft gezien.
Het huldeblijk aan het adres van de
afgebeelde fietser voor zijn manier
van richtingaangeven wordt echter
ernstig overschaduwd door onze kri
tiek op de manier, waarop het kind
achterop wordt meegevoerd. Het jon
getje zit los op de bagagedrager, zon
der steun voor rug, voeten en handen.
Het laatste is niet geheel juist, want
het kind houdt zich vast aan de jas
van de man. Dat gaat goed zo lang er
niets bijzonders gebeurt (dat is trou
wens met de meeste dingen het ge
val....), maar waneeer de fietser
wordt gedwongen plotseling een uit-
wijkbeweging te maken of wanneer hij
plotseling moet stoppen, dan ontstaat
groot gevaar voor het kind. De bewe
ging, die de man dan zou maken en
een zwenking van de fiets kunnen het
kind het houvast doen verliezen en het
loopt grote kans op straat te vallen.
Deze val op zichzelf is al een nare
gebeurtenis, maar veel erger kan het
nog worden, wanneer er rijdende voer
tuigen vlak bij de fietser zijn. De kans
op onverwachte situaties doet zich
uiteraard het meest voor op drukke
punten, waar een van de fiets vallend
kind wel bijzonder sterk met overrij
den wordt bedreigd. Menig ernstig,
zelfs dodelijk, ongeluk is voortgeko
men uit het ontbreken van een deug
delijk kinderzitje op de fiets. De kos
ten van zo'n zitje zijn heus wel te dra
gen en wanneer men let op de vergro
te veiligheid voor het kind, dan kan het
eigenlijk nooit te duur zijn.
We hebben al eerder op dit voorbeeld
van onveilig verkeer gewezen en zou
den wellicht niet zo gauw opnieuw de
aandacht op het nut van het kinderzit
je hebben gewezen, wanneer het toeval
ons deze foto niet in handen had ge
speeld. Het beginsel van deze rubriek
is namelijk, dat we deze plaatjes niet
in scène zetten, maar er met de ca
mera op uitgaan om de werkelijkheid
fotografisch te betrappen. En daar
door moeten we zelf ook afwachten wat
de „jachtbuit" zal zijn. Overigens kan
niet genoeg op dit euvel worden ge
wezen, omdat het kind hier bedreigd
wordt door nalatigheid van degenen,
die ze op de fiets meenemen. Vooral
vrouwen nemen hun kroost vaak los
achterop de fiets mee; het zijn vaak
moeders, die overigens vol zorg over
het welzijn van hun kinderen zijn.
Daarom geloven we, dat de meesten
uit onnadenkendheid handelen en niet
door een bekeuring tot betere opvat
tingen gebracht hoeven te worden. Dat
bonnetje zit er overigens wel in: kin
deren beneden tien jaar mogen slechts
op de fiets worden vervoerd, wanneer
er een kinderzitje aanwezig is met vol
doende steun voor rug, handen en voe
ten.
Dit verkeersplaatje, onverhoeds ge
maakt, brengt tegelijk een deugd en
een ondeugd in beeld. Beginnen we
met de deugd, dan dient de aandacht
te worden gevestigd op de correcte
manier, waarop de fietser een teken
van richtingverandering geeft. Niets
ongewoons, zult u zeggen, maar he
laas moet al te vaak worden gecon
stateerd, dat de fietsende weggebrui
kers zelfs deze simpele verkeersregel
verontachtzamen. En de manier
waarop men aan deze plicht voldoet,
laat bovendien dikwijls zeer veel te
wensen over; sommigen menen, dat
ze zich al bijzonder uitsloven, wanneer
ze hun wijsvinger een beetje zijwaarts
afbuigen. Zoiets kan kwalijk gelden
als een duidelijk teken van richting-
„Must kieke, dit is 'n lange
