Onder het klokje
15
De mannen voeren een boetestelsel
in: wie over het (regen)weer praat,
moet een stuiver betalen. Al sprekend
over diverse onderwerpen int Liuwe
de ene stuiver na de andere. Het wordt
een (haast Olympische) afval-race,
vol spanning en spijt.
Manus: „Nou, tussen de buien deur,
is 't even droog. Dat as we nog een
piepfol prate salie fandaag, dan mut
het nou weze."
Rein: „Praat mie niet fan dat weer. Je
wurre der gewoan mankeliek fan. Die
fent fan dat weerbericht foor de radio
mut staken gaan."
Liuwe: „Ho, ho, Rein, mar die goeie
man ken 't oek niet helpe. As't dan
wat wuust, must de Biet opbrande of
suksewat. Mar dan nog."
Willem: Segmannen, nou mutte
jimme es hore. Wij binne groate ke
rels, en su dat weer óns in 'e macht
hewwe mutte? Nooit één keer! Wij
doene net of der gien weer is. As wij
hier onder de klok stane, siene we niet
naar de lucht, prate niet over 't weer,
doen net of we de regen niet foele
Bouke: „Bouke weet niet of we dat
laaste wel folhouwe kenne. Mar dat
andere fien ik mar weer een pracht
idé fan ónze Sterke Willem".
Willem: „Binne der nog meensen teu
gen? Niet één? Harrekidé! En wie wel
over 't weer praat, betaalt een dub-
beltsje boete. Allemaal in 'e groate
pot."
August: „Nou, een dubbeltsje? Salie
we 't op een stuver houwe. 't Mut nou
oek weer niet te gek".
Dorus: „Deze keer bin ik dat wel met
Auguust eens. 't Is meer een aardig-
hied."
Willem: „Ja, mar met een ernstige
bedoeling. Wie sal der onder deur, het
weer of wij? En dan sêg ik: Foor óns
is der gien weer!"
Rein: „Fooruit mar. We prate over
alles, behalve over die saaic. Waar sal
ie we 't es over hewwe?"
Manus: „Ja, waar salie we 't over
hewwe? Over de Planta hewwe we 't
had, en over de Kongomannen, en
over
Liuwe: „De Oeliempische spelen. En
de óuwe koaningin."
Bouke: „Waar mutte wij het nou in
fredesnaam over hewwe? Anders ga-
ne we mar nar huus. Dan binne we
temeensen droog as
Rein: „Bouke mut een stuver betale."
Bouke: „Een stuver betale? Waar
foor?"
Willem: „Wat hewwe wij krekt afspro-
ken, Bouke?"
Bouke: „Ja, mar, ja mar, hét Bouke
het dan over 't weer had? Hoewel, ja,
eerlijk is eerlijk, Bouke su't over een
bui regenwater hewwe. Nou, even in
't knipke kieke Wie mut mien fijf
sent hewwe?"
Willem: „We mutte nog een penning
meester anwieze. Ik stel foor: Liuwe.
Hij is wel fertrouwd."
Rein: „Tussen twee pliesjes. Jawel
hoor. Toe dan mar: Liuwe."
Liuwe: „De heren wurre bedankt foor
het in mij gestelde fertrouwen. Pot
foor meneer. Dank u, Bouke."
Dorus: „Mar waar salie we 't over
hewwe? De sport is aflopen in Rome
niet?"
Willem: „Das gebeurd ja. We hewwe
der wel es beter opstaan docht ik. Mar
as klein lands je kenne jou oek nooit
teugen die groate pommerante an.
Bouke: ,,'t Gaat allemaal om 'e eer,
docht Bouke. En sukke groate lannen
hewwe oek altied meer meensen as
óns kikkerlandsje."
Willem: „Mar dat niet alleen Bouke.
Mar de besten krije een mooi baantsje,
of komme op een hogeskoal, allemaal
foor de sjeu hor, en dan hewwe se
plentie tied om te trainen en te oefe
nen".
Manus: „Wielst óns meensen het in
hun frije tied doen mutte."
August: „Mar das niet eerlijk. Dan ken
ik het oek wel winne."
Rein: „Op wat nummer August?"
August: „Op wat nummer? Nou wu ik
dij gochemer hewwe Rein. Wie wint is
altied nummer één!"
Willem: „Rein bedoelt wat soort sport.
Dat noeme se oek wel nummer. Swem-
me, hardlope, kogelstoate, waterpolo,
gaan soa mar deur."
August: „Dat loof ik wel. Daar gong
het mij niet om. 't Gong mij om de
skeve ferhoudings."
Willem: „Ja, en die waren der. Daar
konnen wij nooit teugen op. En daar
kwam dan nog bij, dat het daar gloei
end hiet waar
Dorus: „Ja, wat wij te min hadden,
hadden se daar te feul."
Liuwe: „Ik krij een stuver fan Willem,
en een stuver fan Dorus. Se hewwe
't over 't weer had."
Willem: „Mar ik niet over 't minne
weer hier. Daar gong het om."
August: „Geeft niks: Weer is weer.
Betale jonges!"
Bouke: „Ja, dat fient Bouke oek.
Kontsjekwent. Wie 't over 't weer het,
betaalt een stuver."
Willem: „Allé, hier is mien stuver.
Mar 'k fien 't niet eerlijk."
Dorus: „Hest fan een dubbeltsje we-
rom, Liuwe? Mooi. Ja."
Manus: „Het is wat sneu gongen met
dat ene Liwwarder meiske."
Bouke: „Het sat hur wel dwars. Op
die foto oek man. Liepe. Tranen met
tuiten."
Rein: „Ja, die docht seker, dat we
nog gien nattigheid genoeg had had
den. Och, ferhip!"
Liuwe: „Rein foelt het self al. Een
stuver foor de pot. Dank u!"
August: „Wij magge wel oppasse,
Liuwe en Manus, want je sitte derin,
foor je der an denke."
Liuwe: „Ja, jong, dat, waar we niet
over prate magge, komt hast overal
an te pas. Daar gaat oek weer een
trouwerij."
Rein: „Heel wat anhang as ik dat soa
besien. Fijf, ses wagens, 'n Dure dag.
Affijn, 't hoeft niet fan mien senten."
Liuwe: „Sukke geraasjes mutte wel
met méteriaal op'e diek komme. Foor
een kaptaal riedt er hene."
Willem: „Nou is 't niet allenich foor
trouwerijen fanself. Of voor begrafe
nissen. Der is oek een boel taksie rie
den bij."
Rein: „Och ja, as jou dat beure mag,
is een taksie makkelijk."
Liuwe: „Welja. Je mutte naar 't sta-
sion. Of der is wat te doen in 'e Har
monie. Het regent dat het giet. Je
hewwe je goeie kleren an. Wat doen
je? Bel een taksie. Ik weet soa niet,
wat het kost...."
Rein: „Ik wel. Een stuver!"
Liuwe: „Wel even meer, denk ik. Wat
is nou een stuver?"
Bouke: „Boete. As je 't over 't weer
hewwe. Liuwe hét seid: Het regent dat
het giet."
Liuwe: „Verdraaid nog an toe. 't Is
waar oek. Ik hou soniet een stuver
bij mie. Mag 'k em even uut'e pot le-
ne."
Willem: „Dou gaast er self over, mak
kelijker ken 't niet. Mar wel goed bij-
houwe in 'e admenestraasje."
Manus: „Nou binne der nog mar
twee. Wij mutte mar niks meer sêgge
Auguust, dan wete we temeensen se
ker, dat we 't geld in 'e buse houwe
kenne."
Rein: „Né, gewoan deurprate. Anders
is 't niet eerlijk. Wij hewwe ons oek
niet mijd."
August: „Dou en Willem hewwe dochs
meestal het groatste woord. Wij sêg
ge nooit soafeul. Waar of niet?"
Bouke: „Ja, da's waar. Willem en Rein
binne óns groatste opperteurs. Mar
Bouke mag se graag sweren hore."
Rein: „Nou Willem, dat wete we dan
maar weer. Salle we mar niks meer
sêgge?"
Dorus: „Ah, nee, doen dat nou niet.
Dan wurdt het soa stil op'e Nijstad.
Trouwens, de earpeltjes roepe oek hast
al weer!"
August: „Ja, werachtig. Aansen mar
weer op Huzum an."
Willem: „Het ferlichte Huzum. Hu
zum staat er mar goed op bij de he
ren loof ik. Dat waar een mooie foto
fan 'e burrigemeester toen ie de laas-
te gaslamp uuttrok. Weer een 'stukje
ouwe tied foetsoe"
August: „Mar wij binne der blied met.
Het waar in sommige straten aarde
donker. En as 't dan min weer waar,
waar 't ekstra donker, en dan konnen
je oek nog wel es met natte futen
tuuskomme, deur die kulen ne gatten
hier en daar."
Rein: „Hest wel een stuver bij die
Auguust. Dou stinkster fies in, jonge!"
August (onder daverend gelach):
Ken't morgen oek. Ja, eerlijk is eer
lijk, mar ik hew de pottemonné niet
bij mie. Sonde foor 't geld!"
Manus: „Ik foei mie een hele kerel.
Dat sa'k tuus fertelle. Se binne der
allemaal inluist, behalve ik."
Willem: „Die flinke Manus niet. Salie
we dan mar op huus an mannen? De
lucht wurdt er oek niet beter op."
Manus: „Dan magge we wel avvese-
re. Ik foei, loof ik, de eerste druppen
ho."
Rein: „Ho. De eerste druppen, en de
laaste stuver. Ho, Manus, betale."
Spreekkoor: „Ho, Manus. Betale! Ho,
Manus, Betale!"
