13
In tegenstelling tot de tekening der tijgers, zijn deze drie zittende mannen het
toppunt van rust. Zich niets van elkaar aantrekkend, wachten zij kalm
op de komende dingen. Er is een zo volkomen expressie van rust
bereikt, dat wij ons nauwelijks bewust zijn van de mooie afwij
king der symmetrie in de plaatsing en de omgeving van
het drietal. Het is een olieverf op papier met sombere
kleuren, die de stemming verhogen.
ding van een jeugdfilm. De teken-woe
de bereikte pas haar hoogtepunt toen
David het pastel ontdekte. Aan een
serie kleurrijke geheimzinnige straat
jes, open haardvuren, zelf-verzonnen
en getekende strip-verhalen, alles
sterk gedetailleerd in straatsteentjes
en haardblokken, scheen geen einde
te komen Van het ontdekken van
pastel en de sprekende resultaten
daarmede bereikt af, wist David dat
hij eigenlijk schilder wilde worden.
Exposities van echte schilderijen en
dan liefst moderne zoals een Vin
cent van Gogh tentoonstelling in het
Friesch Museum waren voor de
jonge David een openbaring. De tech
niek van tekenen met het penseel, het
opbrengen der verf-materie, kortom
de gehele verschijningsvorm werd ver
slonden.
Na Davids eindexamen ULO kwam
voor de familie Van Kampen het moei
lijke besluit: hoe nu verder met de
zoonHet volkomen vrije beroep, via
de studie aan de academie, lokte het
minst. De kunstnijverheidsschool was
misschien voor David nog de meest
geëigende opleiding. Van de in aan
merking komende scholen viel de keu
ze op de Amsterdamse Kunstnijver
heidsschool. Voor David was het een
gelukkig besluit. Amsterdam biedt zo
veel op kunstgebied en is zozeer het
centrum van moderne kunst dat een
beter klimaat moeilijk denkbaar is.
De eerste stap van de 16-jarige Da
vid naar de school was wel een ge
weldige. Allereerst de weelde van
niets te behoeven te doen dan alleen
maar heerlijk tekenen. Dan al die
vreemde leraren en leerlingen en het
vrije, in het geheel niet schoolse werk
en de onderlinge omgang, ,,'k Kwam
er als een boertje in", zegt hij nu „en
ik ben het nu nog. Misschien is het
omdat ik me moeilijk geef en moei
lijk de dingen onder woorden kan
brengen. Misschien ook omdat het
werk me zo enorm in beslag nam en
neemt en ik me daardoor om alles
om me heen weinig bekommerde,
was en bleef ik een wat vreemd eend
je. Het nam gelukkig niet weg dat ik
er vrienden gemaakt heb en uitste
kend met de leraren kon opschieten".
In het algemeen gehouden eerste jaar
was er voor David een voortdurende
vernieuwing en verwondering op
kunst- en tekengebied. Een nieuwe en
ongekende wereld ging voor hem
open om er met een geweldige werk
drift in te stappen. Het werd een vlot
te en bekwame verovering van alge
meenheden die resulteerde in hoge cij
fers op rapporten.
Na het eerste jaar moest er in een
bepaalde technische richting gekozen
worden. De eerste jaars hadden al
even kennis gemaakt met mogelijkhe
den, zoals binnenhuisarchitectuur, re
clame, illustratie, toegepaste kunst en
beeldhouwen. David deed na lang aar
zelen een op het eerste gezicht won
derlijke keus. Hij koos beeldhouwen
met als bijvak illustratie.
Zijn behoefte aan tastbare vormen en
zijn technische inslag, geopenbaard
en ontwikkeld sedert zijn jeugd, be
paalden beslist deze keuze. De om
standigheden, zoals het tijdelijk ont
breken van een hoofdleraar op illus
tratief gebied, maakte van het beeld
houwen een dagtaak en van het teke
nen en schilderen, behalve het teke
nen in schools verband in artis en de
vlugge schetsen naar levend model,
een vrije avond-bezigheid. Wanneer
men zijn werk van de laatste drie
jaar overziet ontdekt men dat beide
richtingen niet te kort gekomen zijn.
Een slagen „cum-laude" voor het
eindexamen was voor ons „boertje"
het, in zijn afdeling alleen door hem,
bereikte resultaat.
Als David aan zijn studie jaren te
rug denkt, zegt hij: „In het begin
werkte je maar. Je deed alles direct
met vuur en overtuiging. Je oefende je
zelf ongemerkt op alle technische te
ken-technieken, tot op een moment je
je wat je deed bewust werd. Je ging
het essentiële zien en scheidde het ech
te van het onechte. Voor je nu aan iets
begint, overdenk je-het meer en ga je
uiteindelijk veel meer van een idee uit.
Ook met beeldhouwën ging het zo. Eerst
een eindeloos zoeken naar b.v. volume,
ritme, schikking der massa's, enz.,
daarna een bewust richten en een vrijer
en gemakkelijker scheppen.
David is door het vervullen van zijn
militaire dienst volkomen uit zijn werk-
ritme. Hij heeft tijd te over om alles
nog eens te overdenken. Hij vindt zijn
vak nu zo „gruwelijk moeilijk." Vroe
ger nooit vermoedde problemen drin
gen zich op. Het zijn technische materi
aal-behandelingswijzen, maar ook het
vinden van een eigen richting in al de
ismen. Wanneer hij niet met de han
den aan het werk is, komen de gedach
ten van „er maar mee op te houden"
boven. Toch weet ook hij, als echte
kunstenaar, diep in zich er niet mee te
kunnen ophouden. De kunst is een deel
van zijn leven geworden. Hij kan er
niet meer af. E.K.
