Leeuwarder
Gemeenschap
straks groter
7
Deze getallen lijken een dwaasheid,
wanneer men ze vergelijkt met de ma
te waarin thans in de woningbehoefte
kan worden voorzien. Het topjaar
1959 maakte het mogelijk 872 woning
zoekenden te gerieven. In dit jaar is
dit aantal gekelderd tot 460. Voor
1961 zijn de vooruitzichten nog ongun
stiger.
Dit is de realiteit. Wanneer we in de
komende vijf jaren niet zo'n 1200 wo
ningen per jaar kunnen bouwen, dan
blijft de woningnood onopgelost en zal
het tekort blijven stijgen. En de pas
op gang gekomen industrialisatiepoli-
tiek, die voor Friesland en Leeuwar
den een levensbelang is, dreigt te
mislukken door gebrek aan woningen.
Er zijn in Leeuwarden uitbreidings
plannen met, buiten het al gedeelte
lijk volgebouwde Heechterp, plaats
voor een kleine 12.000 woningen.
Waar wachten we dan op? Het ant
woord is heel gemakkelijk te geven:
op de regering. Zij kan en zij moet de
woningbouw verlossen van de belem
meringen, die de nood der woningzoe
kenden uitzichtloos maken en de eco
nomische ontwikkeling tot mislukken
gedoemd doen zijn. Het Nederlandse
volk heeft zich altijd effectief teweer
weten te stellen tegen de gevolgen
van rampen, die op een plotselinge,
schokkende wijze het volksbestaan be
dreigden. Wanneer we plotseling, door
brand of aardbeving, voor een woning
tekort zouden komen te staan als nu
reeds jaren het geval is, dan zou
een grote dynamische krachtsont
plooiing in korte tijd de geleden
schade ongedaan maken. Dan zouden
we geen departementaal gepietepeu-
ter dulden: dan zouden alle belem
meringen worden weggevaagd. Maar
de woningnood heeft ons niet op één
enkel ogenblik als een harde slag ge
troffen. Het is een gif, dat langzaam
in ons maatschappelijk organisme is
binnengedrongen. Bij de voortdurende
ondermijnende werking is een zekere
gewenning gekomen. Er is geen chaos
ontstaan; de ellende speelt zich bin
nenshuis af en aard en omvang daar
van zijn in koele, onaandoenlijke cij
fers op het papier vastgelegd en in
kasten opgeborgen. Er zjjn 673 ge
vallen van trouwplannen, die door ge
brek aan een huis niet verwezenlijkt
kunnen worden. Er zijn dus 673 maal
twee mensen, die een deel van hun bes
te jaren zien verglijden, omdat Ne
derland, bekwaam in het dichten van
dijken en het inpolderen van land,
geen kans ziet deze ramp als een
ramp te zien en daarnaar te hande
len. Dit is de nationale schande van
onze zogeheten welvaartsstaat, waar
in Leeuwarden een droef aandeel
heeft, in dubbele zin zelfs. Want niet
alleen worden mensen en gezinnen
geestelijk kapotgemaakt, ook de toe
komstige welvaart van de stad wordt
er op een essentieel punt door be
dreigd.
Brandpunt der stadsuitbreiding: een der opritten, in het verlengde van de Juliana-
iaan, voor het viadukt over het spoorwegemplacement.
In januari 1961 begint ons maand
blad met de tiende jaargang een
bijzonder feit, waaraan weliswaar
geen jubileum zal worden gewijd,
maar dat toch wel even de aan
dacht verdient. In deze tien jaar
heeft „De Leeuwarder Gemeen
schap" bewezen, dat in Leeuwarden
plaats is voor een dergelijke perio
dieke uitgave. Al zijn we op dit
punt nimmer tevreden, toch mag
de huidige oplaag van ongeveer
8500 tot grote voldoening strekken.
We vieren geen jubileum en dus
wordt dit geen jubileumartikel.
Toch mag van redactiewege wor
den gememoreerd, dat de uitgeef
ster van ons blad, de Erven Kou
mans Smeding, nooit kosten of
moeite heeft gespaard om van de
ze uitgave te maken wat er van te
maken was. Rijk is men er niet bij
geworden: wat wilt u voor een
abonnementsprijs van ƒ1,80 per
jaar....), de winst lag meer aan
de ideële kant en wel in het gevoel
de Leeuwarders een extra stootje
in de richting van de burgerzin te
hebben gegegeven.
Een bijzondere belangstelling heeft
„De Leeuwarder Gemeenschap" in
toenemende mate genoten van de
adverteerders de dierbare zor
genkinderen bij de exploitatie. Hun
gerieven de ons als redactie de
hoogst noodzakelijk ruimte gunnen,
dat was het probleem, waarvan de
oplossing slechts met veel uitge-
versbeleid te vinden was.
Daarom, maar niet om deze reden
alleen, gaat „De Leeuwarder Ge
meenschap" zich met ingang van
het januarinummer in een nieuw
gewaad steken. Het formaat wordt
groter en de indeling typografen
noemen dat: de lay-out wordt
anders en ongetwijfeld aantrekkelij
ker. Dit is onze belofte voor de toe
komst, de naaste toekomst nog wel.
Let u, na deze woorden, straks
eens op onze daden
