Fa. H. JUS ZOOI
VERHUIZINGEN
TRANSPORTEN
LEEUWARDEN, EMMAKADE Z.Z. 62
TEL. 0 5100-24595, b.g.g. 25765
Huilend kwam Koosje de deel op gelopen,
waar Evelientje en Jaap in het hooi zaten te
spelen. De kinderen schrokken er van. Wat
was er gebeurd?
„We kunnen niet naar de kermis gaan!" huilde
Coosje, „want Beppie is ziek!"
Niet naar de kermis en de draaimolen dan
en het aapje en de zuurstokken en de poffer
tjes?
Meteen kwam moeder aangelopen. „Ja, kin-
ders", zei ze, „het is vreselijk naar. Maar
Beppie is ziek en die kan ik niet alleen laten.
Marijke is immers een paar dagen weg en oom
en de jongens moeten vanmiddag naar de
grasdrogerij, 't Is vreselijk verdrietig, maar
Beppie is te klein om alleen thuis te blijven."
Evelientje stond doodstil. Daar viel het mooie
plan opeens in duigen. Zij zouden niet naar de
stad gaan, zij zouden het aapje niet terugzien,
de groene en rode en blauwe en gele paardjes
zouden ronddraaien, maar zonder hen. En van
zuurstokken en botsautootjes en poffertjes zou
niets komen. Zij voelde de tranen in haar ogen
komen.
Coosje en Jaap stonden hardop te huilen mid
den op de deel. Moeder probeerde hen te
troosten, maar het hielp niets.
„Maar jongens, we kunnen heus niet anders
doen. Beppie kan niet alleen blijven. En mee
nemen kunnen we haar ook niet. De dokter
zegt ze moet vandaag nog in bed blijven. Mis
schien is zij morgen beter en kan ik haar dan
bij buurvrouw brengen, dan kunnen we mor
genmiddag nog gaan."
De kinderen waren niet te troosten. Ze snikten
en huilden en Evelientje voelde ook al warme
tranen over haar wangen rollen.
„En ik wou zo graag in de draaimolen!" snikte
Jaap.
„En ik ook!" huilde Coosje.
Opeens zei Evelientje: „Tante, als ik bij Beppie
blijf, dan kunt u met Jaap en Coosje gaan".
De kinderen waren opeens stil en keken vol
verwachting naar Evelientje.
„Maar kind", zei tante, „hoe kom je er bij. Jij
wou toch immers ook zo graag naar de kermis.
Neen, dat kan niet!"
„Hoe, hoe, hoe!" huilden de tweelingen. „We
wouen zo graag naar de kermis gaan! hoe, hoe,
hoe!"
Evelientje pakte tantes hand. Ze keek heel
ernstig. „Heus, tante, zei ze, „doe het maar.
Jaap en Coosje willen zo vreselijk graag. En
misschien kan ik nog eens een andere keer
gaan. „Ze moest wel even iets weg slikken
toen ze dat zei, maar ze hield zich dapper.
„Kind, ik vind het allerliefst van je", zei tante
en zij pakte haar op en gaf haar wel tien zoe
nen. En de tweelingen sprongen in 't rond en
klapten in hun handen. En Coosje omhelsde
Evelientje en Jaap zei: „Ik zal nóóit meer zeg
gen dat je een stadskind bent, hoor!"
's Middags na het eten toen de afwas gedaan
was en oom en de jongens waren vertrokken,
gingen tante en de tweelingen naar de kermis.
Evelientje begon bijna te huilen toen zij ze
zag weggaan, maar Beppie riep haar en 't
kleine meisje stond zo schattig te bedelen om
een spelletje dat Evelientje meteen bezig was
en bijna de kermis vergat. Zij haalde de pop
pen bij elkaar en zette ze in 't bedje van Bep
pie op een rij. En toen nam zij het theeser
viesje en schonk melk voor de poppen en
kruimelde een beschuit fijn in klein stukjes.
Zij knoopte een handdoek om haar hoofd en
toen was zij de verpleegster en Beppie en alle
poppen waren ziek. Zij was een strenge ver
pleegster, want alle zieken moesten stil blijden
liggen en kregen maar een heel klein beetje
melk tegelijk. Soms moesten de gordijnen zelfs
dicht, dan moesten ze allemaal slapen. Zij was
zo bezig met haar spel, dat zij niet eens hoorde
dat tante en de tweelingen thuis kwamen.
Opeens stonden zij in de kamer naast Beppie's
bedje. En allemaal hadden ze een cadeautje
voor Evelientje in de hand. Coosje een zuur
stang en Jaap een reep chocolade en tante een
pakje noga met een aapje er op! Het aapje
had een rood jasje aan, net als het echte aapje
van de kermis. En het had ook een puntmutsje
op.
Evelientje wist niet wat zij 't mooiste vond: de
zuurstang was zo lekker en de reep zag er ook
al zo lekker uit en de noga ook al. Maar mis
schien was 't aapje op de noga toch wel het
mooiste. Je kon hem laten zitten en staan en
springen en lopen, want hij was van ijzerdraad
gemaakt en je kon de pootjes naar alle kanten
uitbuigen. Zij had niet naar de kermis kunnen
gaan en nu had zij al dat moois gekregen!
MAJA VAN HEEMSTRA.
Bergplaats voor meubelen
Verpakken en verzenden naar alle werelddelen
Ruim een
halve eeuw
ervaring
