wenaar
jr Pierlefwef
Fa. H. JOLMERS ZOON
TT
fynmslerkunst Sterhen(>ur£
VERHUIZINGEN
TRANSPORTEN
P.HJOlW!
^3^ De Ruyterweg
Leeuwarden
Telefoon 24986
VOOR AL UW
BLOEMWERKEN
it
Er kraakte geen takje, er ritselde geen
blaadje, toen Pierlepoef door de dichte strui
ken van het bos liep. Een tovenaar kan al
les onhoorbaar doen.
Er is hier iets niet in orde, dacht hij. Hij
keek tussen de struiken en jawel, daar zag
hij het al. Iemand had een strik gespannen
voor een konijn of haas. Een ijzerdraadje
was zo gezet, dat een van de langoren daar
in vast moest raken. En de strik was niet
leeg, er zat een konijntje in. Een lief wollig
diertje met grote verschrikte ogen. Hij was
er net in vastgeraakt en gelukkig had hij nog
geen pootjes gebroken en het ijzerdraad zat
ook niet om zijn nek.
„Blijf maar stil zitten, langoortje", zei Pier
lepoef. „Dan zal ik je gauw losmaken" Het
konijntje begreep wat de tovenaar zei en
bewoog niet. Heel voorzichtig maakte Pierle
poef het ijzerdraadje los en zette het konijntje
weer op zijn vier pootjes. „En nu maar
gauw naar je holletje terug, en wees voort
aan voorzichtig als je door het bos loopt!"
Het konijntje wipte weg en verdween tussen
de dichte struiken. Wie zou die strik gespan
nen hebben, dacht Pierlepoef. Hij ging vlak
bij de plek zitten waar de strik lag. Hij zat
achter een dikke hulststruik, niemand kon
hem zien. Hij wachtte af wat er ging gebeu
ren.
Het was laat in de middag. De bijtjes
zoemden om de bloemen van de vlierstrui
ken heen. De vogels maakten kabaal in de
bomen. Grote witte wolken dreven langs de
blauwe lucht. Het was een heerlijke middag.
Maar daarom bleef de tovenaar niet zit
ten, hij wachtte de man af die de strik had
gezet.
Zou het Teun, de voddenkoopman zijn? Of
Gerrit van boer Andel? Of misschien
iemand die niet in het dorp woont, maar
die uit de stad komt? Niemand gaf ant
woord, de bijtjes niet en de vogels niet en
de witte wolken niet. Dus maar rustig blij
ven zitten en wachten.
De zon stond laag aan de hemel. De vo
gels riepen elkaar nog de laatste nieuwtjes
toe, voor zij zich voor de nacht een rustig
plekje uitzochten om te gaan slapen. De
bijtjes waren verdwenen, die brachten hun
honing naar huis. De lucht werd donker en de
stilte in het bos werd steeds groter.
Toen hoorde de tovenaar geluid. Er knap
te een droge tak af, er ritselden droge bla
ren. Doodstil zat Pierlepoef achter de hulst
struik. Het geluid kwam dichterbij, maar hij
kon nog niemand zien. Weer kraakten er
takken, iemand sprong vlakbij over de dro
ge greppel, de struiken werden opzij gebo
gen en een man stond bij de strik. Hij stond
even helemaal stil en Pierlepoef kon hem
nu goed zien. 't Was een onbekende.
„Geen konijntje!", zei de man voor zich
heen. „En wat is er met de strik gebeurd?
die is verbogen!"
Hij bukte zich om de strik weer in orde te
maken, maar zover kwam hij niet. Opeens
sprong iemand van achter de dikke hulst
struik naar voren en gaf hem zo'n harde
draai om zijn oren, dat hij dacht dat zijn
hoofd uit elkaar vloog. Hij schrok zo dat hij
stokstijf bleef staan. Hij zag iemand met een
grote punthoed op, maar hij had zo'n pijn,
dat hij niet goed kon zien wie of wat er
eigenlijk stond. Hij kreeg geen tijd om na te
denken, want hij kreeg weer een fikse klap
en nog een en nog een.
„Ik zal je leren dieren te strikken", hoorde
hij een stem zeggen en meteen kreeg hij
L.en fikse duw, zodat hij op het bospad te
recht kwam. Hij zette het op een lopen en
tot op vandaag weet hij nog niet, wat er ge
beurd is en wie hem geslagen heeft. Maar
strikken zetten, dat nóóit meer!
Tovenaar Pierlepoef wandelde rustig naar
huis. Zijn vrouw wachtte al op hem met de
boterham. Toen hij langs een konijnenholle
tje kwam zei hij zachtjes:
,Die man die kreeg een flinke schrik!
In 't bos staat nu geen enk'le strik
voor haasje of konijn, oef, oef,
Dat is de wens van Pierlepoef."
MAJA VAN HEEMSTRA
Kuim een
halve eeuw LEEUWARDEN, EMMAKADE Z.Z. 62
ervaring
TEL. 0 5100-24595, b.g.g. 25765
Bergplaats voor meubelen
Verpakken en verzenden naar alle werelddelen
