17
H
Zo ziet ,,Het Vlierinkje" van Ruimte" er uit!
Alle jeugdorganisaties worstelen met hetzelfde probleem:
hoe krijgen we de jonge mensen bij elkaar en hoe zor
gen we ervoor dat ze bijelkaar blijven? De oude, tradi
tionele opzet heeft zijn tijd gehad. Het in vergaderstijl
bij elkaar zitten en naar het wijze woord van een oudere
luisteren vermag hoe langer hoe minder de belangstelling
te trekken. De jeugd is zelfstandiger dan vroeger en ook
cynischer. Ze heeft materieel meer mogelijkheden (geen
grote zorgen om werk, voldoende geld omhanden, ook
voor wat luxe) en ziet bijgevolg niet uit naar de betere
wereld, die vroeger zo aardig en vol idealisme door de
ouderen kon worden afgeschilderd. Eens hebben de jon
geren in deze hetere wereld geloofd (hoe zij zich deze
ook voorstelden), ze hebben zelfs geloofd, dat de ouderen
de weg in deze richting wezen. Het werd echter een oor
log en dit heeft de reputatie der wijze ouderen nogal
schade berokkend.
Het idealisme heeft plaats ge
maakt voor een nuchtere be
schouwingswijze, die niet zon
der geestelijke inhoud hoeft te
zijn, maar toch ook geen be
staansrecht biedt aan een door
leuzen geschraagd groot en on
wankelbaar beginsel. Het weten
heeft in menig opzicht plaats
gemaakt voor het zoeken
binnen de begrenzing van eigen
overtuiging weliswaar, maar de
ze beslotenheid is veel minder
eng dan vroeger. Daardoor zijn
zowel de geestelijke onzekerheid
als de wil om van elkaar te ver
nemen groter geworden. De
jeugd luistert niet meer, maar
discussieert.
Verschillende oude jeugdorgani
saties zijn bezweken. Misschien
minder aan laksheid van de jon
ge mensen dan aan hun te gro
te beslotenheid, die het gezichts
veld eerder enger dan ruimer
maakte. Andere hebben hun
koers gewijzigd door de oude,
traditionele vormen vaarwel te
zeggen en het te zoeken in de
moderner opzet van de werk
en discussiegroep. De oude AJC
heeft deze overgang meege
maakt en ging „Ruimte" heten.
Men kan niet ontkennen, dat
het succes van deze verandering
minder groot is geweest dan
aanvankelijk verwacht mocht
worden, temeer, omdat „Ruim
te" zich niet, als van ouds de
AJC exclusief ging richten op
de jeugd uit de socialistische
kring en ijverig heeft gepro
beerd ook anderen in het ver
enigingswerk te betrekken. Oor
spronkelijk bestond de vereni
ging uit drie groepen: „Bibet",
„Imago" en „Begin". In Leeu
warden bestaat alleen nog de
laatste groep, die bedoeld is
voor het jongerenwerk van de
boven 16-jarigen. Er zijn nu vijf
tien leden en dit aantal is stel
lig onvoldoende om de groep
boven het minimale bestaans
recht uit te tillen. Het oude ge
bouw „Sinneljocht" aan de Gro
ningerstraatweg werd te groot
voor „Ruimte" en daarom is
men nu naar de zolder ver
huisd. Maar daarbij is van de
nood een deugd gemaakt, want
de kleine groep heeft deze zol
der omgebouwd en ingericht als
een „soos", waarvoor een aan
zienlijke belangstelling word
verwacht. Op „Het Vlierinkje"
werd alles opgeknapt met eigen
middelen; zelfs vloerkleden
nam men mee van huis. Er is
een bar getimmerd en er staat
een ouderwets potkacheltje, dat
gestookt wordt met hout, om
dat dit het goedkoopst is het
berghok ligt er vol mee.
Op vrijdag- en zondagavond
(van 8 tot 11 uur) zijn de club
avonden, die voor ieder toegan
kelijk zijn. Er wordt wat ge
praat en wat gedanst, een vast
programma is er niet. Men
moet er met elkaar iets van
maken en de wijze ouderen ont
breken dus om leiding te geven.
Zal deze jeugdsocieteit aan het
doel beantwoorden? Het is nog
niet te zeggen, maar het is in
elk geval nuttig, dat de Leeu
warder jongeren weten, dat
„Ruimte" op deze manier werk
zaam is. Want zonder een rui
me bekendheid onder het jonge
publiek blijft „Het Vlierinkje"
een afgesloten deel van een zol
der onbekend en dus onge-
waardeerd. Vandaar dit verhaal
tje met de wel zeer illustratie
ve foto!
