eiland
en <3Cnul}eltje
Noren - Friese Noren - Kinderschaatsen HVCkl Kampeerhuisen
Trainingspakken - Regenkleding LUACn Zeilmakerij
19
Wij slijpen alle soorten schaatsen I Verlengde Schrans 81, Tel. 27023 Leeuwarden
is die tekening nooit opgehangen. Want wij
waren al weg voor de kerstvacantie".
„Breng je vorige tekening ook maar eens
mee", zei meester weer, „die wil ik wel eens
zien".
Zou Mams die tekening nog hebben? Hans
holde naar huis. Ja, moeder had die nog. De
tekening lag nog steeds in de la van haar
schrijftafel, netjes ingepakt in een karton.
Hans nam hem de volgende dag mee.
„Zo, laat eens kijken", zei meester. Hij nam
de oude tekening in de hand en legde die
naast de nieuwe. „Nu kan ik zien hoe je
vooruit bent gegaan met tekenen in één
jaar tijds, zie je dat zelf ook?"
Hans keek naar de twee tekeningen. Ja, de
tekening van verleden jaar was zo houterig,
dat was geen échte hond. Dat was een
speelgoedhond. Op de tekening van dit jaar
leek het veel echter. Net alsof die hond op
eens zou opspringen en gaan blaffen.
„Ik hang beide tekeningen op de tentoon
stelling", zei meester.
Toen de tentoonstelling ingericht was, kwa
men alle vaders en moeders kijken. „Daar
hangen twee tekeningen van Hans", hoorde
Hans iemand zeggen. „Allebei stellen een
bruine hond voor. Nou, die jongen is wel
vooruitgegaan in dat jaar. Déze hond is veel
mooier dan die van verleden jaar!"
Hans glunderde. Die mevrouw had het ook
al gezien. En vader en moeder zagen het ook.
„Je bent een stuk vooruitgegaan, jongen!"
zei vader. „Het lijkt helemaal op Knuffel
tje. Het is nu ook makkelijker om het por
tret van een hond te maken, want nu heb
je er een".
Op de laatste schooldag kwamen alle leer
lingen bij elkaar in de gymnastiekzaal. Er
werden prijzen gegeven voor de beste teke
ningen. Een vriendje van Hans kreeg de eer
ste prijs en een meisje uit een lagere klas
de tweede en de derde ging naar een meisje
uit de klas van Hans. Jammer, dacht Hans,
mijn hondenportretten waren toch zeker niet
zo mooi.
Hans had weer een tekening gemaakt op
school. En weer was het 't portret van een
hond. Maar nu wist hij precies welke hond
dat was. Natuurlijk Knuffeltje! Knuffeltje
met zijn bruine krullen en de lange staart en
flaporen. Meester vond het de beste teke
ning van de klas.
„We houden hier tegen Kerstmis een ten
toonstelling van de tekeningen die in de drie
hoogste klassen van de school gemaakt zijn
en daar komt jouw tekening ook bij, Hans",
zei meester.
„Net als op mijn vorige school", lachte Hans.
„Toen had ik ook een tekening van een hond
gemaakt. Maar toen zijn wij verhuisd en toen
MAJA VAN HEEMSTRA
UITZONDERLIJKE KLEDING MODES EN
HOEDEN VOOR DAMES EN HEREN
N AAU W 8
„En nu hebben we nog een speciale prijs te
vergeven", zei de bovenmeester. „Jullie
herinneren je wel dat we hier op school een
wedstrijd voor kinderen met honden hebben
gehad. Er was ook een prijs voor de aardig
ste combinatie van kind en hond. Die prijs is
toen niet uitgereikt. En die wilden we nu ge
ven aan een jongen die twee jaar achter el
kaar een bruine hond heeft uitgetekend en
die zo vooruit is gegaan in dat jaar. Die prijs
is voor Hans!"
Hans schrok ervan. Hij kreeg tóch een
prijs! Hij stapte naar de bovenmeester toe.
Die gaf hem een boek. En dat boek heette:
„Mijn hondje is mijn beste vriend". Hans
kreeg een kleur. „Dank u wel, meneer", zei
hij zachtjes.
„Vind je 't niet mooi, Hans? Je kijkt wat
sip!"
„Ik heb dit boek al, meneer".
De bovenmeester begon te lachen. „Dan
krijg jij een ander boek, hoor! Ik zal bij de
boekwinkel kijken en dan mag je zelf uitkie
zen".
Hans ging stralend naar huis. En Knuffel
tje kreeg een fijn stukje leverworst.
Dit is wethouder J. Tiekstra, die u op pagina 6
ook vond afgebeeld, zij het daar wat de been-
en voetbekleding betreft.
