MAKELAARSKANTOOR HELLEMA ZN.
Het adres sinds 1898
voor onroerende goederen
Nieuweweg 7-9 Leeuwarden
Telefoon 23117*
■huur
De kruiwagen, die Pieter opgeverfd had,
staat in de tuin. Vader is bezig geweest met
het uithalen van onkruid en dode takjes en
met inplanten van nieuwe bloemen en struik
jes. Nu zit hij een kopje koffie te drinken
bij moeder.
Anneliesje wandelt rond met pop Erica op
de arm. Erica moet alle plantjes bekijken
en als Anneliesje er de naam van weet, zegt
ze die meteen hard op.
„Kijk, dat zijn rozen en dat zijn dahlia's en
in het gras staan madeliefjes en aan die
struik hebben jasmijn-bloemetjes gezeten en
die roken zo lekker. Maar rozen ruiken ook
lekker!" En pop Erica wordt met haar
neusje in een donkerrode roos geduwd.
Zij loopt langs de kruiwagen, die zit vol dor
re takjes en aarde van het onkruid en blaad
jes en steeltjes en uitgebloeide bloemen.
Ik zal de kruiwagen voor vader leeg ma
ken, denkt Anneliesje. Dan rijd ik hem tot
achter het schuurtje en dan kieper ik hem
om en dan zet ik hem weer leeg terug voor
vader om te gebruiken. Maar wat moet er
ondertussen met pop Erica gebeuren? Die
kan zij toch niet dragen terwijl zij de krui
wagen duwt?
Pop Erica mag ook in de kruiwagen zitten,
vindt zij. Zo gezegd zo gedaan. Maar die
mooie rose jurk kan toch niet zo maar op
al die vieze aarde en bladeren gezet wor
den? Anneliesje kijkt om zich heen. Zij ziet
een plastic zak op de grond liggen en legt
die over de rommel in de kruiwagen. Dan
zet zij Erica boven op de plastic zak en pop
Erica vindt het prachtig om met haar hoofd
boven de rand van de kruiwagen uit te ste
ken en zo de hele tuin te kunnen zien.
Anneliesje neemt de twee bomen van de
kruiwagen in haar handjes. Wat zijn die dik!
En wat is de kruiwagen zwaar! Daar had
zij niet mee gerekend. Met veel moeite
krijgt zij de poten van de grond en begint
langzaam aan te duwen. Dat valt helemaal
niet mee. Zij kan dat logge ding haast niet
Het zwembad ,,De Kleine Wielen" gereed voor de start
vooruit krijgen. Nog maar eens geprobeerd,
nog maar eens met alle kracht geduwd.
Heel langzaam krijgt zij er beweging in.
Pop Erica zit doodstil en laat zich door de
tuin rijden. Anneliesje wist niet dat het weg
getje naar het hok zó lang was. Telkens
moet zij de zware kruiwagen weer op de
grond zetten om even uit te rusten. Als zij
dan weer uitgerust is pakt zij opnieuw de dik
ke handvaten in haar handjes en duwend
met haar hele lijfje zwoegt zij de kruiwagen
een paar meter verder.
Eindelijk, daar is het schuurtje. En daar
achter ligt de mesthoop. Daar kan zij de krui
wagen laten kantelen en dan is die leeg. Zou
die dan minder zwaar zijn om terug te rij
den?
Met een laatste flinke duw draait zij om het
schuurtje heen, maar dan opeens kan zij de
kruiwagen niet meer houden. Die draait naar
één kant, kantelt en alles wat er in zit,
valt op de grond. Niet alleen de vieze bloe
men en takken en de aarde, maar ook pop
Erica! iEn omdat de pop er boven op had
gezeten, valt zij nu het eerst op de grond en
de aarde en de verwelkte bloempjes vallen
over haar heen. Je ziet haast niets meer
van de mooie rose jurk, zo ligt zij bedolven.
„Vader! vader!", gilt Anneliesje, „Erica is
helemaal onder het zand!" en holt naar huis.
Vader en moeder schrikken er van, zo
schreeuwt zij. „Kind, wat is er gebeurd?
roept moeder.
„Op de mesthoop!", huilt Anneliesje, „Eri
ca op de mesthoop!"
Vader holt naar het schuurtje toe. „Wat heb
je toch gedaan?" vraagt hij „,hoe komt al
die rommel hier en waar is Erica?"
Dan ziet hij wat er gebeurd is en heel voor
zichtig neemt hij de takken en de aarde van
de pop weg. Anneliesje staat erbij te snik
ken. De mooie krullen van de pop zitten
vol zand, de jurk zit verward in takjes en
dorre bloemen. Moeder komt er ook bij en
samen met vader haalt zij de pop uit de
rommel en maakt gezicht en haar en jurk
je weer schoon.
„Anneliesje, beloof me dat je nooit meer
die zware kruiwagen zult rijden, voor je
groot bent", zegt vader en 't meisje belooft
het met een zacht stemmetje.
MAJA VAN HEEMSTRA.
