Fa.Ademas Bouwbedrijf
A
NIEUW LEVEN
IN HET
UITGAANSLEVEN
■■Rt
Huizumerlaan 97 - Leeuwarden - Telefoon 26938
BUNGALOWBOUW
VERBOUW
ONDERHOUDSWERK
De Friese hoofdstad biedt weinig ge
legenheid tot stedelijk vertier, zo
wordt door velen met smart gecon-
verval en achteruitgang. Een voorbeeld daar
van is de herleving van het Lido aan de Turf
markt, een zaak, die het vroeger niet heeft
kunnen bolwerken, maar nu opnieuw (en op
een nieuwe leest geschoeid) een functie in het
uitgaansleven wil gaan vervullen. Of het zal
gelukken moet blijken. Het gelukken hangt ge
deeltelijk af van de commerciële slagvaardig
heid van de nieuwe exploitant, maar ook en
in het bijzonder van de vraag of Leeuwarden
zo'n inrichting nu kan „trekken". Vooral daar
om verdient dit experiment de belangstelling.
Lido herleefd
De eigenaar en beheerder van Lido, de 39-jari-
ge Ibele Sonnega, heeft grote verwachtingen
bedrogen. Wat is er te doen in Lido? „Elke
avond hebben wij hier „levendige" muziek.
The Red Hot Peppers spelen er van zeven tot
twaalf uur en sinds kort hebben we er ook
een zangeresje bij. Het is geen beatmuziek en
geen stemmingsmuziek, want de jongelui en
ook ouderen moeten er op kunnen dansen."
Het Lido is bijzonder knus van binnen. De hal
geeft bij de eerste kennismaking zonder twij
fel „standing" aan de zaak, maar deze „vlag"
dekt ook de lading. Binnen valt het oog eerst
op de bar en vervolgens op het podium waar
de muzikanten zetelen. Het directe, maar ge
temperde licht geeft aan het geheel de ge-
eigende sfeer.
De heer Sonnega mikt met Lido op geselec
teerd publiek. Aan herrieschoppers heeft hij
stateerd. De mogelijkheden tot uit
gaan zijn beperkt en bovendien wordt
de brave burger geacht niet langer
dan tot één uur 's nachts te blijven
plakken en dit dan nog slechts in een
beperkt aantal zaken. Bezoekers van
andere bedrijven worden te midder
nacht naar huis gestuurd, althans
naar een plaats, waar geen hulpvaar
dige ober klaar staat met het dien
blad met kopjes en glaasjes.
Het verzet daartegen komt gedeeltelijk voort
uit een reële behoefte om tot diep in de nacht
het aloude „gezelligheid kent geen tijd" in de
praktijk te brengen. Velen evenwel verzetten
zich tegen de sluitingstijden, omdat ze, popu
lair gesproken, niet door de gemeenteraad
naar bed gestuurd willen worden. Ze zijn op
een onverplichte manier in de oppositie. Zelfs
wanneer ze er een strikte gewoonte van maken
om elf uur onder de wol te gaan, dan nog ac
cepteren ze geen gemeentelijk „klokje van ge
hoorzaamheid". Ongetwijfeld leveren ze hun
aandeel in de strijd om een verlating van het
sluitingsuur, maar of ze bij een overwinning
het nachtleven met hun aanwezigheid en spe
ciaal met hun portemonnaie zullen schragen is
een geheel andere kwestie. Dat is overigens de
uitsluitende zorg der exploitanten; mocht de
raad nog eens het frivole besluit nemen een
uitgebreider nachtvertier toe te laten, dan is
de gemeente nog niet verplicht tot schadever
goeding, indien de extra uren verliezen op
leveren.
Een andere zaak (en daar staat de gemeente
nu eens helemaal buiten!) is de verschraling
van de horecabedrijfstak in onze goede stad.
We zijn na de oorlog „Spoorzicht", „De Nieu
we Doelen" en onlangs „De Groene Weide
kwijtgeraakt. Wat er met „Amicitia" gaat ge
beuren is op dit moment nog niet bekend,
maar voor optimisme is weinig aanleiding, nu
steeds meer blijkt, dat het voordeliger is auto s
dan mensen onderdak te verlenen. Daartegen
over staat het nieuwe Eurohotel (dat echter
voor het vertier in de binnenstad van geen
betekenis is), en de zeer lofwaardige uitbrei
ding en vernieuwing van het Oranjehotel.
Toch hebben we niet uitsluitend te maken met
Het Lido in zijn nieuwe gedaante
van zijn experiment aan de Turfmarkt. Hij is
een man die al vele ervaringen heeft in de
horecabedrijven. Van geboorte is hij een Leeu
warder zijn Friese naam liegt er niet om
maar al jong trok hij naar Rotterdam. Hier
werkte hij ongeveer tien jaar in het amuse
ment. Na een paar jaar varen, zette hij het
avontuur aan de kant en vestigde zich in
Swammerdam in een restaurant-hotelbedrijf.
Al die tijd is de heer Sonnega Leeuwarden
echter trouw gebleven. Hij kwam er geregeld
in zijn vakanties. De teruglopende betekenis
van het KMT ontging hem dan ook niet. Zodra
het gebouw te koop werd aangeboden, ging
hij er op af. „Ik zag hier echt wel mogelijk
heden, omdat er voor het uitgaande publiek
in Leeuwarden weinig te doen is." En zijn ver
wachtingen hebben hem tot nu toe nog niet
geen behoefte. Door de week loopt het nog
niet storm, maar zaterdags en zondags is het
bordje „vol" al een paar maal voor de deur
gekomen. Twee obers kunnen het werk door
de week wel aan, maar in de weekends komt
er een derde man aan te pas.
De heer Sonnega heeft voor Lido nog geen
volledige vergunning kunnen krijgen, zodat er
alleen maar bier en wijnen getapt mogen wor
den, maar hij hoopt wel op een vergunning
met de inwerkingtreding van de nieuwe drank
wet. „Het grootste nadeel vind ik echter dat
om twaalf uur de deuren dicht moeten", meent
de heer Sonnega. „Het gevolg is dat de meeste
klanten om elf uur al verdwijnen, omdat ze
dan nog ergens terecht kunnen waar de zaak
tot één uur open is."
MARINUS DE BOER
