/TBokraa
MAKELAARSKANTOOR HELLEIA A 5KN.
De pasvorm
ZAL- U
t-iepiN Nepen
AAN Uw
ppEjr'osre
cosjuum..:
Het adres sinds 1898 voor onroerende goederen
7
l Van ouds Wigersm
jmj sinds 1855
DAMES- EN HERENMODE
NaouwS Tel.27984 Leeuwarden
vele
deid
lijks
ra-
nog
yer-
Ro-
tus-
de
was
'oor
1 te
de
bij
op
te
is
Een
ing
lub
:ses
uit,
bar
ker
:ijn
er-
Je-
)0-
iet
;en
te
un
aal
le
en
"g
iet
en
an
en
et.
en
e-
de
:h
en
e-
ie
:r.
n,
n.
is
i k
is
n
9
n
k
i.
e
andere
van
ang-
Leiters
,de
is bij
or
erste
i
hand
ie
Nieuweweg 7-9, Leeuwarden Telefoon 23117*
Over het algemeen heerst bij de ouders
van kinderen in een leeftijd van 16 tot 20
jaar de opvatting dat er in die koffiebars
niks goeds gebeurt. De eerste achterdocht
wordt al opgewekt door de gordijnen, waarop
het portret van Ray Charles prijkt als enig
kontakt tussen de binnenzittenden (insiders)
en buiten-verblijvenden. Het doet een beetje
denken aan het kleinsteedse horretjesgedoe
wat zelfs nu nog bestaat, zij het op beschei
den schaal. Een bakerpraatje is gauw in de
wereld geholpen en er moeilijker weer uit
te krijgen. Zo ook het sprookje dat Quasimo
do het centrum is van de New Left. Wèl
zijn er af en toe leden of sympathisanten
van de nieuwe linksen aanwezig, maar niet
in die mate dat het opvallend is, laat staan
sfeerbepalend. Maar niet eens de New Left
is de oorzaak van de ontstane generatie-kloof.
Een deel der jeugd dat de wijsheid in pacht
meent te hebben (maar dat nooit kunnen be
wijzen aan de hand van hun schoolse carri
ère) illustreert zijn mening met het uithan
gen van de grote beklagenswaardige in een
rotte maatschappij (afgekort GBIRM). Zij von
den de leus „beter langharig dan kortzich
tig" uit (een waarheid overigens) en begon
nen daarop nèt zo generaliserend over de
ouderen te praten als die dat van hen de
den, zodat zijzelf de predikaten „langharig"
én „kortzichtig" kunnen voeren. Het is ge
lukkig een minderheid maar die bepaalt wèl
het aanzien van de jeugd. Wat weer niet wil
zeggen dat elke langharige een van hen is.
Mode is nu eenmaal onafhankelijk van mo
raal.
Waarom gaan ze nu eigenlijk naar zo'n kof
fiebar? Ook Wim Kan kon er niet uitkomen,
getuige zijn „Jazz, jazz, jazz bij de nozem-
pjes". De jongens en meisjes die we het
vroegen verklaarden dat ze de sfeer er het
best vonden. Dat op straat niks te doen was
(einde van het vetkuiven-tijdperk) en dat een
stad als Leeuwarden geen ander vertier
bracht. Tenminste door de week.
In zo'n bar hangt een kameraadschappelijke
sfeer, je maakt er snel vrienden. Ze vragen
bovendien in Quasimodo niet meteen bij je
binnenkomst wat je gebruiken wilt, wat ze
in andere bars wèl doen. (Johan zei, dat als
nu opgekomen is en o.a. haar neerslag vindt
in de snelle glorie van partijen als D '66
de PSP etc. „Let's communicate or die", zei
John F. Kennedy reeds tijdens een van zijn
redevoeringen. Ook de schrijver Simon Vin
kenoog helpt de mensheid te herinneren aan
de hunkering naar een beter onderling be
grip door middel van zijn boeken en bun
dels, b.v. „Liefde", „Atonaal", „Zolang te wa
ter", e.d. Het is verkeerd alle normverande
ringen zonder meer af te doen met stopwoor
den als „negativisme" en „losbolligheid". De
tijden zijn veranderd, zo ook de normen en ge
dragingen. Oubollige gezelligheid in de vorm
van kaarten en zo is uit de tijd. Ook de „glim
mende beeldbuis" (Wim Kan) kan het niet
redden. De jongeren willen niet de hele avond
aan een televisietoestel gekluisterd zitten. Ze
gaan liever naar een bar waar meer leef
tijdgenoten zijn om daar de nijpende proble
men te bespreken, die veelal de andere sek
se aangaande zijn. Van de geestelijke ar
moede die typerend is voor een behoorlijk
deel van de cafébezoekers (regelmatige be
zoekers dan) is in de koffiebars niet zozeer
sprake. De bezoekers zijn over het algemeen
scholieren. In feite verandert er weinig of de
jongelui nu buiten op straat of zittend of
hangend op de banken en barkrukjes praten.
We kunnen concluderen dat de koffiebars
een sociaal verschijnsel zijn geworden in
ons leven. Zéker in Leeuwarden met zijn aan
tal van dertien of misschien nóg wel meer.
De tijden veranderen en de mensen verande
ren mee. Slechts enkele namen blijven be
waard: Floris de Vijfde; Quasimodo.
AD VAN DONGEN.
er een zwervende jongen een hele dag bleef
zitten op een of twee bakken koffie, hij hem
er niet uit zou zetten, bij normaal gedrag
tenminste). En thuis was geen gezelligheid.
Pa leest de krant of ligt te slapen, moeder
breit, zuster leest. Daarom ga je er uit.
