'S
LG
6. YENEMA ZN.
- en
beddenmagazijn
koffiebar „DE TUNNEL
DRUKWERK
Fa. S. Boontje
Kees Pruis
ONDER HET KLOKJE
Slaap
EEN
VERJAARDAGSGESCHENK
DAT INSLAAT?
Een lekker bakje koffie
Giezen - Beijerstraat 1 0
Leeuwarden
Magneet bromfietsen
Lederwaren
TMOtrJ
Grote Hoogstraat 9
Tel. 23938
WONINGINTERIEUR
SCHRANS 83-85
Telefoon 27870
Voor uw
gehele woninginrichting
en meubilering
Zowel in klassiek
als modern
als 'n marmot op
een SELMO, SELMOLUX
of CELLOX
STICA-KAPOKMATRAS
Verkrijgbaar bij:
Nieuwestad 79, Tel. 24385
GEEF EEN JAARABONNEMENT
OP DE
LEEUWARDER GEMEENSCHAP
Abonnementen worden aangenomen bij
de N.V. Erven Koumans Smeding
Voorstreek 101-103
Telefoon 22046 en 22047
drinkt u pas in
WINKEL- EN BINNENHUISBETIMMERINGEN
Huizumerlaan 135 - Leeuwarden
Telefoon 23455 - b.g.g. 29565
Magneet en Fongers
rijwielen
Ook voor televisie
uw adres!
Kleine Kerkstraat 23
Telefoon 23656
Handtassen
Stadstassen
Weekendtassen
Koffers
Clippers - Actetassen
Portemonnaies - Portefeuilles
Parapluies
Luxe lederwaren
Groot Schavernek 1
Leeuwarden tel. 24727
16
Bouke praat deze keer meer dan de vorige keren samen
Hij heeft namelijk een zekere Kobus ontmoet, die in 1928
was „uitgeweken" naar de Verenigde Staten. Al pratend en
vragend en vertellend ontrolt zich het levensverhaal van
bedoelde Kobus als een boeiende film. Zij het dan dat er
een „happy end" ontbreekt, omdat er in het begin iets mis
was gegaan met een miss. De klokmannen zouden het op
prijs stellen deze fameuze Kobus eens onder de klok te ont
vangen. Er is mogelijk ook nog een andere gesprekspartner
maar daar kan een oplossing voor worden gevonden
Bouke: Ik hadde em in gien jaren sien, en inienen staat ie
foor Bouke. Hij seit: siest het wel. Ik sei: Bouke héter
suver wel an.
Manus: Hij kon dij dus soa mar weer. En hoe lang waar hel
leden seistou?
Bouke: Hij waar in achtentwintig futgongen, en flak daar-
foor hadden we nog es een dag fut weest te fissen.
Dorus: En sont die tied hadden jimme mekaar niet meer
sien. Das hast feertig jaar leden. En hij kon dij nog*
Bouke: Das te seggen: hij begong met te fragen. Sien ili
het goed, bistou Bouke?
Willem: Waar hast em oek al weer troffen seiste, Boukema?
Bouke: In 'e Bargesteeg. Ik loop daar in alle eer en deugd,
en inienen krijt Bouke daar een klap op 't skouder, dat
ik sloeg hast foorover.
August: Sommige meensen hew oek niks gien ontsag foor
de ouderdom.
Rein: Soa jong sal Kobus oek niet meer weze, stel ik mie
foar.
Willem: O ja, Kobus. Ik waar de naam al weer even kwiet.
Kobus uut Ammérika.
Sibbele: Froeger in 'e Blekerstraat noemden se em allied
Kobus Keutel. Mar Joast mag wete waarom. Mar 't
waar altied Kobus Keutel.
Bouke: Om kort te gaan, ik krij een klap en ik sien op, en
wie staat daar?
August: Ik stel mie foor fan Kobus, mar ik weet het niet
seker.
Bouke: Ja, een groate kerel met een donkere bril op, en
as heer fermomd, mannen. Een mooi pak an. En een
groate stentson op. En een parreplu in 'e han.
Sibbele: Hij waar altied al wat een pronker. Seumerdag son
strooien dopke op, en een stokje in 'e han. Dan riepen
de kienders: Sien daar es, een keutel met een wandel-,
stok en een hoed op. Ja, wat is 't wat, niet?
Keimpe: Sukke kienders hore dat fan anderen. Mij noemden
se wel fan Keimpe Wuttel, mar dat ropen de kleine
kienders oek al. En waarom?
Willem: Kobus slaat mij op 't skouder, en roept: hou doet
joe doe Bouke?
Bouke: Hij seit heel wat anders. Hij seit: Sien ik het goed?
Is dit Bouke die't froeger in 'e Spanjaardstraat woand
hèt?
Manus: Hestou daar froeger woand, Bouke? Dat hew ik
nooit weten.
Sibbele: Dat weet eikeneen anders wel, docht ik. Jim woan-
den toen in 'e Reindersbuurt.
Willem: En waar hadde Kobus in Amerika woand, Bouke?
Daar hew we meer an!
Bouke: Dat komt nog. Ik sei: ik bin Bouke. Mar wie bistou:
Hij dee de sonnebril af en kwam liek foor mie staan.
Sien mar es goed, sei die.
Dorus: Kan ie nog aardig Liwwaarders prate of hèt ie een
Ammérikaanse tongfal?
Sibbele: Dat is daar allemaal Engels met mekaar. Hij sal
wel Engels kanne.
Rein: Ja, anders houw je het daar gien feertig jaar uut. Das
even ferder as de Skraans. Waar had ie sitten in
Ammérika?
Willem: Dat wu ik oek wel es wete, mar Bouke hèt soa lang
werk met sien ferhaal.
Bouke: Jim late mie oek nooit es uutprate. As ik weer es
wat seid hewwe, dan beginne jim weer over heel wat
anders. Soa kom ik nooit ferder.
August: Jim mutte Bouke uutprate late. Kobus sei: Sien mie
es an.
Bouke: Ja, Kobus dee de swatte bril af en kwam hek toor
foor mie staan en sei: Kiek mie es an. En ik kiek,
en kiek nog es, mar het wü niet.
Rein: Hèt hij het seggen mutten of bist er uut die self op
komen?
Bouke: Hij holp mie wat. Hij sei: De laaste keer dat wi| hst
hewwe, had ik faker biet as dij. En dou hest nog een
natte poat oplopen.
Willem: De laaste keer. En dat waar in achtentwintig.
Toe maar!
Bouke: Ik sien het, roop ik. Ja, oek nog al hard, want de
meensen bleven staan en sagen hoe't wij mekaar op t
