Rasechie
Amsterdamse
huisvrouw
in
Leeuwarden
„Ik geloof niet dat ik weer in Amsterdam zon willen wonen"
Enkele vooraanstaande Leeuwarders hebben we in de vorige nummers van
de Leeuwarder Gemeenschap aan het woord gelaten in de rubriek „Im
port-Leeuwarders Zij allen zijn Leeuwarder geworden door vestiging en bij
veel bewoners van de Friese hoofdstad bekend door hun werk. Een veel grotere
groep nieuwe Leeuwarders timmert minder aan de weg. Huisvrouwen bijvoor
beeld, die hun woonplaats verlieten om een Leeuwarder te trouwen, of hele
gezinnen, die van elders naar Leeuwarden kwamen omdat de man hier zijn
werk vond.
Impori - Leeuwarders 5
Zo'n gezin is dat van de heer en mevrouw
Veen, die in het zevenhoog-flatblok in De Bird
wonen. Drie en een half jaar terug reisden zij,
vader, moeder en vier kinderen, vanuit Am
sterdam, waar zij allen geboren en getogen zijn,
naar het noorden. Hoe voelen pure Amster
dammers zich in onze stad? Mevrouw R. Veen-
Brouwer (die niet op de foto wilde) vertelde
haar ervaringen.
,,We woonden in Amsterdam in Osdorp in een
flat, die eigenlijk net zo was als deze. Mijn
man was zelfstandig televisiemonteur en was
in Amsterdam altijd op stap. Vooral 's avonds
natuurlijk. Hij kwam toen ook al wel eens in
Leeuwarden en had hier contacten gelegd met
een zaak. Van het één kwam het ander. Hij
zou hier vast in dienst kunnen komen, we
zouden een goed huis erbij krijgen en zo be
sloten we naar Leeuwarden te verhuizen.
In het najaar van 1964 kwamen we hier aan.
We kwamen in een huis in de Grote Hoog
straat. Verschrikkelijk! Wist ik in Amsterdam
veel waar de Leeuwarder Grote Hoogstraat is
en wat voor straat dat zou zijn? Ik wilde daar
geen dag langer wonen dan nodig was. De
onderhandelingen met de zaak waar mijn man
bij kwam werken liepen helemaal mis. Inmid
dels was ons flatje in Osdorp alweer door een
andere Amsterdammer betrokken natuurlijk.
Mijn man had van zijn vroegere werk nog de
contacten met de KIM in Amsterdam overge
houden en die vroegen hem: „Kun je niet voor
ons komen werken?" Hij heeft toen gezegd:
„Waarom komen jullie hier niet heen?" en
dat hebben ze gedaan. Allemaal erg snel. Toen
het eenmaal zover was, zijn we natuurlijk in
Leeuwarden gebleven en naast het werk voor
de KIM is mijn man ook nog zelfstandig werk
zaam. Ook nu is hij weer van 's morgens acht
tot 's avonds elf op pad, dat wel.
De eerste indrukken die het gezin Veen van
Leeuwarden opdeed, waren niet zo gunstig. In
de binnenstad wilden ze niet blijven wonen en
het werk waarvoor zij naar Leeuwarden waren
gekomen, ging niet door. In die eerste dagen
zullen ze er menigmaal aan gedacht hebben
maar weer terug te keren naar Amsterdam,
waar al hun familie en vrienden wonen.
Maar toen het werk van de heer Veen op
gang kwam vlotte het ook in het gezin veel
beter. „We verhuisden uit de grauwe binnen
stad, waar mijn kinderen tot schoffies zouden
zijn opgegroeid, naar de Mozartstraat voor
tijdelijk, in afwachting van het gereedkomen
van deze flat in De Bird. Aan het eind van het
jaar hopen we naar die Outinord-eengezins-
woningen te verhuizen. Het zijn prachtige wo
ningen.
Dat is hier een groot voordeel: je kunt nog
een keuze maken wat de woning betreft. In
Amsterdam moet je blijven zitten waar je zit.
Heb je daar een woning, dan kom je niet meer
in aanmerking voor een andere! Mevrouw Veen
is ongemerkt aan het vergelijken gegaan: Am
sterdam en Leeuwarden. Voor haar als geboren
Amsterdamse blijft er natuurlijk maar één stad,
maar ze zegt nu al: „Als je er nu komt en
dat gebeurt ongeveer eenmaal in de maand
zie je Amsterdam toch wel als een mensen
pakhuis. Nee, ik geloof niet, dat ik weer in
Amsterdam zou willen wonen".
Dat betekent evenwel niet dat ze Leeuwarden
het „einde vindt. „Ik vind het hier eigenlijk
helemaal niet zo leuk. Het is hier maar een-
zaam. Kijk, we wonen hier naast de lift. Naast
ons wonen twee onderwijzeresjes, die ik nooit
spreek. De andere buren lopen voor je deur
langs naar de lift en verder zie je ze nooit.
De mensen, die rechts wonen zijn zo bij de
t' dus die zie je helemaal niet. Mijn man
kan hier ook niet erg wennen hoewel hij de
hele dag onder de mensen is, vreemd hè."
Maar voor de kinderen vindt zij Leeuwarden
ideaal. Het gezin Veen telt twee meisjes van
11 en van 6 jaar en twee jongens van 9 en 3
jaar. Het meisje van 6 is geestelijk wat achter
op bij haar leeftijdgenootjes, maar van de aan
haar bestede zorg vertelt mevrouw Veen vol
lof: „Dat is nou iets wat in Amsterdam niet had
gekund. Hier heeft het kind zeer goede medische
zorg en de artsen hebben haar meteen naar
de school gestuurd die het meest geschikt voor
haar is. Die scholen zijn hier ook en dat is
enorm fijn."
De oudste dochter gaat het volgend jaar naar
de hbs; ze is erg goed op school. Voor de
kinderen is het woord „eenzaam" vreemd. Ze
hebben in Leeuwarden, net als ze dat in
andere steden zouden hebben, veel vriendjes
gemaakt. Zij willen niet meer weg en daardoor
de ouders eigenlijk ook niet.
Bijenkorf
„De binnenstad is een beetje klein hier. Het is
jammer dat je hier maar één warenhuis hebt
De Bijenkorf mis ik wel erg", zegt huisvrouw
Veen, „maar ik kan hier alles wel krijgen hoor
de hele inrichting van het huis is in Leeuwar-
Hier woont de lamilie Veen
