'BÏBlW'
TOU'OU»
'Vt'JRt
na vomr
MÏSSÏÏ
In het midden van de vorige eeuw heeft de
Fransman Emile Souvestre een hoogst merk
waardige futuristische roman geschreven, die
„Le monde tel qu'il sera" (De wereld zoals ze
zal zijn) heet en het toekomstbeeld van het
jaar 3000 schildert. Dat gaat middels het aan
doenlijke verhaal van Maurice en Marthe, jong
gehuwde Parijzenaars. Zij blikken op een avond
uit het raam van hun zolderkamertje. De ro
mantiek van het ogenblik wordt vertroebeld
door het voortdurend zuchten van Maurice. Al
hoewel in de romanliteratuur van de vorige
eeuw onafgebroken wordt gezucht, valt het
Marthe toch als iets verontrustends op en zij
vraagt wat er aan schort. Wel, het blijkt dan,
dat Maurice zeer begaan is met het lot van de
zeer velen, die door het veelvormige leed in
de wereld worden geteisterd. Konden we maar
over een aantal eeuwen leven, want dan zit de
maatschappij ongetwijfeld veel prettiger in el
kaar als vrucht van de technische ontwikke
ling, die nog maar in zo'n pril stadium is en
dus nog geen kans heeft gezien het leven opti
maal te verfraaien.
Wel, op dat ogenblik verschijnt voor het raam
een mannetje op een stoomluchtfiets. Het is de
heer John Progrès, die de macht heeft de wens
der gelieven in vervulling te doen gaan. Hij
laat de jongelui schijnbaar sterven, maar in
werkelijkheid vallen ze in een eeuwen durende
slaap, waaruit ze precies in het jaar 3000 ont
waken.
De wereld is dan wel veranderd. Parijs en heel
Europa zijn tot een puinhoop vervallen, waar
hongerende wolven de enige levende wezens
zijn. Centrum van de aarde is het eiland Tahiti
en daar kunnen Maurice en Marthe hun leven
onder bijzonder merkwaardige omstandigheden
vervolgen. De techniek heeft nu inderdaad het
grootste woord, zelfs de kindertjes worden in
fabrieken tot stand gebracht. Verkeer en ver
voer hebben een geheel nieuwe gedaante ge
kregen. Over rivieren wordt men geschoten
met behulp van holle kogels, de luchtballon
geeft de mens de gelegenheid zich in elke rich
ting door het luchtruim te bewegen en in de
wereldhoofdstad is de passer monumentaal ver
heven tot symbool van wetenschap en tech
niek. De krant tenslotte wordt op een eindeloze
band afgedrukt en men kan op straat (waar de
mensen zich op stoompaarden voortbewegen)
van de inhoud kennis nemen.
We hebben een paar plaatjes uit dit curieuze,
ons door het gemeentearchief ter inzage ver
strekte, boek gereproduceerd. Emile Souvestre
was geen Jules Verne. Alleen heeft hij de ,,top-
less"-mode voorzien, want in het jaar 3000 lo
pen volgens hem de mensen met bloot boven
lijf. Dat kan natuurlijk wel op Tahiti
