TUM®Wr ij
<ED,
VERSE FRIESE II
beschuit
siiUHSiiiSiiismsitini^iisssisssiiil
'awe*)!
eivol
eieren
i
rijst en havermoutpap
TUINEN 29
ONDER HET KLOKJE
Voor de wintermaanden
Heerlijke
t Spinnewiel
16
Uw melkman brengt ze U gaarne thuis.
Een product van de LEEUWARDER MELKINRICHTING
L
•a
an
mm
mm
m»
Komt u eens kijken in onze wol- en handwerkboetiek?
LEEUWARDEN
Telefoon 25242
De gerepatriëerde Kobus is weer helemaal thuis in zijn
Leeuwarden. Hij biedt zelfs zijn woning aan als plaats
van samenkomst in de koude wintermaanden. Dit
voorstel is dubbel welkom. Het is namelijk zo, dat de
mannen menen te weten, van tijd tot tijd te worden
afgeluisterd. Wie of hoe weten ze niet. En hoewel ze aan
de ene kant deze afluisteraar best eens willen ontmoe
ten, is hun vrijheid van spreken hen meer waard.
Daarom nemen ze node het besluit niet meer onder het
klokje samen te komen. Met moeite is daarom dit laatste
„klokje" vastgelegd. Met moeite en iets van weemoed na
zestien klokjaren. Bedankt en soa't seid is!!! Dat
staat!
Keimpe: Su Kobus al ferhuusd weze? O, dat ken Willem
ons muskien wel fertelle.
Willem: Ferhuzen ken je 't eigenlijk niet noeme. Want
Kobus hèt alles nij kocht en der soa in sette
laten.
Manus: Hij hadde loof ik in Ammérika alles ferkocht. En
toen sal ie wel aardig beurd hewwe, en toen kon ie
hier wel weer een paar deuren opendoen.
Willem: Nee, Kobus hoeft foorlopig niet naar de bijstand.
Affijn, wij mutte mar es naar em toe.
Dorus: Ken we sien frouw oek es sien. Temeensen, ik hew
hur in elk gefal nog nooit es troffen.
Willem: Ik een paar keer. Het liekt wel een aardig
meens. Se mut fast wel over de sestig weze, mar se
liekt feul jonger.
August: Wat is't noflijk niet, as der soafeul guldens
tussen de dubbeltsjes sitte. Wy mutte altied mar
sunig an!
Rein: Bist niet jeloers wel Auguust? Kobus hèt het goed
deen in Ammérika, mar ik gun em dat fan hatten.
Kobus: Mar ik hew der oek foor bealige mutten. O ja,
goeie morgen, mannen. Hadden jimme het over
mij?
Willem: Nou ja, over dien huus en soa. En dastou daar
een paar senten teugen an gooie konst.
Kobus: Jim mutte mar es ankomme, dan ken jim de filla
besien. En es een keer met het opperbefel prate.
Manus: Kenne we wel met hur prate, Kobus? As sij nou
Ammérikaans praat, en wij prate Liwwad-
ders
Kobus: Ik bin al doende met hur Nederlaans te leren. Er
as jim nou geregeld anwippe, dan ken se het
Liwwadders oek lere.
Rein: As se dan mar niet in'e war raakt. Mar dat geeft
oek niks. We wille best es an komme, Kobus.
Keimpe: Kiek, het Nederlaans kanne jou uut boekjes
lere. Soa doene de kienders dat op skoal oek. Mar
het Liwwadders?
Dorus: Nee, daar binne gien boekjes fan. Der wurre loof
ik wel es stukjes in'e krante skreven in het
Liwwadders.
Willem: Ik hew selfs hoord, dat wat wij hier beriddenére
wel es in één of ander krantsje komt.
Manus: Wat seistou Willem? Wat wij hier beprate? Wie
hèt daar nou belang bij?
August: Ja, dat wu ik oek wel es wete. As son krantsje
niks beter weet, kenne se der oek wel met
ophouwe.
