'T KLEINE KRANTSJE
De voetbal bleef dus niet alleen in Leeuwarden over de velden rollen: ook in Sneek werd het balletrappen
populair, zoals we twee weken geleden hebben gezien. Voorwaarts, Lycurgus en Sparta waren er de
eerste verenigingen, maar Voorwaarts ging al gauw over de kop en Lycurgus en Sparta stapten daarna bij-
elkaar. We zullen nu zien, hoe deze Lycurgus Sparta Combinatie het voetballen in de Waterpoortstad verder
populariseerde en gaan daarna weer even naar Leeuwarden terug om een kijkje te nemen bij het roem
ruchte voetballen aan het Kanaal en op „de Baan".
Lycurgus en Sparta gaan fuseren L.S.C.
stelt „uitsmijters" aan Leeuwarden voet
balcentrum Kanaalvoetbal viert hoogtij
Jeekel en Heeger: Frisia's reuzenkee-
pers De Kleitrappers gaan propaganda
maken.
Eendracht maakt macht: Ajax en I.P. slui
ten zich bij Frisia aan De kampioens-
vlag gaat omhoog *Er is geen club in 't
noorden Frisia's zilveren feest In
ternationaal voetbal in Leeuwarden
Keeper kan niet onder de deklat staan
In 't volgende nummer van 't Kleine Krantsje
Dertien heren gaven op zon
dag de vijftiende september
1907 acte de présence op de
vergadering, waarin besloten
werd, dat Lycurgus en Spar
ta voortaan als de Lycurgus
Sparta Combinatie door het
voetballeven zouden gaan.
Het oneven aantal speelde
bij het nemen van dit be
langrijke besluit geen beslis
sende rol, want terwijl twaalf
aanwezigen een hartstochte
lijk „vóór" lieten horen, durf
de er maar een tégenstemmer
op te staan.
De enige pessimist was de
heer S. Zijlstra, die niettemin
in het nieuwgevormde be
stuur de centen mocht behe
ren. Hij kreeg de heren J. J.
Ringnalda en H. A. Idema,
respectievelijk als voorzitter
en secretaris naast zich in het
bestuur en verder werd het
bestuurscollege gecompleteerd
door de heren F. A. Prins en
S. Schilstra.
Een van de eerste problemen,
waarvoor dit vijftal een op
lossing mocht vinden, was
dat van het samenstellen van
het eerste elftal, waarin per
sé evenveel Lycurgianen als
Spartanen zouden moeten
staan. Natuurlijk kon dat niet
en om beide groepen tevre
den te stellen werd er toen
een tot dusver clubloze kee
per onder de lat gezet.
De eerste officiële wed
strijd van L.S.C. ging te
gen het reserveteam van
L.V.V. uit Leeuwarden, wel
ke ontmoeting door de Sne-
kers met 10 gewonnen
werd. De elf, die dit voor de
L.S.C. statistiek zo gewichti
ge resultaat bevochten, waren
H. Wachters, doel; F. Prins en
Tj. Fokkema achter; Tj. Pier-
sma, S. Vellema en E. Smit,
midden; en M. Henstra, W.
Boekhoudt, D. Vrolijk, J.
Ringnalda en S. Schilstra,
voor.
Wat het nieuwe L.S.C. be
stuur aanvankelijk veel
hoofdbrekens kostte, was de
last, die een deel van het
Sneker voetbalpubliek bij de
wedstrijden veroorzaakte en
nog geen maand na de fusie
moesten twee sterke kerels
worden aangetrokken, die te
gen een vergoeding van zeven
kwartjes de man de opdracht
kregen vervelend wordende
toeschouwers van het terrein
te smijten. Een derde
goedkopere uitsmijter le
verde de Sneker gemeente
politie, die akkoord ging met
het voorstel van L.S.C. om zich
bij de thuiswedstrijden te
doen vertegenwoordigen door
een krachtige en martiaal ge
helmde politieman.
Het zal aan deze ordebewaar
ders niet gelegen hebben, dat
L.S.C. in het eerste jaar in
de Friese Voetbal Bond geen
successen kon boeken: de
Snekers eindigden in de com
petitie jammerlijk onderaan.
Maar in het jaar daarna gin
gen de ballen er beter in en
na een klinkende 50 triomf
op L.V.V. 2 werd L.S.C. voor
de eerste maal in z'n nog
jonge bestaan kampioen.
L.V.V. was in deze periode
naast Frisia dus een tweede
vooraanstaande voetbalclub,
die nochtans gedoemd was in
de schaduw te blijven leven
van het overal gevreesde Fri
sia, maar dat gold ook voor
al die andere meest kleine
clubjes, die in de Friese
hoofdstad ontstonden en hun
vaak emotionele wedstrijden
speelden op een terrein aan
het Nieuwe Kanaal voor de
Veel en verwoed is er aan het Nieuwe Kanaal in Leeuwarden gevoetbald in de goeie ouwe
tijd, maar foto's ervan zullen bijzonder zeldzaam zijn. Dit is zo'n plaat van het Kanaal
voetbal; drie elftallen lieten zich op deze historische grond vereeuwigen. Op de achtergrond
zien we de Ambachtsschool. Tussen twee haakjes: wat zegt U van de hoofddeksels van de
heren voetballers?
Spannend voetbal op de pas in gebruik genomen Wilhelminabaan gevaarlijke momenten
voor het Frisiadoel. Wie goed kijkt, ziet ook de molen van Vossman nog; die stond aan het
begin van de Molenstraat.
Ambachtsschool.
Waar nu de huizen staan van
de Vredeman de Vriesstraat
en de Alma Tademastraat,
renden toen de cracks van
clubs als Brinio, La Vitesse
en U.D.I. over het gras met
de vaste wil het niet minder
briljant te doen dan de cory-
feën, die de kleuren van Fri
sia verdedigden.
En Frisia had in deze dagen
sterren, over wie in heel het
noorden met de grootste lof
werd gepraat. Zelfs beschik
ten de Frisianen over twee
doelverdedigers, die weinig
voor elkaar onderdeden en
die beiden van een zo grote
klasse waren, dat het kon ge
beuren, dat de doelman van
Frisia's tweede de eer werd
waardig gekeurd om het doel
van het Noordelijke Elftal te
verdedigen
Van deze twee reuzenkeepers
Heeger en Jeekel had Jan
Heeger de oudste papieren.
Hij was het ook, die het een
maal presteerde in een ont
moeting tegen Velocitas niet
minder dan drie strafschop
pen te stoppen. „Frisia's ge
weldige keeper Jan Heeger
stopte niet minder dan drie
penalty's onder stormachtige
toejuichingen van het opge
wonden publiek, dat tegen
den scheidsrechter een drei
gende houding aannam, zodat
captain Jan Meindersma langs
de lijntjes liep om de gemoe
deren weer tot bedaren te
brengen", zo versloeg de
krant deze wonderlijke wed
strijd, die in een 40 victorie
voor Frisia eindigde.
Korte tijd later was L.V.V. zo
stoutmoedig om Frisia uit te
dagen voor een vriendschap
pelijke strijd, waarin de Fri
sianen veel van hun prestige
zouden kunnen verliezen, maar
weer stak Jan Heeger in een
briljante vorm: „De L.V.V.-
ers openden met geweldige
stormlopen op de blauwgele
veste, maar Jan Heeger, de
trouwe wachter in 't Frisia
doel, ranselde de onmogelijk
ste ballen er uit, net zoo lang
tot dat z'n kameraden zich
hersteld hadden en 't offen
sief overnamen. Toen was
alle gevaar voorbij en Frisia
won met 30, zich zoodoende
als eerste club onzer stad
handhavend".
Toen in 1908 op de Wilhelmi
nabaan het Noord Nederland
se tegen het Zuid Nederland
se Elftal binnen de krijtlijnen
kwam, had de Noordelijke
elftalcommissie Heeger wel
willen opstellen, maar Frisia
achtte het beter hem in pet
to te houden voor het eerste
elftal, dat op het punt stond
voor de tweede maal kam
pioen te worden in de tweede
klas en toen koos men Fri
sia's reservedoelman Jeekel
voor het vertgenwoordigen-
de team
Hij werd in dit treffen wel
iswaar driemaal naar het net
gestuurd, maar daarmee lag
het noordelijke team nog niet
geslagen op het gras: de
ploeg, die liefst vijf Leeuwar
ders telde, stelde er een
kwartet treffers tegenover en
won dus met 43.
Natuurlijk werkten al deze
voetbalsuccessen erg stimule
rend, maar toch besloten Fri
sia en L.V.V. nóg meer aan
propaganda te gaan doen.
Een aantal leden van beide
verenigingen richtten daarom
een speciale propagandaclub
op. Onder de schone naam
„Leeuwarder Toercombinatie
De Kleitrappers" trokken de
ze energieke heren het land
in voor het spelen van „de
monstratiewedstrijden.