'T KLEINE KRANTSJE
10
Van de Wilhelminabaan, waar
Frisia nog gouden triomfen
boekte, weer even terug naar
het Kanaalvoetbal op het terrein
voor de Ambachtsschool. Daar,
op de plaats, waar nu de huizen
van Vredeman de Vries en Alma
Tademastraat staan, vierde eens
de voetbalsport hoogtij. Het was
de tijd, waarin het voetballen
steeds populairder werd en in
het hart van honderden jonge
mannen een vaste plaats ver
overde.
Bij 't Kanaalvoetbal is alles
mogelijk Vrouw Zoethout met
de sinaasappelkar De bal in 't
Kanaal? - Vic springt er wel ach
teraan! Voorwaarts verdwijnt,
L.V.V. Friesland wordt opgericht
Frisia's populaire mannen in het zonnetje:
Mindert Hepkema, „de Meester", Jan Hee-
ger: „de geweldige", Jan Meindersma, ,,de
nerveuze", Eili Pinto, „de ijskoude" On
weerstaanbare Henny Snijder onder de lat
Surrogaatkeeper houdt alles er uit In
ternationaal voetbal tegen geinterneerde
Belgen en Engelsen
Kanaalvoetbal: een primitieve zaak let u eens op de wankele doeilatten achter de heren
voetballers!
Heel wat heibel ontstond er
soms ook bij de doelen, want
een afrastering betekende een
luxe, die het Kanaalvoetbal
zich niet permitteren kon en
zo kon het wel gebeuren, dat
er wél toeschouwers binnen
de doelpalen stonden, maar
de keeper niet.
Een attractie apart bij het
voetballen aan het Kanaal
vormde de beminnelijke
Vrouw Zoethout, die er met
een tentje stond, waar de
voetballers voor en na en des
gewenst ook tijdens de wed
strijd een glaasje bier konden
kopen alcohol en sport wa
ren in die goeie ouwe tijd
blijkbaar nog niet eikaars
vijanden
Voor de heren onthouders,
die er toch ook wel waren,
stond er gewoonlijk een kar
met sinaasappels, die merk
waardigerwijs op de meest
ongelegen momenten over het
speelveld werd geduwd
over de man, die een straf
schop mocht nemen, maar de
bal door het rad van de kar
zag gestopt, hebben we het
in een van de vorige Kleine
Krantsjes al eens gehad. De
kwieke Anton Dalhuijsen, die
later voor Frisia, maar eerst
voor Friesland speelde, schoot
eens in een wedstrijd tegen
Harlingen onder die sinaas
appelkar door en bracht de
Harlinger verdediging met
deze opmerkelijke manoeuvre
in een zo grote verwarring,
dat hij gemakkelijk kon doel
punten
De kunst om de bal op de
vaste wal te houden bleken
maar weinigen te verstaan
zlo nu en dan kwam het leer
in het Kanaal terecht, maar
geen nood, wanneer de zwaar-
besnorde Vic de Groote op
zo'n moment aanwezig was.
Hij bedacht zich zelden langer
dan een fractie van een se
conde, maar sprong onver
vaard de bal achterna. Zwem
mend op de rug stuwde hij
het leer dan met z'n hoofd
naar de wal, werd door z'n
makkers uit het water gehe
sen en voetbalde verder als
of er niks was gebeurd op
z'n gymnastiekschoentjes; dan
hoorden de tegenstanders
hem niet
Familietwisten kwamen ook
toen al voor; vandaar, dat op
een goeie dag een aantal spe
lers op initiatief van de heer
In de schaduw van het roem
ruchte Frisia leefden de klei
nere Leeuwarder clubjes bij
het Kanaal. Daar was alles
een beetje primitiever dan op
de deftige Wilhelminabaan,
maar hebben die Kanaalvoet
ballers een centje minder ple_
zier om hun sport gehad, dan
de Frisianen op „de baan?".
Het terrein voor de Am
bachtsschool was niet eens als
een voetbalveld te herkennen,
wanneer er niet gevoetbald
werd. Zodra de strijd gestre
den was werden de doelpa
len en de doeilatten immers
veilig weggeborgen bij de
sergeant Nuyen aan het Mo
lenpad en de krijtlijnen, die
het speelveld (soms) mar
keerden, waren vaak na een
of twee dagen ook al niet
meer te zien.
Doelnetten kenden de Ka
naalvoetballers nog niet en
wie van plan was een doel
punt te maken, moest er zelf
maar op letten of het leer
wel tussen de palen doorging.
Gebeurde dat niet en de aan
vallende partij schreeuwde
toch van „goal dan kon
er een gekrakeel en gehan
nes ontstaan, dat tot in de
binnenstad te horen was,
want behalve krachtige be
nen hadden de meeste cracks
van 't Kanaal ook een krach
tig stemgeluid.
Twee sterren van de kanaalclub Vitesse: links Willem Hoo-
gerbeets, rechts Hendrik Voordewind.
In 't volgende nummer van 't Kleine Krantsje
J. Overdijk van Vitesse een
eigen club oprichtten, die zij
Voorwaarts noemden. Order
deze naam schreef de jonge
vereniging in voor de compe
titie van de Friese Voetbal
Bond, maar na enkele jaren
werd de naam gewijzigd in
de Leeuwarder Voetbal Ver
eniging Friesland, die nu nog
bestaat en aanstonds z'n zes
tigjarig jubileum zal kunnen
vieren.
Maar andere clubjes zouden
niet zo'n lang leven bescho
ren zijn, zoals bijvoorbeeld
U.D.I., de ploeg van de God
helpen (Willem, Hanny en
Piet), van de Van Dams (Co
en Lodi), van de Van Noords
(Ruurd en Jo) en van Jo van
den Borg, Gauke Joustra, Cor
Valkhof, Jan de Vries, André
van Nimwegen, Siep Bokma,
Jan Maas, Henny Vinken en
Simon Schoustra. Na een aan
tal zonnige voetbaljaren ging
U.D.I. ter ziele, zoals zoveel
clubjes ervoor en heel veel er
na.
VIC sprong de vaart in als
het moest, niet in schaatste-
nue uiteraard, maar in de
voetbalbroek