DIENSTENCENTRUM STAAT OPEN VOOR IEDEREEN Hè je d Hij waagde z'n leven voor zijn hond Drink er 'es een kop koffie Leen er 'es een boek Neem er 'es een bad VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN Redactie, administratie en advertentieafdeling Vredeman de Vriesstraat 1 a. d. Emmakade Telefoon 20302 Postgiro: 98 10 62 Bankrelaties: Raiffeisenbank Amsterdamsche Bank N.V. 'T KLEINE KEAHTSJE Een uitgave van Fenno Schoustra's Publiciteitskantoor Vredeman de Vriesstraat 1 aan de Emmakade - Leeuwarden Abonnementsprijs f 2,90 per half jaar f 5,80 per jaar v. h. buitenland f 7,50 per jaar Losse nummers 40 cent EERSTE JAARGANG - NUMMER 10 Verschijnt eenmaal in de veertien dagen 10 FEBRUARI 1965 Bejaarden gaan niet graag naar een tehuis, zolang ze het in hun huisje kunnen be redderen. Het verlaten van eigen huis betekent een stukje vrijheid prijsgeven, waarover men niet te licht mag denken. Wanneer de stap echter gezet is, geven velen toe, dat het de oplossing is geweest. De velen, die echter niet in aanmerking willen of kunnen komen voor een bejaardenhuis worstelen soms met grote en kleine problemen. Deze problemen lopen uiteen van kookmoeilijkheden en was- moeilijkheden tot voetverzorging en baden. Voor deze ouden van dagen richtte de Hervormde Diaconie in Leeuwarden het Dienstencentrum op. Hiermee is echter nog niet een juiste definitie of om schrijving gegeven van het Dienstencentrum aan de Wil lem Sprengerstraat hoek Ro zenstraat. Om ten volle te kunnen begrijpen wat het Dienstencentrum betekent is een gesprek met hen die er gebruik van maken nodig. Het zou voldoende zijn om even een praatje te maken met de man, wiens vrouw net in het ziekenhuis opgenomen is en die nu naar het Dien stencentrum gaat om zijn warm eten (af 1.35). Hij hoefde niet weer een beroep te doen op de buren of op zijn dochter, die het toch al zo druk hebben. De man heeft nu niet het gevoel iemand tot last te zijn. Het zou ook voldoende zijn om even een praatje te ma ken met die man en vrouw, die elke dag hun warm eten thuisbezorgd krijgen in een nest stapelpannen. De vrouw ligt met bronchitis en een paar gebroken ribben in bed, geen bejaardentehuis die ze opneemt, maar toch moeten deze man en vrouw ook ge holpen worden. Het zou ook voldoende zijn om te praten met een van „Hoe heet je vader?" vraagt juf aan Pietje van vier op de eerste dag van het nieuwe schooljaar. „Sjoerd" zegt Pietje. „En hoe heet je moe der," vraagt juf. „Dat suuk niet wete" zegt Piet. „Weet je dat niet?" vraagt juf ver baasd. „Nee!" zegt Pietje re soluut. „Wat zegt je vader dan tegen je moeder?" houdt juf hoopvol aan. „Dat suuk niet wete" herhaalt Pietje. „Ja, maar zegt je vader dan nooit wat tegen je moeder?" „Jawel" zegt Pietje en dan komt, als uit de mond van een ouwe zeerob de grootsre vloek, die de Nederlandse taal kent Hoeveel verlichting brengt dit niet? Er zijn op deze manier nog wel een aantal voorbeelden aan te halen om er achter te komen of het in september '64 geopende gebouw werke lijk ingeslagen is. Naast de voorbeelden uit de |>raktijk zijn er ook altijd; cijfers. Bin nen een straal van een kilo meter wonen ongeveer 700 bejaarden. Van deze 700 ma ken ongeveer 225 bejaarden gebruik van het Dienstencen trum. (Dit aantal is als volgt ongeveer te verdelen: 42 pe dicuren, 68 baden en douchen, 54 komen met de was, 19 ha len of eten in het centrum een warme maaltijd, 55 lenen boeken, 60 komen er te kaar ten, te biljarten, thee of kof fie te drinken). De heer J. Heetla, de initiatiefnemer van het centrum is er bijzonder tevreden over. „Het was uit eindelijk een experiment. Nu is het echter zo, dat we graag een nog groter gebouw zou den willen hebben, zoals aan vankelijk ook in de bedoeling lag." Het plan werd bij hem gebo ren na een bezoek aan het St. Joseph rusthuis in Hilversum. In dit rusthuis was een was gelegenheid aan huis voor de bejaarden uit de omtrek. De heer Heetla opperde zijn idee eens in de diaconie en het vond bijval. Op de dag van opening was dat precies vier jaar geleden. De voorbereidingswerkzaam heden en de bouw hebben een bijzonder vlot verloop gehad. Het plan oogstte namelijk op het ministerie van Maatschap pelijk werk veel bijval. Er waren al twee van dergelijke inrichtingen in het land, ma jr Leeuwarden kan er zich op beroemen, dat het het fraaist gehuisvest is. Aan het ont werp van Architectenbureau Teeuw is door Den Haag niets veranderd hetgeen een uni cum is. Financieel kreeg de Diaconie medewerking van Rijk en gemeente (elk 40 de exploitatie baart uiteraard zorgen, ook al zijn er meer dan 60 vrijwilligsters, die overal in huis meehelpen. Er blijft altijd het salaris van drie personeelsleden en de on- Vervolg op pag. 9 i» Trouwe baas redt trouwe hond; zie pagina 4

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1965 | | pagina 1