Onvoorstelbaar kras echtpaar
verjaart op dezelfde dag
BIJNA 70 JAAR GETROUWD
4 maart 1965
91
93
Barryda nam plaats
van (verdronken) Barry in
l]
ENAULT
1
OSIER
'T KLEINE KRANTSJE
4
't Wordt weer voorjaar
VOOR
NAAR
p:: rir'v n
-
Op vier maart vieren lede Westra en Aaltje Miedema samen
hun verjaardag. Hij wordt dan 93 en zij 91 jaar., In de vorige
eeuw kruisten hun wegen elkaar in Minnertsga en op de 17e
mei 1896 trouwden ze. Volgend jaar zullen ze dus wanneer
het hen gegeven is zeventig jaar getrouwd zijn. Beiden zijn
nog bijzonder vitaal en levenslustig. Van hun prilste jeugd af
weten ze zich alles nog haarscherp te herinneren. Wanneer ze
vertellen over deze lang vervlogen jaren, gaat er een wereld
open, die vooral voor de jongeren 'bijna onvoorstelbaar is.
De vader van de nog bijzon
der hechte heer Westra is ge
boren in Kimswerd, in het
huis waar Greate Pier ook
het daglicht zag. „We moeten
er ook nog van afstammen",
zegt de heer Westra, „maar
dat hebben ze me verteld. Ik
was er zelf niet bij!" lede
Westra werd echter in Sawn-
hüsen bij Franeker geboren.
Zijn vader was een van Fries-
lands meest beroemde molen
makers. Ook al is het al tach
tig jaar geleden, hij weet zich
nog best de timmerknechts te
herinneren, 's Morgens zo
dra het licht was, stonden ze
voor de deur en 's avonds als
het donker was, gingen ze
weer: 12 cent in het uur kre
gen de besten van hen, de
rest kreeg hooguit een dub
beltje. Bovendien moesten ze
zelf nog voor gereedschap
zorgen en zelf ook de petro
leum voor het licht bestuive-
ren. De rekeningen van de
oude heer waren er ook naar.
„Ik kan me npg een nota her
inneren, die vader voor een
boer had uitgeschreven; vijf
tig karweitjes, totaal was het
nog geen vijftig gulden!"
vertelde de heer Westra ons.
„Nu schrijven ze zeven gul
den per uur voor een timmer
knecht
Bij de Bakker
Na de lagere school ging lede
overigens geheel uit vrije
wil ook het harde bestaan
in. Het timmeren lag hem
niet, hij voelde meer voor het
smidsvak, maar vader grapte,
dat Ze hem wel aan een voor
hamer konden vastbinden, zo
tenger van postuur was hij.
Hij kwam bij een bakker te
recht in Franeker. Bij Minne
de Jong. Wanneer er om de
andere dag gebakken werd,
stonden ze 's nachts om een
uur op en vrijdagsavonds gin
gen ze om zeven uur 's avonds
de bakkerij al in en kwamen
er voor twaalf de andere dag
niet weer uit. Het ,brea-sutel-
jen' staat hem nog bij als de
dag van gisteren: voor en ach
ter een grote witte zak met op
de bodem een plank. De
vracht bestond uit twintig
stukken „healbrea" van ieder
vijf pond. Hij torste dus als
veertienjarige jongen een ge
wicht mee van ongeveer 100
pond. Voor 17 ct per stuk was
men koper van een healbrea.
Huzarenstukjes beleefde men
ermee. Hij liep ook altijd met
een vracht naar buiten Fra
neker en had dan in Wels-
rijp zijn laatste klant. Meest
al was het laatste brood ech
ter kapot van de lange reis en
de laatste klant vond dat he
lemaal niet fijn. De vrouw
des huizes klaagde erover bij
de bakker. De volgende week
kwam Westra weer op Wels-
rijp met zijn laatste ,brea'.
Hij had alle moeite gedaan
zo voorzichtig mogelijk te
zijn met zijn tas. Voordat hij
aanbelde keek hij voor alle
zekerheid nog even in de
broodtas, maar weer lagen er
twee brokken op het plankje.
De bakker bedacht zich niet
lang: greep een stokje, stak
het in de ene helft en plakte
de andere helft er tegen aan.
Op de tafel van de laatste
klant lag deze week eindelijk
eens een heel roggebrood!
Westra is op vele plaatsen in
Friesland bakkersknecht ge
weest; in Exmorra, Tzumma-
rum, Franeker, maar ook in
Minnertsga. Hier leerde hij
zijn vrouw kennen. De veer
tig gulden, die hij als jongen
in het jaar verdiende, waren
inmiddels een rijksdaalder per
week geworden (tachtiger ja
ren). „Van mijn eigen geld
heb ik nooit een nieuwe pet
kunnen kopen!" In 1896
trouwde het paar. In een ou
de smidse in Dronrijp werd
een oven geplaatst en Westra
was zelfstandig bakker. Het
allegaartje bleek echter niets
gedaan en het jonge paar
stapte er dan ook zonder blik
ken of blozen uit en verhuis-
Nog een rukje en het zal weer voorjaar zijn
dan komt de zon weer door de wolken, dan
breekt de schoonmaak- en opruimwoede los.
Mocht u bij de schoonmaak-speurtochten door
uw huis oude tijdschriften tegenkomen (Fen
Fryske Groun, Het Leven e.a.), oude foto's van
Leeuwarden, prentbriefkaarten van vroeger of
andere ogenschijnlijk waardeloze zaken, die op
onze stad betrekking hebben, wees dan niet al
te vlug met het bijschuiven van de prullemand.
U zou er 't Kleine Krantsje en daarmee duizen
den abonnee's een groot genoegen mee kunnen
doen even een telefoontje (20302) of een brief
kaartje (Vredeman de Vriesstraat 1) en 't Kleine
Krantsje komt graag bij u langs.
de weer naar Minnertsga,
waar ze introkken bij haar
ouders op de boerderij. Het
melken ging hem goed af en
het maaien en zichten ook.
Na een jaar ongeveer kwam
er een bakkerij leeg in Min
nertsga en Westra werd weer
bakker. Acht jaar lang hield
het jonge gezin dit karig be
staan vol. Wanneer de koop
lui waren geweest, was het
geld ook weer op. Zeven bak
kers voorzagen Minnertsga
van het dagelijks brood. De
spoeling was maar dun. Nu
telt het dorp slechts drie bak
kers.
Na acht jaar werd, de bakker
weer boer! Iedereen voor
spelde dat het niets zou wor
den, maar dat viel mee! De
zaken gingen goed op de ou
derlijke hofstede in Minnerts
ga. Ze kochten een ander
,spultsje' en nog eens een an
der. Het leed is hun echter
ook niet bespaard gebleven.
Zeven kinderen werden er uit
hun huwelijk geboren, twee
stierven op zeer jeugdige
leeftijd en een derde kwamon-
der zeer tragische omstandig
heden om het leven. Vier kin
deren leven dus nog: drie
meisjes en een jongen.
Juf Westra
Het echtpaar Westra woont nu
al 28 jaar in Leeuwarden bij
hun ongehuwde dochter, die
vele Leeuwarders kennen als
„juf Westra" en over wie we
in een vorig nummer schre
ven, toen ze veertig jaar t:i
het onderwijs was geweest.
Beiden maken het nog goed,
alleen de voeten van de
vrouw willen niet zo goed
meer meekomen. Een onder
ste la van een kast krijgt ze
nog open door op knieën "-e
gaan liggen! Vader Westra
verzorgt nog de moestuin als
geen ander en maakt nog
vaak ommetjes rond de Troel-
straweg. Hij beleeft soms nog
zotte avonturen, zoals on
langs, toen hij in een bakje
van een dragline over een
sloot moest worden getild!
De draglinemachinist zal nie".
geweten hebben, dat zijn
„passagier" een oude man van
93 jaar was. Voor zo'n ve
teraan een huzarenstukje
Precies een jaar is het nu ge
leden, dat onze stadgenoot, de
heer L. Broekhuyzen in het
nieuws kwam door het dra
ma met z'n hond Barry, de
grote Sint Bernhard, dje rond
de Kerst spoorloos verdween
en pas vele weken later bij
Deinum werd teruggevonden;
verdronken na waarschijn
lijk door het ijs te zijn ge
zakt.
Hoe is het nu met de heer
Broekhuyzen? Heeft hij al
weer een hond en zou het
weer een Sint Bernard zijn?
Wel, de heer Broekhuyzen
heeft inderdaad weer een
hond(je), maar een goeie lob
bes van een Sint Bernhard is
het niet. Integendeel zoud,en
we haast willen zeggen, het
is een Welsh Terrier, een vin
nige rakker, acht maanden
oud, verschrikkelijk levens
lustig, verschrikkelijk speels
en verschrikkelijk waaks,
Hij heet naar de nog steeds
zo betreurde Barry Barryda,
maar op door de weekse da
gen wordt hij Terry genoemd.
Wel gaat het hart van de
heer Broekhuyzen nog steeds
uit naar een grote hond, maar
zo'n kolos van een meter
hoog is wat lastig voor een
jong gezin in een woonark
van bescheiden afmetingen.
Vandaar dit kleinere dier,
maar in ieder geval: een
hond dierenliefhebber
Broekhuyzen zou er beslist
niet zonder willen!
SPANJAARDSLAAN I62 - LEEUWARDEN -TELEF. 05100-20043
