£&'Z&&S' UtöfMn&to Ito dc ftlf*
WATERLOODAG - 18 juni -
was vroeger groot feest in
Leeuwarden
'T KLEINE KRANTSJE
4
Uit het geheugen
opgediept
DE FRIESCHE WEEK
In m'n herinnering tastend zie ik het beeld van Waterloo-
dag zo rond de eeuwwisseling, nog helder voor me. Herdacht
werd op deze dag de overwinning bij Waterloo in België en
op Napoleon door de geallieerde legers in 1815. Het beteken
de de bevrijding van het Franse juk, waaronder Nederland
enige jaren had moeten zuchten.
Met Wateroo-dag was het groot
feest in Leeuwarden. De met
vlaggen getooide Oldehove kon
digde om tien uur in de mor
gen, met zwaar klokgelui het
festijn aan. Spoedig was dan de
stille stad vol feestrumoer.
/'WWWWWWWWWW
Draaiorgels, liedjeszangers,
straatacrobaten en mannen met
kleine aapjes die kunstjes maak
ten, vroegen de aandacht van
het volk, dat de straat op-
stroomde.
De feestdag begon met een gro
te parade op het Wilhelmina-
plein, dat door huzaren te paard
was afgezet. Ze gaven met hun
diepblauwe uniformen en recht
opstaande hoge berenmutsen een
aanblik die respect afdwong.
Het negende regiment met staf-
muziek voorop, marcherend van
de kazerne, verscheen het eerst
op het toneel. De schutterij liet
wat langer op zich wachten
daar deze 't Plein als verzamel
plaats had. Veel leden van dit
geduchte wapen kochten eerst
een opkikkertje in de café's aan
de Oude Koemarkt en het Rui-
terskwartier. Werd een gezel
schap Schutters in de kroegen
wat te rumoerig, dan riep de
vrouw achter de tapkast: „d'er
mut een bitsje water bij". Niet
zonder moeite kregen „meerde
ren in rang" de schutters dan
van hun stoelen waarop ze zich
als bij moeder thuis gevoelden.
Was het karwei van verzamelen
zo'n beetje volbracht - een en
keling was met geen stok van
zijn plaats te krijgen - dan was
het verzamelen op 't Plein ge
blazen. Dit had nogal wat voe
ten in de aarde, want de heren
hielpen niet mee, en bij menige
kudde schapen konden ze nog
wel een lesje nemen. Maar ten
slotte kwam het dan toch met
wat goede woorden of kwade
uitingen in orde.
Er werd gedefileerd voor een
aantal „hoge omes" met hoge
hoeden op en met gezichten die
toonden dat het Vaderland
nooit verloren ging, maar ook
voor een rij oud-Oostgangers
met medailles op de borst. Kort
om, het was een machtige wa
penschouw. De Rode Parade in
Moskou van vandaag is er kin
derspel bij.
Was de parade afgelopen, dan
vertrokken eerst de soldaten
met stafmuziek voorop, waarna
de schutters volgden. De com
mando's werden voor de laat-
sten wat verduidelijkt, zoals:
„Links in de flank de Barge-
steeg in en dan bij schoenlapper
„Bukes" de hoek om
Honderden volgden de mars
door de stad. Speelde de muziek
bekende stukjes, dan zong het
publiek graag mee „Hier komen
me de schutters, hier komme ze
an, de manneke putters van Vo-
lendam" of „Sergeant-majoor,
flinke vent, je bent in 't ganse
land bekend
Het centrum van de stad was
vol mensen, allen in stemming,
zingend en hossend trok men
langs de straten. De café's de
den goede zaken zo ook de stal
letjes langs de straten met aller
lei lekkernijen.
Het feest werd beëindigd met
een vuurwerk in de Prinsentuin,
waar de muziek „De slag bij
Waterloo" vertolkte. Na afloop
ging het weer joelend en hos
send door de Pijlsteeg en Beijer-
straat naar de Nieuwestad.
Tot laat in de avond duurde de
pret en eindelijk afgelopen
keerden de feestgangers, velen
elkaar wat steunend, naar huis
terug. Velen kozen vanaf de
Nieuwestad wijselijk de nauwe
Peperstraat, omdat er om het
Naauw nog geen hekjes ston
den, maar wellicht ook om nog
een afzakkertje te kunnen ko
pen bij Pranger of v. d. Noord.
In het Leeuwarder stadsbeeld is
er veel veranderd en wat het
drinken betreft veel verbeterd,
maar de gezellige, vrolijke tijd
van toen is nu toch voorbij,
voorgoed voorbij
J. C. VAN DAM
en visboer, maakte 's zomers
ijsco's. Ik weet niet of hij het
ijs, dat hij voor de vis gebruikte,
ook voor het ijs benutte.
Op het Laagpad woonde de or
gelman. Had hij een goede bui,
dan werd zondags nog wel eens
extra het orgel op het plein ge
draaid en dan maar dansen na
tuurlijk Ook was er elk jaar
een buurtfeest met spelen op
het plein. Ik heb nog een foto
in mijn bezit van een goede 50
jaar geleden, waar ieder opstond
ook wel met feestmuts. Zelf
droeg ik meestal met buurtfeest
een witte jurk met opgenaaide
bloemen van papier. Als je wat
groter .werd, ging je natuurlijk
vast ook een keer naar de kaart
legster, die daar ook woonde en
dan werd voorspeld van een
brief, die je kreeg en hoeveel
kinderen je zou krijgen.
Ze heeft mij een tweeling voor
speld en die is er nog niet (en
zal nu ook niet meer komen),
dan een blonde en een zwarte
man en op het laatst kreeg je
altijd de vermaning: „maar wig-
je" (ze praatte wat groningers)
„denk om je eer, want de jon
gens zijn niet te vertrouwen".
En dan die snoepwinkeltjes
Wat een zalige dingen waren
daar op die schoteltjes - als ik
er nu aan terugdenk uit welk
huis die snoepjes kwamen
brrr.maar ja, toen was het
fijn en ik leef nog, dus viel het
wel wat mee
Leeuwarden EEN ABONNEE
Mysterieuze brand
Tuinen 7
Waarom verschuilt u zich door
die foto van die stoere Leeu
warder brandweer bij het artikel
van mijn man te plaatsen Wij
weten wel beter, dat dit niet
het blussen is op Tuinen 7. Daar
viel niets meer te blussen. Of
is u bang voor de Leeuwarder
spuitgasten Toon dat u dat
niet bent door wat ik u schrijf
in het eerstvolgende krantsje te
plaatsen, mèt een foto van Tui
nen 7. Dan zijn ook de lezers
van uw krant overtuigd. Want
no. 7 staat er nog net zo als
voor de brand, dank zij mijn
man en de familie Van der
Veen.
Apeldoorn
M. v. TEECKELENBURG-
VAN DER VEEN
De twee weken geleden bij
het verhaaltje van uw man
afgedrukte blussingsfoto is in
1963 gemaakt bij de brand
van V. en D. en Bervoets op
de Nieuwestad. Het leek ons
een aardig plaatje bij de re
actie van uw man, meer niet.
Uw uitdrukking „verschuilen"
begrijpen we niet; voor de
Leeuwarder spuitgasten zijn
we niet bang, zolang ze maar
niet spuiten. Dat de lezers er
nu nog niet van overtuigd
zijn, dat de brandweer de
brand op de Tuinen niet
bluste, lijkt ons raar toe.
Overigens: wat ons betreft
geen kwaad woord van de
brandweer, sinds ze een brand
bij ons bedwong
Red. 't KI. Kr.
De Weerklank
Als geboren Leeuwarder lees ik
natuurlijk 't Kleine Krantsje en
niet alleen wij hier in huis,
maar de krantsjes worden over
al gelezen, van Loosdrecht naar
Den Haag en Gorredijk, (nu zal
u wel zeggen: laten ze' zich
maar abonneren), maar dat is
de reden niet dat ik u schrijf.
Wij missen nog de Weerklank
in uw Krantsje en mij dunkt,
daar is ook nog wel heel wat
over te vertellen. Mijn indruk
is (ik heb er zelf niet gewoond,
maar mijn grootouders) dat het
daar altijd een gezellige boel
was, maar als er ruzie was, was
het erg beangstigend. Daar had
je Bosma, de schoorsteenveger:
in het voorjaar veegde hij bij de
mensen, die het een beetje be
talen konden, de schoorsteen en
in de herfst bij de mensen die
niets konden betalen - dan nam
hij het roet mee, waar ook nog
geld uitgemaakt werd. Als je nu
denkt, waar toen voor gewerkt
werd en wat nu aan de schoor
steenveger moet worden be
taald.
Dan was er Hoeben, de vodden-
baas. Ik zie nog dat de vodden
op een kar lagen en dat dan de
mensen er nog in om zochten
of er nog wat bruikbaars in te
koop was. Fransen, de haring
De Friese week is weer bekeken,
Op de Reinder Zwolsman pier
't Wu niet recht met 't goodwill kweken,
Daar in 't Mekka van fetier.
Alhoewel onz' commissaris,
Hoste daar met Frieske trouw:
- Wat toch maar 'n mooi gebaar is -
Echt „good willend" met sien vrouw.
De animo der Hagenezen:
Voor Kuituur uut 't Fries gewest,
Was - ston inne krant te lezen -
Montsje maat, dus niet so best.
Daar in 't Kurhaus - om te smullen -
Kreeg ons orkest niet veel gehoor.
Om de saai „link" op te vullen:
Had de petier, wat palmen voor.
Rients, die daar oek was verkozen,
- Op te treden ver van huus -
Om d'Haagse Friezen te verpozen
Maar helaas oek die bleven tuus.
As we 't achteraf bekieke:
- Over smaak wudt hier niet twist -
Deed dit ons een bitsje lieke,
Op d'eerpels inne violekist
S.I.V.I.
Snoepwinkeltje in de Weerklank: jongens, er is van alles
te koop
