Wonderlijke kennismaking
met het Leger des Heils
Tuunpliesje Fetter
De gevelstenen spreken (30)
Uw auto!
Uw hobby!
assenaar
ITRUIKSMA's
'T KLEINE KRANTSJE
IN
Ik was een jonge van een jaar
of tien miskien en 't sal dus om
streeks 1912 weest hewwe, dat
ik voor 't eerst in kontakt kwam
met het toen nog niet zo lang
bestaande „Leger des Heils".
Disse eerste kennismaking draai
de jammer genoeg mijnerzijds
nut op een diepe teleurstelling.
Laat ik hier direkt an toevoege,
dat noch het Leger, noch ik
hiertoe oek mar enige aanlei
ding geven had. Je konnen fei-
teliks segge, beiden gongen we
vrij-uut, maar der was een mis
sverstand tussen de partijen.
Evenas soveul nieuwigheden of
„doorbraken" indertied, b.v. de
es verbaasd an. „Sukelade voor
niks Hoe kan dat nou" vroe
gen we ongelovig. „Ja heus
heurals jullie morgenmid
dag bij ons in de Heerestraat
komen, half drie is onze samen
komst, dan krijgen jullie sjokola
gratis voor niks. Maar sellef
koppie's meenemen van tuis".
Nou, een kopke sukelade voor
noppes, dat was niet teugen do-
vemans-oren seid en we beslo
ten samen om der de volgende
middag naar toe te gaan.
De Heerestraat was een romme
lig, morsig achterafstraatsje met
verschillende kleine café's. Na
wat speuren kwamen we voor
een geopende deur van een
WAT EEN LIWADDER JONKJE
AL NIET METMAKE KON
eerste socialisten onder Domela
en Pieter Jelles, ondervon oek
het „Leger des Heils" aanvan-
kelik veul wanbegrip, opelijk of
geniepig dwarszitten en spotter
nij. Ondanks disse moeilike om
standigheden gong zij in taaie
volharding deur, met begrip te
kweken voor har idealen en om
vaste voet te krijen. Koste wat
kost, de aandacht moest op har
vestigd wudde en vandaar dan
oek die interessante en vaak
humoristische stunts, als ruten
inslaan, achterste voorst op een
peerd riede enz. Soas onlangs
deur de heer Wierstra is beskre-
ven in een vorig „Klein Krant-
sje". Het hoeft gien betoog dat
oek de gedachten van het Leger
uutgongen naar de jeugd. Het
niet een Engels kardinaal es
seit: „Gef mij de jeugd en ik
sal heel Engeland Katholiek ma
ke"
De jeugd - de toekomst
En gedachtig an het Biebel-
woord: „laat de kinderkes tot
ons komen", trachtte oek het
Leger, vat te krijen op de Li-
wadder jonges en meiskes. Maar
hoe Bij kiendes hoeve je niet
an te kommen met „zondeval"
en andere nogal zwaarwichtige
vraagstukken. Nee, dat mutte je
andes anlegge. En daar vonnen
ze wat op. En so werd de stunt
bedocht om de aandachtige
jeugd, tiedens of na de dienst
een kopke sukelade te presente
ren.
I Ik werd met disse bliede mare
verrast deur een buurmeiske van
ons van sun jaar of achttien.
Late we segge, ze hiette Jeltsje.
Jeltsje dan, overigens een goed
kien, mocht graag bij tijd en
wijle wat dik doen, wat opval-
le, wat deftig doen. In de trant
van: „in Amsterdam heb ik ho
ge huizen gekiekt". Jeltsje, die
achteraf beschouwd, helemaal
gien aanwinst voor ,/t Leger"
bleek, was heilsoldate wudden
middels één harer nogal succes
sieve „verloofden".
Onder-sergeant
As ik mie wel herinner was het
disse keer een dienstplichtig
korporaal, deur haar betiteld as
„onder-sergeant". Maar dat daar
gelaten, op een middag was ik
met een van de jonges uut 'e
straat, Lucas hiette hij, an 't
speulen toen Jeltsje naar ons
toekwam en voor disse speciale
gelegenheid op héél deftige toon
sprak: „Seg jongens.heur
eens.jullie moesten eens
naar onze samenkomst gaan.
Daar krijgen jullie gratis voor
niks een kop sjokolaMien
kameraad en ik keken mekaar
klein pakhuuske, leek het wel.
Het was een klein donker lo
kaal ts je, waar we wat skrutel
naar binnen gongen - het zat al
vol met rumoerige en denkelik
op sukelade beluste kiendes. We
gongen achterin 't saaltsje zitten
tussen wat keet skoppende jon
ges. Toen de nog al eens vaak
onderbroken rede of preek ten
einde was, dochten wij: „nou
komt de sukelade". Maar in-
plaats van de solang verbeide
sukeladepot kwam, werkelijk,
onse Jeltsje in hoogst eigen pef-
soon op het podium.
De bekende Halleluja-hoed op,
de linten strak om de kin
snoerd. In enkele eenvoudige en
sobere bewoordingen nodigde ze
ieder kien uut, die behoefte
voelde an verlossing der zonden,
bij har op het podium te kom-
men. Al hun sonden suden dan
afwossen wudde. 't Werd een
ogenblik doodstil in ut saaltsje.
Een spannend moment. Wie..?
„Gaan dou der hene" sei ik
teugen Lucas. Een bliek van
goeie wil kon toch gien kwaad.
„Bist gek", sei Lucas, „ik kom
hier om sukelade te drinken en
niet om wossen te wudden".
Toen na herhaalde verzoeken
en uutnodigende armbewegin
gen van Jeltsje, sich nog steeds
gien kandidaten meldden, begon
het lieve leven opnieuw. Lache,
met de vuten trappele, geroep
van „wasbakje" enz. De keet
kwam nou pas goed los. Lucas
en ik zaten trouwes muuskestil,
want wij wuden onze tractaasje
niet op 't spel zette. Tenslotte
kwam toch, wat hast komme
moest; een nogal potige heilsol
daat gong op ons troepke toe
en begon ons, met zachtmoedig
geweld, de straat op te bonsjoe-
ren. „F'ruit, der uut.... alle
maal jimme...." Een paar gro
tere, van die opslopen jonges,
die inne gaten hadden dat het
voor hun toch niks meer wud
de, begonnen nog es extra te
skreeuwen, gek te doen en spek
takel te maken as een duvel in
een wijwaterbak. De heilsoldaat
sal wel bij sich self dacht hew
we „laat de kinderkens tot mij
komen; maar disse kan ik mis
se as piene mon".
Maar uuteindelik, kwam de he
le bubs, Lucas en ik incluis,
weer inne Heerestraat terecht.
En daar stonnen we dus te staan
met ons goeie gedrag; 't lege
theekopke nog inne buse. Dik
maleur. Water konnen we der
in krije, majem, met ons kopke
naar de regenwaterbak thuus;
maar sukelade, ho mar, met de
straal in vansels. ,,'t Heilsleger
„Anno" en „1648" staat er op de voorgevel van het pand Ach
ter de Grote Kerk 21 en tussen de beide stenen met deze
aanduidingen in zit het alliantiewapen, dat de tekenaar van
daag voor de lezers van 't Kleine Krantsje heeft afgebeeld.
Wat we meer van deze steen zouden kunnen vertellen mag
u wel vergeten, behalve dan dat ze in het laatste jaar van de
Tachtigjarige oorlog is gemaakt.
siet mij natuurlijk nooit weer
oek niet barstte Lucas los.
En verders
En hoe het Jeltsje, onze vurige
heilsoldaten verders gong Kiek,
in har amoureuse bevliegingen
hadden wij destieds gien erg.
Waren we nog te jóng voor.
Maar naderhand hew ik wel es
hoord dat haar vraagd wudde,
of dat voortdurende geflirt en
die intieme relaties met die
Griekse God Eros, wel in over
eenstemming was te brengen
met de eer en goeie naam van
heilsoldaten. Of die vraag al of
niet bevestigend beantwoord
wudde weet ik niet. Maar wel,
dat zij al redelik gauw de ge
lederen, al of niet vrijwillig,
verlaten het.
„Rotsooitsje, seg, daar inne Hee
restraat". verklaarde ze later op
hooghartige toon. „Ik hoop daar
nooit weer te komen, heur".
Sal wel een bitsje kif bij weest
hewwe
K.
GEEF UW AUTO EEN GOEDE
VOORJAARSBEURT
Voor onderhoudsmiddelen, accessoires,
cocosmatten, imperials, banden enz. is
het adres
Verlengde Schrans 4 Tel. 33714
TUINARCHITECTUUR
Aanleg en onderhoud
Op ons Tuincentrum REPOS-AILLEURS vindt u
alle soorten bomen, heesters, rozen en tuinplanten.
PLANTENKAS
vele exclusieve kamerplanten
Techumerweg 2-6 Goutum Telefoon 05100 - 20504
Tuunpliesje Petter - kent u hem nog i De heer Petter. de kleinste
van deze drie heren, is tientallen jaren een zeer bekende figuur in
de stad geweest. Eerst deed hij dienst als agent bij de gemeente
politie, later was hij „tuunpliesje" in het Rengerspark en als zo
danig de schrik van een deel van de lieve Liwadder jeugd. De an
dere heren op de foto zijn brigadier De Leeuw en agent P. Wester.
