ENAULT
OSIER
Vroeger was het lunchroom
Nu is het koffiebar
HENGELSPORT
OVER LEEUWARDERS VAN EEUWEN HER
trams
Advertenties uit het jeer 1866
JANSMA - SUCCES HET ADRES
UIT HET JONGE LEEUWARDEN
BOSCH KOELKASTEN
Sytze en Maaike
Mien geitsje
'T KLEINE KRANTSJE
SPANJAARDSLAAN M2.LUUWAADEM-TKLW. MI04-20MJ
zake kundige. Wel kennen we
het woord vergen nog in over
drachtelijke zin: iemand ergens
op vergen, een verscherping van
iemand ergens naar vragen. Het
duidt dus op iets indringends.
Daarom zou men met dit fergen
wel eens het breeuwen van de
scheepsrompen en dekken kun
nen bedoelen, dat is hennep of
z.g. werk tussen de naden bei
telen. Maar ik geef mijn mening
graag voor een betere. We kun
nen hier meteen de „swaerd-
J. HOEKSTRA
ferger" aan toe voegen. Moge
lijk iets voor andere insiders:
wat is „trap" voor een beroep
En „tromper" En „Roper"
Nanninclc Yserman doet denken
aan een koopman in oud ijzer.
Maar dat geloof ik toch niet
meteen. Een koopman in ijzer
waren, dat wel. Hij woont in
Mennema espel en dat zou dan
toch echt z'n plaats niet zijn.
Zelfde M.e. de prachtige gevel
steen. Met de geharnaste ridder
met een zware spies in z'n hand
met daar onder: „De Yserman".
Het is de steen welke als no. ix
in dit blad verscheen. En hoe
wel onze redacteur me de wind
uit de zeilen nam, door uit te
vissen dat deze steen afkomstig
is van een „ijzerhoudende" fa
milie, een 15 tal jaren later in
Leeuwarden neergestreken, en
waar dus moeilijk een speld tus
sen te krijgen is, weten we nu
toch dat ónze Nanninck, (it
bloed krüpt dêr 't it net gean
kin) toch beslist geen óud-izer-
man geweest hoeft te zijn.
De tijd van de fier in het zadel
tronende ridders schijnt dan
trouwens al achter de rug; we
vinden nog maar één zadelma
ker. De paardesport werd wel
licht nog niet beoefend en de
boeren konden het er best zon
der doen.
Vreemd is dat we nergens men
sen en kinderen op klompen
tegen komen. Waarom niet
Omdat Jan melding maakt van
27 schoenlappers. Of dat gilde
nu zich met hand en tand ver-
HOEK OOSTERSTRAAT-OSSEKOP - TEL. 28437 - LEEUWARDEN
Nieuwestad 76 - Leeuwarden
Telefoon 05100 - 28215
Een koelkast van PRINS
Een VORSTELIJK bezit
Voor iedere KEUKENPRINSES
Men vraagt zoo spoedig mogelijk eene WIN
KELDOCHTER, R.C. Godsdienst, bekend met
het vak van Manufacturen. Brieven franco
onder letter C, aan de weduwe J. O. van
GRUISEN te Leeuwarden.
Er wordt gevraagd in eene nette huishouding
eene R.C. DIENSTMEID, een goede burgerpot
kunnende koken, met de wasch vertrouwd en
van goede getuigschriften voorzien. Adres
franco, lett. L. bij den Boekhandelaar
T. TELENGA te Franeker.
Koffiehuisjes, die nu als paddestoelen uit de grond rijzen
waren er vroeger ook, alleen toen heetten ze niet koffiebar
maar lunchroom. Dit is een foto van de lunchroom De
Schrans, herinnert u zich nog „Eet hier uw ververschin-
gen" staat er boven de deur. De lunchroom De Schrans be
staat nu al lang niet meer. Hoe lang blijven de koffiehuisjes
bestaan
tersingel (alles in rsrr]. Daar
wordt n.l. op het kaartje van
X550 geen wal, doch een gemet
selde muur aangegeven.
Dat men zuinig op de bolwer
ken was, blijkt o.a. uit dezelfde
tekening, waar een afbakening
wordt aangegeven welke moest
verhinderen dat schippers vanaf
het Vliet anders dan naar de
Tuinen zouden oversteken. Op
de kaart van réo3 vinden we
een dergelijke afsluiting bij de
Wirdumerpoort en het Schaver-
nek.
Watte en Eecke kunnen of ach
ter die muur gezeten hebben óf
dat deze muur pas later is aan
gebracht. Baucke S. wordt pas
een heel eind verderop vermeld,
en dan is er nog eentje in O.e.
Verder zijn er nog 6 skutefer-
gers, vier in K.e. en twee in O.e.
Wat dit woord inhoudt weet ik
niet, doch wie weet, is er on
der onze ouderen nog een ter-
Vaar schepen gebruikt worden
Roeten scheepsbouwers zijn en
vinden we vier skutemakers,
[raarvan (haast zouden we zeg
gen, natuurlijk aan de Vlietster-
lant) drie in Hoek. Watte en
lecke worden na elkaar ge
doemd, zullen dan ook naast
kaar hun helling hebben ge-
moeten we met dat Vliet
[éven uitkijken. Als je n.l. daar
ging wonen was je wat de stad
petreft zo'n beetje vogelvrij ver
jaard, verstoken van alle stads
rechten. En een rechtgeaard
[schuitemaker zal zijn werf niet
\m z'n lot overlaten en in de
gaan wonen. Anderzijds,
vaar moeten ze hun tenten dan
jopslaan, want geloof maar, dat
Jde wallen er niet beschikbaar
■roor gesteld worden.
1 In dit verband denk ik aan het
gedeelte tussen Hoeksterpoort
ien de eerste bocht van de Oos-
A. ZELLE, „in de Klok", Op de Kelders
te Leeuwarden
Aan mijne Petten-Fabriek worden in den
kortst mogelijken tijd bestellingen ten uitvoer
gebragt, ongeacht hoeveelheid en soorten, 't
zij leverantiën voor H.H. Officieren der Schut
terijen en Infanterie, voor Ambtenaren aan
Spoorwegen, Liverijen, Justitie-, Politie-, Wa
terstaat- en alle andere Uniform-petten en
Hoeden. Weeshuizen en Gestichten kunnen
ook zeer solied bediend worden.
N.B. en ieder wordt attent gemaakt, dat bij
mij ALLES is te verkrijgen wat tot een royaal
HOEDEN- en PETTEN-MAGAZIJN behoort,
en dat alles tot solide doch vaste prijzen ver
kocht wordt.
tegen concurrerende prijzen
VOEDERS - ZADEN
AQUARIA - VISSEN
VOGELS - KOOIEN
zet heeft tegen invoer van klom
pen - want zulke gilden waren
vaak dwingelanden - er wordt in
de lange lijst geen enkele
klompmaker genoemd. Of er
klompen werden ingevoerd, zeg
uit de Wouden, waar ze het
hout zogezegd maar voor de
greep hadden, zouden die oude
beurtvaarders ons hebben kun
nen vertellen. Misschien ook
moest dat, ons als kinderen zo
vertrouwde vervoermiddel, nog
worden uitgevonden.
In elk geval de schoen kan be
slist geen luxe geweest zijn. Wat
daar wel weer onder viel, waren
de bestratingen. Want laat er
nou maar één straatmaker zijn.
Genoeg waarschijnlijk om in
korte tijd een duizendtal „bal
stenen" te vloeren - de werkdag
zal dichter bij de X2 dan bij de
8 uren gezeten hebben - maar
toch onmogelijk bij machte om
in al de buiten de hoofdstraten
liggende straten en stegen, tien
duizenden „slecht" steentjes in
te poten.
(Vervolg van pag. 7)
één gegadigde met zijn motor
boot door de ijsschotsen naar
de Holstmeer, de Leeuwarder
radiohandelaar J. Mensink. Hij
kreeg de bouwval en de grond
voor de luttele som van acht-
of negenhonderd gulden, gooide
een zestig centimeter grond over
het eilandje en liet er toen door
de architect Heldoom een zo
merhuis op bouwen. Enige
voorwaarde: „Onder het Stro
dak" mocht slechts gebouwd
worden op de fundamenten van
Sytze's woninkje.
Zo was er, na een paar jaar,
weinig meer behalve een
paar oude appel- en peren
bomen, dat nog deed herin
neren aan het wonderlijke
leven, dat Sytze en Maaike
hier hadden geleid, maar bij
veel watersporters bleven
de beide oudjes voortleven
als de mysterieuze kluize
naars van de Holstmeer. En
nóg spreken sommige zei
lers over de Oude Weg als
over „het slootje van Sytze
en Maaike" en welke water
sporter, die de Holstmeer
opvaart moet niet heel even
aan hun mysterie denken,
wanneer hij 't kleine eiland
je passeert
(Vervolg van pag. 5)
trok de kop van 't geitsje achter
over, sag mij an en sei: wust
der oek bij blieve, gaan anders
maar gauw fut, ik sien 't wel.
Ik smeerde 'm, hiel hard
kwam helemaal overstuur tuus
bij moeke en die war nog erger.
Dat was de vrijdagsmiddags, 'n
treurige middag, want 't hokje
was leeg.
Mar de andere dag, de saterdag,
was nog broerder, want moeke
ston een paar deuren verder te
praten met een buurvrouw die
morgen. Dat we een geroep
hoorden van: lekker geitevlees,
lekker vlees, voor een bitsje, 4
pon een gulden, nou kan je
smulleDe man kwam op
moeke toe, de selde, in mien
ogen een vijand, een platte
skaalbak op 't skouder.mut-
te je oek hewwe vrouw, jong
geitevlees, pas slacht, 't kwatsje
een pon. Toen vloog moeke on
der de uutroep van: O heden
nee, je suden nooit weer een
stukje vlees lusse.heel hard
har huus in en ik oek en ik dee
de deur op 't slot.
Leeuwarden
ROMKE SCHIPHOF