ENAULT OSIER Vroeger was het lunchroom Nu is het koffiebar HENGELSPORT OVER LEEUWARDERS VAN EEUWEN HER trams Advertenties uit het jeer 1866 JANSMA - SUCCES HET ADRES UIT HET JONGE LEEUWARDEN BOSCH KOELKASTEN Sytze en Maaike Mien geitsje 'T KLEINE KRANTSJE SPANJAARDSLAAN M2.LUUWAADEM-TKLW. MI04-20MJ zake kundige. Wel kennen we het woord vergen nog in over drachtelijke zin: iemand ergens op vergen, een verscherping van iemand ergens naar vragen. Het duidt dus op iets indringends. Daarom zou men met dit fergen wel eens het breeuwen van de scheepsrompen en dekken kun nen bedoelen, dat is hennep of z.g. werk tussen de naden bei telen. Maar ik geef mijn mening graag voor een betere. We kun nen hier meteen de „swaerd- J. HOEKSTRA ferger" aan toe voegen. Moge lijk iets voor andere insiders: wat is „trap" voor een beroep En „tromper" En „Roper" Nanninclc Yserman doet denken aan een koopman in oud ijzer. Maar dat geloof ik toch niet meteen. Een koopman in ijzer waren, dat wel. Hij woont in Mennema espel en dat zou dan toch echt z'n plaats niet zijn. Zelfde M.e. de prachtige gevel steen. Met de geharnaste ridder met een zware spies in z'n hand met daar onder: „De Yserman". Het is de steen welke als no. ix in dit blad verscheen. En hoe wel onze redacteur me de wind uit de zeilen nam, door uit te vissen dat deze steen afkomstig is van een „ijzerhoudende" fa milie, een 15 tal jaren later in Leeuwarden neergestreken, en waar dus moeilijk een speld tus sen te krijgen is, weten we nu toch dat ónze Nanninck, (it bloed krüpt dêr 't it net gean kin) toch beslist geen óud-izer- man geweest hoeft te zijn. De tijd van de fier in het zadel tronende ridders schijnt dan trouwens al achter de rug; we vinden nog maar één zadelma ker. De paardesport werd wel licht nog niet beoefend en de boeren konden het er best zon der doen. Vreemd is dat we nergens men sen en kinderen op klompen tegen komen. Waarom niet Omdat Jan melding maakt van 27 schoenlappers. Of dat gilde nu zich met hand en tand ver- HOEK OOSTERSTRAAT-OSSEKOP - TEL. 28437 - LEEUWARDEN Nieuwestad 76 - Leeuwarden Telefoon 05100 - 28215 Een koelkast van PRINS Een VORSTELIJK bezit Voor iedere KEUKENPRINSES Men vraagt zoo spoedig mogelijk eene WIN KELDOCHTER, R.C. Godsdienst, bekend met het vak van Manufacturen. Brieven franco onder letter C, aan de weduwe J. O. van GRUISEN te Leeuwarden. Er wordt gevraagd in eene nette huishouding eene R.C. DIENSTMEID, een goede burgerpot kunnende koken, met de wasch vertrouwd en van goede getuigschriften voorzien. Adres franco, lett. L. bij den Boekhandelaar T. TELENGA te Franeker. Koffiehuisjes, die nu als paddestoelen uit de grond rijzen waren er vroeger ook, alleen toen heetten ze niet koffiebar maar lunchroom. Dit is een foto van de lunchroom De Schrans, herinnert u zich nog „Eet hier uw ververschin- gen" staat er boven de deur. De lunchroom De Schrans be staat nu al lang niet meer. Hoe lang blijven de koffiehuisjes bestaan tersingel (alles in rsrr]. Daar wordt n.l. op het kaartje van X550 geen wal, doch een gemet selde muur aangegeven. Dat men zuinig op de bolwer ken was, blijkt o.a. uit dezelfde tekening, waar een afbakening wordt aangegeven welke moest verhinderen dat schippers vanaf het Vliet anders dan naar de Tuinen zouden oversteken. Op de kaart van réo3 vinden we een dergelijke afsluiting bij de Wirdumerpoort en het Schaver- nek. Watte en Eecke kunnen of ach ter die muur gezeten hebben óf dat deze muur pas later is aan gebracht. Baucke S. wordt pas een heel eind verderop vermeld, en dan is er nog eentje in O.e. Verder zijn er nog 6 skutefer- gers, vier in K.e. en twee in O.e. Wat dit woord inhoudt weet ik niet, doch wie weet, is er on der onze ouderen nog een ter- Vaar schepen gebruikt worden Roeten scheepsbouwers zijn en vinden we vier skutemakers, [raarvan (haast zouden we zeg gen, natuurlijk aan de Vlietster- lant) drie in Hoek. Watte en lecke worden na elkaar ge doemd, zullen dan ook naast kaar hun helling hebben ge- moeten we met dat Vliet [éven uitkijken. Als je n.l. daar ging wonen was je wat de stad petreft zo'n beetje vogelvrij ver jaard, verstoken van alle stads rechten. En een rechtgeaard [schuitemaker zal zijn werf niet \m z'n lot overlaten en in de gaan wonen. Anderzijds, vaar moeten ze hun tenten dan jopslaan, want geloof maar, dat Jde wallen er niet beschikbaar ■roor gesteld worden. 1 In dit verband denk ik aan het gedeelte tussen Hoeksterpoort ien de eerste bocht van de Oos- A. ZELLE, „in de Klok", Op de Kelders te Leeuwarden Aan mijne Petten-Fabriek worden in den kortst mogelijken tijd bestellingen ten uitvoer gebragt, ongeacht hoeveelheid en soorten, 't zij leverantiën voor H.H. Officieren der Schut terijen en Infanterie, voor Ambtenaren aan Spoorwegen, Liverijen, Justitie-, Politie-, Wa terstaat- en alle andere Uniform-petten en Hoeden. Weeshuizen en Gestichten kunnen ook zeer solied bediend worden. N.B. en ieder wordt attent gemaakt, dat bij mij ALLES is te verkrijgen wat tot een royaal HOEDEN- en PETTEN-MAGAZIJN behoort, en dat alles tot solide doch vaste prijzen ver kocht wordt. tegen concurrerende prijzen VOEDERS - ZADEN AQUARIA - VISSEN VOGELS - KOOIEN zet heeft tegen invoer van klom pen - want zulke gilden waren vaak dwingelanden - er wordt in de lange lijst geen enkele klompmaker genoemd. Of er klompen werden ingevoerd, zeg uit de Wouden, waar ze het hout zogezegd maar voor de greep hadden, zouden die oude beurtvaarders ons hebben kun nen vertellen. Misschien ook moest dat, ons als kinderen zo vertrouwde vervoermiddel, nog worden uitgevonden. In elk geval de schoen kan be slist geen luxe geweest zijn. Wat daar wel weer onder viel, waren de bestratingen. Want laat er nou maar één straatmaker zijn. Genoeg waarschijnlijk om in korte tijd een duizendtal „bal stenen" te vloeren - de werkdag zal dichter bij de X2 dan bij de 8 uren gezeten hebben - maar toch onmogelijk bij machte om in al de buiten de hoofdstraten liggende straten en stegen, tien duizenden „slecht" steentjes in te poten. (Vervolg van pag. 7) één gegadigde met zijn motor boot door de ijsschotsen naar de Holstmeer, de Leeuwarder radiohandelaar J. Mensink. Hij kreeg de bouwval en de grond voor de luttele som van acht- of negenhonderd gulden, gooide een zestig centimeter grond over het eilandje en liet er toen door de architect Heldoom een zo merhuis op bouwen. Enige voorwaarde: „Onder het Stro dak" mocht slechts gebouwd worden op de fundamenten van Sytze's woninkje. Zo was er, na een paar jaar, weinig meer behalve een paar oude appel- en peren bomen, dat nog deed herin neren aan het wonderlijke leven, dat Sytze en Maaike hier hadden geleid, maar bij veel watersporters bleven de beide oudjes voortleven als de mysterieuze kluize naars van de Holstmeer. En nóg spreken sommige zei lers over de Oude Weg als over „het slootje van Sytze en Maaike" en welke water sporter, die de Holstmeer opvaart moet niet heel even aan hun mysterie denken, wanneer hij 't kleine eiland je passeert (Vervolg van pag. 5) trok de kop van 't geitsje achter over, sag mij an en sei: wust der oek bij blieve, gaan anders maar gauw fut, ik sien 't wel. Ik smeerde 'm, hiel hard kwam helemaal overstuur tuus bij moeke en die war nog erger. Dat was de vrijdagsmiddags, 'n treurige middag, want 't hokje was leeg. Mar de andere dag, de saterdag, was nog broerder, want moeke ston een paar deuren verder te praten met een buurvrouw die morgen. Dat we een geroep hoorden van: lekker geitevlees, lekker vlees, voor een bitsje, 4 pon een gulden, nou kan je smulleDe man kwam op moeke toe, de selde, in mien ogen een vijand, een platte skaalbak op 't skouder.mut- te je oek hewwe vrouw, jong geitevlees, pas slacht, 't kwatsje een pon. Toen vloog moeke on der de uutroep van: O heden nee, je suden nooit weer een stukje vlees lusse.heel hard har huus in en ik oek en ik dee de deur op 't slot. Leeuwarden ROMKE SCHIPHOF

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1967 | | pagina 9