Hij moest trouwen maar had geen geld
•T KLEINE KRANTSJE
EEN ATTRACTIE, DIE ZICH NU AL BIJNA HONDERD JAAR OP DE NE
DERLANDSE KERMISSEN MAG VERHEUGEN IN EEN BIJZONDERE
POPULARITEIT, IS DE KOP VAN JUT, DE KRACHTMETER VOOR STER
KE MANNEN, DIE MET EEN ENORME HOUTEN HAMER („RONDSLAG
VERBODEN ZO HARD OP EEN HOUTEN PIN MOETEN SLAAN, DAT
ER BOVEN IN DE MAST EEN SLAGHOEDJE TOT ONTPLOFFING KOMT.
DIE HOUTEN PIN SYMBOLISEERT DE KOP VAN JUT, HET ARME
HOOFD VAN JUT, MAAR WIE WAS JUT JUT, HENDRIK JACOBUS JUT,
WAS EEN WREDE MOORDENAAR, WIENS MISDADEN HET NEDER
LANDSE VOLK INDERTIJD MET AFGRIJZEN VERVULDEN. JUT WERD
IN 1878 VEROORDEELD TOT EEN LEVENSLANGE GEVANGENISSTRAF,
HIJ KWAM ACHTER DE TRALIES IN LEEUWARDEN EN STIERF AL IN
HET TWEEDE JAAR VAN ZIJN GEVANGENSCHAP, TOEN HIJ NOG
MAAR ZEVEN EN TWINTIG WAS. ZIJN MOORDEN ZIJN LANGZAMER
HAND IN HET VERGEETBOEK GERAAKT, MAAR ZIJN VERVLOEKTE
NAAM LEEFT NOG VOORT: BIJNA HONDERD JAAR NA ZIJN DOOD
SLAAN FERME KERMISKLANTEN NOG GRAAG OP DE KOP VAN JUT
Jut
in
Geboren in 1851 kwam Hendrik
Jacobus Jut omstreeks 1870 in
militaire dienst en wel als be
roepsmilitair. Een lange en eer
volle militaire loopbaan bleek
er evenwel niet voor hem te
zijn weggelegd, want Jut was
niet sterk en het was deze
slechte gezondheid, die de mili
taire dienst noopte hem te ont
slaan.
Als kelner zwervend van het
ene naar het andere hotel,
maakte Hendrik Jut daarna ken
nis met Christina Goedvolk, die
vier jaar ouder was en dan ook
al twee buitenechtelijke kinde
ren had. Christina werkte als
dienstbode bij een mevrouw
Van der Kouwen aan het (hui
dige) Huygensplein in Den
Haag, waar Hendrik Jut haar
dikwijls kwam opzoeken, bij
welke gelegenheden de vriende
lijke mevrouw Van der Kouwen
het jonge stel graag haar mooie
juwelen liet zien.
Gevolgen
Toen de verhouding met Jut
voor Christina al spoedig tot
gevolgen leidde, kwamen de
beide jongelui voor een moeilij
ke situatie te staan, want Chris
tina had geen geld en Jut even
min. Toen moet bij het jonge
paar het plan zijn gerijpt om
mevrouw Van der Kouwen te
beroven - Christina was er in
tussen als dienstmeisje vandaan
gegaan.
Dagen en dagen stond Hendrik
Jut bij de woning van mevrouw
Van der Kouwen op de loer vóór
hij - op Sinterklaasavond 1872 -
het moment gekomen achtte
om toe te slaan; Jut trachtte de
voordeur te forceren, maar het
nieuwe dienstmeisje, Leentje
Beeloo, hoorde onraad en gren
delde de deur.
Maar acht dagen later was het
toch zover: direct nadat het
dienstmeisje visite had uitgela
ten, verschenen Hendrik en
Christina aan de deur en zon
der enige argwaan liet Leentje
de nieuwe gasten binnen. Ter
wijl Christina in de gang bleef
staan, volgde Hendrik het
dienstmeisje naar de keuken,-
daar haalde hij een dolk te
voorschijn en stak hij het meis
je dood.
Niet goed.
„Leentje is niet goed geworden"
zei Hendrik Jut heel rustig,
toen hij een moment later me
vrouw Van der Kouwen tegen
kwam op de trap. Samen gingen
ze naar de keuken en na een
hevige worsteling stak Jut toen
ook mevrouw Van der Kouwen
dood.
Pas twee etmalen later vond de
door kermissen van mevrouw
Van der Kouwen gewaarschuw
de politie de stoffelijke over
schotten van de beide slacht
offers in een bloedbad in de
keuken - een onderzoek in het
huis bracht aan het licht, dat
er enkele duizenden guldens en
voor tienduizenden aan juwelen
en effecten door de moordenaar
gestolen moesten zijn.
Een door de politie uitgeloofde
beloning van duizend gulden
bracht al vlot vier volkomen
onschuldige verdachten achter
de tralies: pas na tien maanden
zuchten in de cel zagen zij de
vrijheid weer.
Getrouwd
Intussen zaten de geliefden
Hendrik en Christina al lang
hoog en droog - en eerzaam
getrouwd - in Amerika. Daar,
in New York, verkocht Hendrik
Jut de juwelen, zogenaamd als
politiek vluchteling uit Frank
rijk, terwijl hij ook kans zag
Amerikaanse effecten aan de
man te brengen.
Helaas kreeg Christina heim
wee naar haar familie in Ne
derland en amper twee maan
den na het overhaaste vertrek
naar Amerika stond het paar al
weer op Hollandse grond. Het
vestigde zich nu in Vught, dicht
bij de grens, voor het geval er
nog eens „iets gebeuren zou".
Hier kreeg Christina een doch
tertje en verder leidden ze er
een leven als vorsten in een
koninkrijk. In de tuin schoten
ze graag op kippen, die ze aan
de bomen hadden vastgebon
den - een vreemde liefhebberij.
Terwijl de politie nog altijd
vruchteloos zocht naar de da
ders van de dubbele moord,
stapten Hendrik en Christina in
februari andermaal op de boot
en nu was Zuid Afrika als emi-
gratieland het doel. Weer even
wel kreeg Christina heimwee en
dus waren ze een paar maan-
was, maar op zo'n vraag was de
moordenaar wel voorbereid:
„Toen ik als kelner in het Bad
huis in Scheveningen werkte,
heb ik van een Russische ba
ron twintig briefjes van duizend
gekregen als beloning voor het
plegen van onnatuurlijke han
delingen".
Onbekend
Juist toen de politie bij navraag
ontdekte, dat het Badhuis in
Scheveningen geen weet had
van een Russische baron, die
daar had gelogeerd, bezocht een
meneer Jan Roelofs het Rotter
damse politiebureau met een
verhaal, waarvan die politie
toch wel even stond te kijken.
„Die Hendrik Jut uit het koffie
huis heeft mij verteld, c'at hij
drie jaar geleden die beide da
mes in Den Haag heeft ver
schrift van de overleden mai
van mevrouw Van der.Kouwet
Hendrik en Christina werdei
gearresteerd en legden, na aan
vankelijke hardnekkige ontken
ningen, een volledige bekente
nis af, maar wel deed Hendri!
alles om z'n vrouw te redden.
En op dat thema borduurde ooi
Hendrik's verdediger later doei
Hendrik Jut had weliswaar
kend, maar dat had hij allecr
maar gedaan om Christina vii
te krijgen. Bovendien: die
neer Jan Roelofs die de politii
had getipt, was al verscheiden
malen wegens laster verooi
deeld en moest dus een onbe
trouwbare getuige worden
noemd. Had Christina niet vee
meer met de zaak te maken
dan het scheen
Nee - oordeelde het Haagse Ge
rechtshof, dat Hendrik Jut over
den later alweer terug in Ne
derland met nog genoeg over
van het geroofde geld om in
Rotterdam een koffiehuis te ko
pen.
Wel wilde de Rotterdamse com
missaris van politie even weten,
hoe Jut aan z'n geld gekomen
moord
Een huiszoeking bij de familie
Jut leverde een grote hoeveel
heid gouden en zilveren voor
werpen op, die niet aan me
vrouw Van der Kouwen hadden
toebehoord, maar ook een stuk
je papier met.het hand-
eenkomstig de eis veroordeelde
tot levenslange gevangenisstraf.
Eveneens levenslang was de eb
tegen Christina geweest, maat
het Hof kwam tenslotte met 'n
milder arrest: twaalf jaar gevan
genisstraf.
Kennelijk werd de niet sterke
gezondheid van Hendrik Jut in
