H
JEAN PIERRE HOUBEIN
ENAULT
OSIER
Hè jou die nog kannen?
'T KLEINE KRANTSJE
8
Vreemd rectitzaakje in 1903
Caféhouder, waar muziek in zat
NAAR
Over Fryske Fuotballers
„Zelf bemoei ik me niet zoveel
met de zaak" heeft hij ons eens
in een interview toevertrouwd.
„Dat deed mijn vrouw. Die kan
je precies vertellen hoeveel fles
jes bier beneden in de kelder
staan - ik heb er geen flauw
vermoeden van".
Jean Pierre Houbein, herinne
ren veel Leeuwarders zich, had
zijn zaak in de Bargesteeg, of
wel de Oude Lombardsteeg en
met zijn passie voor de muziek
heeft hij dat bedrijf een bijzon
dere reputatie bezorgd: de orgel
concerten, waarop Jean Pierre
jarenlang zijn gasten tracteerde,
zijn gewoon belevenissen ge
weest".
Jean Pierre was wat men graag
„een mooie kerel" noemt, een
man, die hield van een practi
cal joke, een man over wie veel
smakelijke anecdotes in om
loop zijn geweest.
Hij zag in Harlingen het levens
licht, maar als jonge seun van
veertien verdween hij al uit de
ze havenstad om bij de marine
te gaan - hij kwam in Leiden in
een opleiding voor onderoffi
cier. Na een geslaagde proeftijd
belandde hij niet op een indruk
wekkend oorlogsschip, maar op
een Haarlemse spijkerfabriek -
een vreugde voor korte duur,
want in die spijkers zat voor
Jean Pierre beslist te weinig mu
ziek.
Bij de Staf
In het laatst van de eerste we
reldoorlog kon hij zich uitleven
bij de Stafmuziek van het
5e, hij speelde toen klarinet en
studeerde cello voor symphonie.
Uitgeblazen bij de Staf keerde
Jean Pierre naar Harlingen te
rug en werkte er een jaar of
vier op het bijkantoor van de
rederij Stanfries.
Het was in deze tijd, dat Jean
Pierre Houbein een grote naam
kreeg als kerkorganist; hij speel
de in zowat alle kerken van
Harlingen, hij bespeelde ook het
orgel van de Vrijzinnige Kerk
in Kimswerd en daar is het eens
gebeurd, dat Jean Pierre onmid
dellijk na een zeer plechtige
kerkdienst op het orgel een da
verend stuk dansmuziek inzette,
tot grote verbazing van de kerk
gangers uiteraard. „Maar heus
man, die walsten de kerk uit,
als je het mij vraagt vonden ze
het mooi. Daarna ben ik daar
in Kimswerd trouwens niet
meer geweest - nee, dat niet.."
Componist
Ook buiten de kerk maakte J. P.
zich in die dagen al verdienste
lijk; hij componeerde liedjes,
schreef revue's, speelde in de
bioscopen van Franeker en Har
lingen, trad ook op in Amster
dam. In Groningen vervulde hij
voor een daalder per dag een
rol op het toneel; ook trok hij
in een damesband (drie dames
en J. P. als heer) met de kermis
sen mee - de Leeuwarders kon
den hem toen - als Spanjaard
vermomd - tijdens de kermis-
week in de Moulin Rouge aan
de Westerplantage in actie zien.
Via deze eens zo befaamde dans
gelegenheid kwam Jean Pierre
Houbein in 1935 in de zaak in
de Rue de Lombard, zoals hij
zelf de Lombardsteeg betitelde.
Na de oorlog begon hij daar zijn
prachtige orgels te bespelen,-
zijn maandagavondconcerten
trokken een apart en zeer be
langstellend publiek. Ook ging
hij nu weer orgelspelend de
wijde wereld in, maar ziekte
dwong hem helaas zijn activi-
(Vervolg op pag. 16)
Op het bankje van de beschul
digden zit een mens met ruwe
gelaatstrekken, sombere blikken
en hoogst armoedig voorkomen.
Getuige: ik heb de misdadiger
gezien met mijn eigen oogen,
gelijk ik U zie. Zijn slachtoffer
trachtte zich nog door de vlucht
te redden, maar hij vloog het
achterna, haalde het in, wierp
het ter aarde, smoorde zijn
angstkreten en bracht het
moorddadig om het leven.
President: Beschuldigde wat
hebt gij hierop te zeggen
Beschuldigde: Niets meneer, ik
ben onschuldig, mijn vijanden
hebben die gehele zaak uitge
dacht om mij in het ongeluk te
storten.
President: En hoe verklaart U
dan dat het hoofd van het
slachtoffer onder Uw bed is ge
vonden
Bij deze vraag loopt een rilling
door het auditorium, een vrouw
valt flauw en wordt naar buiten
gedragen.
Beschuldigde: Dat is een val
strik, die mijn vijanden voor
mij gespannen hebben.
Maar toen men u in hechtenis
nam, aldus de President, was u
juist bezig de tafel van bloed te
reinigen, ook op uw kiel zijn
bloedvlekken gevonden, hebben
uw vijanden dat ook gedaan
Verdachte: Ja, edelachtbare.
President: Het is genoeg
Een ogenblik later wordt het
vonnis uitgesproken, waarbij de
verdachte gezien verzachtende
omstandigheden veroordeeld
wordt tot een boete van vijf
gulden en een voorwaardelijke
gevangenisstraf van drie maan
den, wegens het stelen en slach
ten van een kip.
Bij de Burgerlijke Stand moet hij als caféhouder te boek
hebben gestaan, maar zelf heeft hij zich altijd als een artiest
beschouwd: de man met twee Franse voornamen en met veel
Franse esprit, die wij als Jean Pierre Houbein hebben ge
kend, was een caféhouder, waar muziek in zat, een voor
treffelijk organist, een musicus pur sang, die de zorgen van
het zuivere zakendoen liever overliet aan zijn vrouw.
1
SPANJAAADSLAAN M2-LUUWA«OSM-TELl)>. «KW-2M4I
Onze abonnee, de heer
W. Beetstra te Maastricht,
verraste ons met een
knipsel uit het blad
Sljucht en rjucht van
1906 met een verhaaltje
van D. H .Zijlstra over
„Fryske Foetbalspylders".
Deze beschrijving uit de
begintijd van de voetbal
sport klinkt ons zo ver
makelijk in de oren, dat
we ze graag nóg eens wil
len afdrukken voor de
voetballiefhebbers die een
en zestig jaar later dit
Kleine Krantsje lezen.
Daar gaat ie:
De tijden veranderen - en
met de tijden de mensen
en doordat de mensen
veranderen, wordt er zo
nu en dan ook wat an
ders bedacht, waar ze
zich mee kunnen verma
ken. De Friezen hebben
zich lang tevreden gesteld
met hardlopen, hardrij
den, harddraven en kaat
sen; want er moet strijd
aan te pas komen, anders
is er niets aan. In de
laatste tijd wordt er ook
nog een ander spel ge
speeld, dat, uit Engeland
overgewaaid eerst in Hol
land, maar nu ook al op
Friese grond wordt ge
speeld. Dat is het Voet
balspel.
Of het de moeite waard
is Een jaar of tien gele
den, toen men er in Leeu
warden mee begon, was
er geen mens, die er z'n
hoofd voor wou omdraai
en - maar dat verandert
langzamerhand, 't Wordt
's winters gespeeld op een
groot vlak veld. De spe
lers zijn verdeeld in twee
parturen, elk van elf. In
het midden van 't speel
veld ligt een grote leren
bal, die met lucht gevuld
is, net als de banden van
een fiets, en die bal moet
geschopt worden, door
'n houten omheining: op
ieder eind van het perk
staat zo'n omheining of
poort.
Er wordt drie kwartier
achter elkaar gespeeld -
dan is er tien minuten
rust en dan speelt men
weer drie kwartier. In al
le delen van ons land zijn
al van die verenigingen,
die met elkaar een bond
vormen. De spelers zijn
er in drie klassen - de ie
klasse heeft de beste spe
lers. Wie de meeste bal
len door de poort (goal)
schopt heeft gewonnen.
Verschillende verenigin
gen strijden zo'n winter
halfjaar tegen elkaar. Wie
de meeste overwinningen
heeft behaald wordt er
voor beloond met een
medaille, een krans, een
zilveren beker of een ver
hoging van klasse. In
Leeuwarden zijn verschil
lende voetbalverenigingen.
Er is er een bij, die nog
al eens van zich laat ho
ren door verscheidene
overwinningen. Dat is de
voetbalvereniging, die van
de geboorte af „Olympia"
genoemd is, maar die nu,
doordat ze bij de Bond
aangesloten is, een ande
re naam moest hebben,
omdat er al een vereni
ging bij was, die zo'n
naam had. Toen heeft ze
de naam gekregen van
L.V.V. (Leeuwarder Voet
bal Vereniging). Deze ver
eniging is opgericht in
1904 en speelde toen in
de Friese Bond - toen
werd ze nummer 2 van
de eerste klas.
In 1905 werd ze kampi
oen van die Bond, zonder
een keer te zijn verslagen.
Dat deed het ie elftal.
Het andere elftal speelde
ook tegen vier andere ver
enigingen en was daar
ook de beste. Zodoende
kregen zij een zilveren en
een bronzen medaille - en
het kampioenschap van
de Friese Bond. Deze win
ter is ze alweer drie keer
in het veld geweest - te
gen Be Quick II uit Gro
ningen kreeg L.V.V. 15 en
Be Quick o, tegen For-
word uit Groningen stond
het 8 om 1 en tegen
V.V.V. van Veendam 12
om o. Dat was het werk
van het eerste elftal,
waarvan wij hier een af
beelding geven. Het zijn
allemaal jonge bazen van
zo om en bij de 20 jaar,
de meesten komen daar
nog niet aan toe.
Het zijn: H. Volkmaars,
H. van Messel, H. van der
Werff (2e voorzitter), F.
Gits, L. Volkmaars (voor
zitter), N. Vonck (2e se
cretaris), K. Holwerda (ie
secretaris), L. Dijkstra, H.
Kalt, H. Goverts en J. van
Dam (penningmeester).
