Leewadden, wat blieft er van die over
trams
Met een vrachtboot langs verre kusten
Piet Wiersma
A. ATEMA
VERHUUR
Naaimachines
7
Records
worden gebroken
'T KLEINE KRANTSJE
nieuwe wagens
BOSCH KOELKASTEN
PamishetoSe-en
benzinemevfc van da
energiegroep
In de vroege ochtendstond be
gaf ik mij, vergezeld van mijn
nieuwe vrienden, Harry en Bill,
naar het dek. Hier was men
druk bezig met dekwassen en
met één van die ijverige man
nen kwamen wij weldra in een
geanimeerd gesprek. Donald
noemden zijn makkers hem en
dus wij ook maar. Hij bleek een
Schot te zijn en, zo wij al gauw
doorhadden, een zeeman in hart
en nieren. Zijn schuit was hem
alles, 't Is een oude balt maar
taai en onverwoestbaar liet hij
ons weten. Hij vertelde verder,
dat hij de orkaan die ,The City'
op de kust van Guatamala had
geworpen, had meebeleefd. De
schuit had een aai gekregen van
een stuk rots dat plotseling, tus
sen hoge bergen water, opdook.
Aan bakboordzijde was de wand
juist even boven de waterlijn,
opengereten. Het woest koken
de water stroomde binnen, maar
door met man en macht aan
het pompen te slaan, waarbij
ook de tweede klasse passagiers
werden ingeschakeld, had men
het schip boven water kunnen
houden en haar, op eigen kracht,
een haven kunnen binnenlood
sen..
Gezellige prater
Donald bleek een gezellige pra
ter te zijn, een pikbroek die niet
van opsmuk hield. Hij verstond
de wereld en 't leek ons toe, dat
vriendschap met deze man, aan
boord van „The City" ons geen
windeieren zou leggen.
Een grote zeereis is altijd inte
ressant om het aantal mensen
dat je voorbij gaat op een schip.
Mensen met wie je kennis
maakt en met enkelen een ech
te, leuke, tijdelijke vriendschap
sluit. Tijdelijk veelal omdat bij
het verlaten van de boot ieder
een zijn eigen gekozen pad weer
neemt. Dan gaat men met een
handdruk en een „good bye"
weer uitelkaar om dikwijls el
kaar nooit weer te ontmoeten.
De blanken aan boord waren
joviale mensen. Ze waren van
onderscheidene nationaliteiten:
Amerikanen, Duitsers, Italianen,
Spanjaarden en misschien nog
wel mensen ergens uit de Bal
kan, die nu niet juist wisten
waar en in welk land ze voor 't
eerst het levenslicht hadden
aanschouwd.
Behalve de Amerikanen en de
Europeanen trok vooral de kleu
rige passagiers-wereld aan boord
onze aandacht. De gele en zwar
te jongens waren veelal bestemd
voor het Panamakanaal. De ho
ge Amerikaanse lonen lokten
deze knapen. Aan boord waren
ook Mexicanen die terug gingen
naar hun vaderland. Ze hadden
waarschijnlijk de Amerikaanse
buit, de „Almighty dollar" bin
nen.
Veel Spaans en Portugees werd
er aan boord gesproken. Maar
ook spraken velen uit Zuid- en
Midden Amerika wel Engels
wanneer ze hier toe genood-
J. C. VAN DAM
zaakt waren. De harmonie on
der deze mensen, zover ik het
bezien kon, was uitstekend.
Maar de Amerikanen waren niet
zo erg getapt bij de Mexicanen.
Volgens deze landslieden waren
de rijke bronnen van hun land
teveel in Amerikaanse handen,
waardoor de Mexicanen arm
bleven. Ook het blanke superi
oriteitsgevoel brachten de
U.S.A-ers nog al sterk tot uiting.
De Chinezen waren goeie jon
gens, wanneer men ze met hun
gok-kaartspel maar met rust liet.
Onze hofmeester stond bij de
kleurlingen niet in zo'n goed
blaadje. Hij had volgens deze
mensen wat te veel dictatoriaals
op. De welgebouwde Latijnse
broeders namen dit niet zo ge
makkelijk als de klein-van-stuk
zijnde Chinezen. Deze waren bij
fors en ruw optreden gauw
bang en vluchtten dan giege-
lend weg.
Dat de hofmeester geen Ameri
kaan was, maar een rasechte
„Paddy", een Ier, scheen voor de
Midden- en Zuid Amerikanen
geen doorslaand excuus. Hij
sprak Engels en voer onder
Amerikaanse vlag en daarmee
was de kous af. Misschien na
men ze zijn ruw en donderend
optreden ook wel wat te ernstig.
Volgens Donald had deze ouwe
zeerob een goed hart. Bij inza
meling voor geld ten dienste
van een goed doel klopte men
bij hem nooit aan dovemans-
deuren. Royaal ging dan zijn
beurs open natuurlijk met de
nodige krachttermen er bij.
In ons vorige Kleine Krantsje
hebben we al even aangekon
digd dat we nog zouden terug
komen op het merkwaardige ge
val van een leeftijdsverschil van
niet minder dan 115 jaar tussen
een grootvader en zijn klein
kind. Bij de heren Yetsenga,
over wie we al eens eerder
schreven was er een verschil in
leeftijd tussen opa en kleinkind
van acht en negentig jaar: de
heer Bauke Siehes Yetsenga te
Arum was geboren in r797, zijn
kleinkind, Dirk Rinses Yetsenga,
is geboren in rS95.
Onze abonnee de heer B. Kleef-
stra deelde ons na deze publi
catie mee, dat zijn grootvader
weliswaar niet, zoals de groot
vader van de heer Yetsenga, ge
boren was in de achttiende
eeuw, maar dat zijn familie kon
bogen op het record van een
nog veel groter leeftijdsverschil:
de grootvader van de heer Kleef-
stra, de heer Bauke van Zwol
te Terwispel is geboren in 1808
en de jongste zuster van de heer
Kleefstra, mevrouw Klaske de
Jong—Kleefstra te Alkmaar, is
geboren in 1923. Tussen deze
grootvader en het kleinkind zit
dus een leeftijdsverschil van
niet minder dan rt5 jaar Dat
lijkt ons inderdaad een onaan
tastbaar record
Maar intussen blijkt het record
van de familie Yetsenga toch
nog gebroken te zijn Van onze
abonnee, de heer Taeke Hoeke-
ma te Zuidhorn, kregen wij een
fraaie Lokkich Nijjierskaert met
de mededeling, dat de grootva
der van de nu een en tachtig
jaar oude heer Jan Hoekema te
Roordahuizum, Paulus Andreas
Hoekema, geboren is in 1783,
nog veertien jaar eerder dus dan
de grootvader van de heer Yet
senga.
Paulus Andreas' Hoekema leef
de van 1783 tot r86o, hij was
boer, o.a. op de „Swarte Planlce"
in Huizum, zoals de heer Hoe
kema uit Zuidhorn ons schreef.
Deze Paulus is evenals de
grootvader van de heer Yetsen
ga driemaal getrouwd geweest.
Een ander kleinkind van Paulus
is mevrouw Trijntje Tuinstra—
Hoekema, die nu twee en ne
gentig is en in Drachten woont.
Vroeger heeft deze mevrouw
Tuinstra—Hoekema in Leeuwar
den gewoond en wel in de Men-
no van Coehoornstraat.
Nu zijn we geneigd te zeggen,
dat het beslist niet meer kan,
maar toch herhalen wij onze
vraag van de vorige maal: zijn
er familie's, die een van deze
records kunnen breken
r. een grootvader of grootmoe
der van een nu nog' levend
kleinkind, die geboren is in
of vóór 1783;
2. een verschil in leeftijd tussen
een grootvader of grootmoe
der en een nu nog levend
kleinkind van irs of meer
dan ris jaar.
Let wel: het gaat dus om groot8
ouders en niet om overgroot
ouders en het gaat om klein
kinderen, die op dit moment
nog in leven zijn.
„Leewadden, wat blieft er van die over verzuchtte een dezer dagen een oud stadgenoot,
die zijn Kerstvakantie kwam doorbrengen in zijn geboortestad en die niet kon nalaten bij
de redactie van 't Kleine Krantsje zijn hart te luchten, toen hij een paar flinke wandelin
gen door de stad had gemaakt. „Man, het is toch veskrikkelijk", zei hij met het bekwaam
ste Leewadder accent, „hele straten hewwe se mar afbroken, je wete suver niet meer hoetet
froeger was Nim nou de buut van de Butterhoek - onherkenbaar gewoon". We hebben
voor deze abonnee onze voorraad foto's van de Boterhoek en omstreken op tafel gelegd en
we hebben hem laten zeggen, welk plaatje-ter-herinnering in het eerstvolgende Kleine
Krantsje zou worden afgedrukt. „Dit", zei hij, „van 't Surievestraatsje - hardstikke mooi,
sien es man, wat een leven, wat een sfeer, - och, och, Leewadden, wat blieft er van die
over
van uitsluitend
Opel Kapitfca
Opel Rekord
Opel Kadett
Kadett Caravan
V.W. Toerbusje»
met radio en all risk
verzekering
Oldegalileeën 169
Leeuwarden
Telefoon 27701
Een koelkast van PRINS
Een VORSTELIJK bezit
Voor iedere KEUKENPRINSES
tegen concurrerende prijzen
Nieuwestad 76 - Leeuwarden
Telefoon 05100 - 28215
Reeds vanaf f 125,—
Zig Zag vanaf f 295,—
BIJ INRUIL HOGE PRIJS
VOOR OUDE
Overal te ontbieden
Slotmakerstraat 3
Bij de Eewal
LEEUWARDEN
Telefoon 30259
^SHV
kiener
