Pliesje must 't plantsoen drooghouwe Onkiese zaak bij 't Statsjon 5 'T KLEINE KRANTSJE radiotoestellen televisietoestellen stereo-muziekmeubelen transistorradio's Betaling abonnementsgeld SAKE WESSELS, EEN MERK WAARDIGE BUITENBEEN Wij leze 't Kleine Krantsje altied met machtig veul plezier en 't binne af en toe de foto's fan ouwe stadsdelen, buurten, straten en gebouwen die 't ons echt in gloed sette. So war 't oek met de afbeelding van 't stasjon, diet seker fan meer as fieftig jaar leden stamt, so as wij 't ons herinnere. Want disse plaet riep bij ons 'n foarfal wakker dat miskien wel niet foar publikaasje vatbaar fonnen wurdt, mar dat ik uut innerlukke drang dochs even an jimme skrieve mut. Leeuwadden war eertieds, net as nou nog, frij daags 'n soart heksenketel deur 't besoek fan buten. Net as nou war de hele provinsie teugeswoardig. Overal drukte. Dat begon al bij 't sta sjon want de feemerk lag 'r net naest. En daar wat koeien en skapen tussendeur, diet net an kwamen of wegbrocht wudden, met wat 'r dan van oppe straat léggen bleef. Afijn, ik boef jimme niks te fertellen want we bewwe wel sien dat, ofskoon de feemerk nij is, 't ur nog net soa omlangs gaet. Oppe Nijstad konnen je over de hoofden wel lope, net as oppe Foarstreek. En un druk te inne winkels Die musten 't foarnamelijk fanne Frijdag bew we en wij denke dat dat nog wel so weze sal. VIEFTIG JAAR LEDEN WAAR GEBEURD Mar nou de kwintessus fan 't verbaal. Soa teugen un uur of ses 's avus war 't bij 't stasjon op topdrukte, 't Was haasje rep- je om op tied nog inne veskil- lende treinen te kommen, 'n Stuk spekelaes inne ene en un bakbokking inne andere ban en un stevig slukje inne maag. De stemming war d'r wel. Mar 't was oek wel us datte andrang van binnen dan wat te groot wudde en dat 'r gebruuk make wudde must van sekere gelegen- bied en dat draaide dan faak uut oppe bomen en de perkjes inne buurt van 't stasjon, de eerste foor de mannen en de tweede foor 't frouwvolk. Spe- sjaal deur de sunigen die 't un bitsje te kostbaar fonnen om fanne gelegenheden in kafees gebruuk te maken. Nou had de overheid de erva ring dat er frijdagsavus derge lijke gebeurtenissen, waar ove- rugges gien enkel kwaad - wel opluchting - bij sat, deur 't grote publiek niet goed begre pen wudde en omdat 't hier nogal om un kiese angelegen- heid gong hadden se bij 't sta sjon een eerwaardige agent pos- teerd, ik weet niet of jimme hem nog kend bewwe of dat jimme 'm je nog herinnere, met 'n grote witte beerd. Fan disse man gong vansels al 'n goede bij de Put Telef. 33125 en 23172 suverende infloed uut. En doe maakte ik 't met dat disse agent optrede must. Uut de stad, Sophialaan, tussen de menigte naderde een echt paar, dat bliekens de wieze waarop se met mekaar praatten in moeilijkheden war. Wij doch ten anne trein die 't op vertrek ston. Mar doetse dichterbij wa ren bleek 't dogs wat anders te wezen. Bij 't rechter perkje ko men, stapte de frou op 't gras en gong sitten. En daar komt meneer de agent anstevenen om met een vermanend wood de goeje seden weer in 't gareel te duwen. Mar och man, de woo den fanne agent hadden un heel andere uutwerking dan de man docht hadde. De echtgenoot fan de frou wudde woest. Hij liep rood an, balde sien fuusten en skreeuwde teugen de overe- gus goedbedoelende agent: „Sist dou mien wief de bonge baste litte En toen teugen sien wief: „M g siz ik dij". En daarmet war de kous af. Se gongen, doet de saelc klaar war, rustig naar 't spoor en ferder wudde der gien wood meer seid. Abonnee's, die hun abonnementsgeld over het eer ste half jaar van 1968 nog niet hebben betaald, ver zoeken wij vriendelijk dit alsnog en graag zeer spoedig te doen. Betalingen kunnen plaats vinden aan ons kantoor, Vredeman de Vriesstraat 1, maar uiteraard ook per giro: ons gironummer is 9810 62. Het abonnementsgeld voor een half jaar bedraagt f 3,75, voor een heel jaar f 7,50. Het is uiteraard het gemakkelijkste, wanneer direct voor het gehele jaar wordt betaald. Een klein aantal abonnee's heeft ons per giro of per bank f 2,90 (voor een half jaar) of f 5,80 (voor een geheel jaar) overgemaakt. Dat was dus te weinig, want de abonnementsprijs is intus sen verhoogd. Zouden deze abonnee's het te weinig betaalde (f 0,85 voor een half jaar of f 1,70 voor een geheel jaar) nog even willen bijbetalen Eindhoven J. L. HIDMA Het Luilekkerland op de hoek van de Nieuweburen en de Breedeplaats is sinds enkele da gen door een schutting onttrokken aan het gezicht van de voorbijgangers: eindelijk is het moment gekomen, dat de restauratie onder architectuur van de heer A. Baart Jr. kon wor den aangepakt. Het zal een langdurige verbouwing worden en pas wanneer we een dik jaar verder zijn kunnen we (misschien) eens verder praten. Het is de bedoeling, dat van iedere drie woningen één pand wordt gemaakt, zodat er in totaal zes woninkjes ontstaan, twee huizen met drie slaapkamers, drie huizen met twee slaapkamers en een kleinere vrij- gezellenwoning. De belangstelling om aanstonds het vernieuwde Luilekkerland te bewonen is groot; de liefhebbers staan er bij wijze van spreken nu al voor in de rij. Op deze foto het Luilekkerland, zoals het vroeger was. Het gerucht van de aanwezigheid van de fotograaf is tot in alle huisjes doorgedrongen: de ouwe wiefkes zijn naar buiten gekomen - allemaal op de kiek In het begin van de vorige eeuw woonde aan het Wild pad, een oude zandweg bjj Twijzel, de venter Sake Wes- sels, die in wqde omgeving een grote vermaardheid ge noot als kenner van de bij bel en voorspeller van de toekomst. Wat Sake wist dat stak niet zo nauw: hij was een merkwaardige buiten been. Eens keerde Sake Wessels op een late avond van Leeuwarden terug naar huis. De reis werd, als gebruikelijk in die tijd, te voet gemaakt langs de Zwarte Weg. De late wandelaar had niet veel moeite het pad te houden, want een volle maan wierp een zacht licht op z'n weg. Een vol uur na zijn vertrek uit de stad werd Sake Wessels bij de Groote Wielen door een hartverscheurend gejammer op geschrikt en nauwelijks kon hij z'n ogen geloven, toen hij op het meer een geweldige men senmassa zag. Duidelijk hoorde Sake de door merg en been dringende hulpkreten „Here Here wij vergaan" en een mo ment later zag hij de hele men senmassa in de diepte verdwij nen. Terug in Twijzel vertelde Sake Wessels van het scherpe visioen, dat hij had gezien en hij twij felde er niet aan, dat de ramp zich in de toekomst nog eens precies zo zou voltrekken. Toen Sake Wessels stierf was er evenwel nog nooit een ongeluk van zo'n grote omvang op de Wielen gebeurd, maar zijn on heilspellende visioen werd plot seling weer actueel, toen in 1885 op deze Groote Wielen de eerste grote Internationale Hardrijde rij op schaatsen werd georgani seerd. Er werden bij deze wedstrijden met Engelse, Noorse en Neder landse deelnemers duizenden toeschouwers verwacht en toen bij dooi weer en zwak ijs het startschot klonk zag het inder daad zwart van mensen om de wedstrijdbaan. Zou er nu ge beuren, wat Sake Wessels zo veel jaren eerder had gezien Heel veel mensen geloofden het stellig en zij waren het, die zich niet waagden op het ijs - waren het allemaal sensatiezoekers, die de wedstrijden zogenaamd volg den van de straatweg af Maar gelukkig: de wedstrijden verliepen zonder incidenten en toen werd het wel tijd om het maar te vergeten, deze Sake Wessels met zijn visioen. Of. zouden er in 1963, bij de finish van de Elfstedentocht met dui zenden en nog eens duizenden mensen op het golvende ijs van de Groote Wielen, toch nog mensen zijn geweest, die toen met angst in het hart moesten denken aan dat visioen

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1968 | | pagina 5