Pliesje must 't plantsoen drooghouwe
Onkiese zaak bij 't Statsjon
5
'T KLEINE KRANTSJE
radiotoestellen
televisietoestellen
stereo-muziekmeubelen
transistorradio's
Betaling abonnementsgeld
SAKE WESSELS, EEN MERK
WAARDIGE BUITENBEEN
Wij leze 't Kleine Krantsje altied met machtig veul plezier
en 't binne af en toe de foto's fan ouwe stadsdelen, buurten,
straten en gebouwen die 't ons echt in gloed sette. So war 't
oek met de afbeelding van 't stasjon, diet seker fan meer as
fieftig jaar leden stamt, so as wij 't ons herinnere. Want
disse plaet riep bij ons 'n foarfal wakker dat miskien wel
niet foar publikaasje vatbaar fonnen wurdt, mar dat ik uut
innerlukke drang dochs even an jimme skrieve mut.
Leeuwadden war eertieds, net as
nou nog, frij daags 'n soart
heksenketel deur 't besoek fan
buten. Net as nou war de hele
provinsie teugeswoardig. Overal
drukte. Dat begon al bij 't sta
sjon want de feemerk lag 'r net
naest. En daar wat koeien en
skapen tussendeur, diet net an
kwamen of wegbrocht wudden,
met wat 'r dan van oppe straat
léggen bleef.
Afijn, ik boef jimme niks te
fertellen want we bewwe wel
sien dat, ofskoon de feemerk nij
is, 't ur nog net soa omlangs
gaet. Oppe Nijstad konnen je
over de hoofden wel lope, net
as oppe Foarstreek. En un druk
te inne winkels Die musten 't
foarnamelijk fanne Frijdag bew
we en wij denke dat dat nog
wel so weze sal.
VIEFTIG JAAR LEDEN
WAAR GEBEURD
Mar nou de kwintessus fan 't
verbaal. Soa teugen un uur of
ses 's avus war 't bij 't stasjon
op topdrukte, 't Was haasje rep-
je om op tied nog inne veskil-
lende treinen te kommen, 'n
Stuk spekelaes inne ene en un
bakbokking inne andere ban en
un stevig slukje inne maag. De
stemming war d'r wel. Mar 't
was oek wel us datte andrang
van binnen dan wat te groot
wudde en dat 'r gebruuk make
wudde must van sekere gelegen-
bied en dat draaide dan faak
uut oppe bomen en de perkjes
inne buurt van 't stasjon, de
eerste foor de mannen en de
tweede foor 't frouwvolk. Spe-
sjaal deur de sunigen die 't un
bitsje te kostbaar fonnen om
fanne gelegenheden in kafees
gebruuk te maken.
Nou had de overheid de erva
ring dat er frijdagsavus derge
lijke gebeurtenissen, waar ove-
rugges gien enkel kwaad - wel
opluchting - bij sat, deur 't
grote publiek niet goed begre
pen wudde en omdat 't hier
nogal om un kiese angelegen-
heid gong hadden se bij 't sta
sjon een eerwaardige agent pos-
teerd, ik weet niet of jimme
hem nog kend bewwe of dat
jimme 'm je nog herinnere, met
'n grote witte beerd. Fan disse
man gong vansels al 'n goede
bij de Put
Telef. 33125 en 23172
suverende infloed uut. En doe
maakte ik 't met dat disse agent
optrede must.
Uut de stad, Sophialaan, tussen
de menigte naderde een echt
paar, dat bliekens de wieze
waarop se met mekaar praatten
in moeilijkheden war. Wij doch
ten anne trein die 't op vertrek
ston. Mar doetse dichterbij wa
ren bleek 't dogs wat anders te
wezen. Bij 't rechter perkje ko
men, stapte de frou op 't gras
en gong sitten. En daar komt
meneer de agent anstevenen om
met een vermanend wood de
goeje seden weer in 't gareel te
duwen. Mar och man, de woo
den fanne agent hadden un heel
andere uutwerking dan de man
docht hadde. De echtgenoot
fan de frou wudde woest. Hij
liep rood an, balde sien fuusten
en skreeuwde teugen de overe-
gus goedbedoelende agent: „Sist
dou mien wief de bonge baste
litte En toen teugen sien
wief: „M g siz ik dij". En
daarmet war de kous af. Se
gongen, doet de saelc klaar war,
rustig naar 't spoor en ferder
wudde der gien wood meer
seid.
Abonnee's, die hun abonnementsgeld over het eer
ste half jaar van 1968 nog niet hebben betaald, ver
zoeken wij vriendelijk dit alsnog en graag zeer
spoedig te doen. Betalingen kunnen plaats vinden
aan ons kantoor, Vredeman de Vriesstraat 1, maar
uiteraard ook per giro: ons gironummer is 9810 62.
Het abonnementsgeld voor een half jaar bedraagt
f 3,75, voor een heel jaar f 7,50. Het is uiteraard het
gemakkelijkste, wanneer direct voor het gehele jaar
wordt betaald. Een klein aantal abonnee's heeft ons
per giro of per bank f 2,90 (voor een half jaar) of
f 5,80 (voor een geheel jaar) overgemaakt. Dat was
dus te weinig, want de abonnementsprijs is intus
sen verhoogd. Zouden deze abonnee's het te weinig
betaalde (f 0,85 voor een half jaar of f 1,70 voor een
geheel jaar) nog even willen bijbetalen
Eindhoven
J. L. HIDMA
Het Luilekkerland op de hoek van de Nieuweburen en de Breedeplaats is sinds enkele da
gen door een schutting onttrokken aan het gezicht van de voorbijgangers: eindelijk is het
moment gekomen, dat de restauratie onder architectuur van de heer A. Baart Jr. kon wor
den aangepakt. Het zal een langdurige verbouwing worden en pas wanneer we een dik
jaar verder zijn kunnen we (misschien) eens verder praten. Het is de bedoeling, dat van
iedere drie woningen één pand wordt gemaakt, zodat er in totaal zes woninkjes ontstaan,
twee huizen met drie slaapkamers, drie huizen met twee slaapkamers en een kleinere vrij-
gezellenwoning. De belangstelling om aanstonds het vernieuwde Luilekkerland te bewonen
is groot; de liefhebbers staan er bij wijze van spreken nu al voor in de rij. Op deze foto het
Luilekkerland, zoals het vroeger was. Het gerucht van de aanwezigheid van de fotograaf
is tot in alle huisjes doorgedrongen: de ouwe wiefkes zijn naar buiten gekomen - allemaal
op de kiek
In het begin van de vorige
eeuw woonde aan het Wild
pad, een oude zandweg bjj
Twijzel, de venter Sake Wes-
sels, die in wqde omgeving
een grote vermaardheid ge
noot als kenner van de bij
bel en voorspeller van de
toekomst. Wat Sake wist dat
stak niet zo nauw: hij was
een merkwaardige buiten
been.
Eens keerde Sake Wessels op
een late avond van Leeuwarden
terug naar huis. De reis werd,
als gebruikelijk in die tijd, te
voet gemaakt langs de Zwarte
Weg. De late wandelaar had
niet veel moeite het pad te
houden, want een volle maan
wierp een zacht licht op z'n
weg.
Een vol uur na zijn vertrek uit
de stad werd Sake Wessels bij
de Groote Wielen door een
hartverscheurend gejammer op
geschrikt en nauwelijks kon hij
z'n ogen geloven, toen hij op
het meer een geweldige men
senmassa zag. Duidelijk hoorde
Sake de door merg en been
dringende hulpkreten „Here
Here wij vergaan" en een mo
ment later zag hij de hele men
senmassa in de diepte verdwij
nen.
Terug in Twijzel vertelde Sake
Wessels van het scherpe visioen,
dat hij had gezien en hij twij
felde er niet aan, dat de ramp
zich in de toekomst nog eens
precies zo zou voltrekken.
Toen Sake Wessels stierf was er
evenwel nog nooit een ongeluk
van zo'n grote omvang op de
Wielen gebeurd, maar zijn on
heilspellende visioen werd plot
seling weer actueel, toen in 1885
op deze Groote Wielen de eerste
grote Internationale Hardrijde
rij op schaatsen werd georgani
seerd.
Er werden bij deze wedstrijden
met Engelse, Noorse en Neder
landse deelnemers duizenden
toeschouwers verwacht en toen
bij dooi weer en zwak ijs het
startschot klonk zag het inder
daad zwart van mensen om de
wedstrijdbaan. Zou er nu ge
beuren, wat Sake Wessels zo
veel jaren eerder had gezien
Heel veel mensen geloofden het
stellig en zij waren het, die zich
niet waagden op het ijs - waren
het allemaal sensatiezoekers, die
de wedstrijden zogenaamd volg
den van de straatweg af
Maar gelukkig: de wedstrijden
verliepen zonder incidenten en
toen werd het wel tijd om het
maar te vergeten, deze Sake
Wessels met zijn visioen. Of.
zouden er in 1963, bij de finish
van de Elfstedentocht met dui
zenden en nog eens duizenden
mensen op het golvende ijs van
de Groote Wielen, toch nog
mensen zijn geweest, die toen
met angst in het hart moesten
denken aan dat visioen