F.POPMALzn.
RECREANA
Met een vrachtboot langs
verre kusten
7
'T KLEINE KRANTSJE
MAKELAARSKANTOOR l W~ FIT IVI I //,l I LEEUWARDEN
Voor de verkoop van uw WOONHUIS - TAXATIES - HYPOTHEKEN - ASSURANTIËN
Zaterdag begint Opbouw tentoonstelling
de Recreana js spectaculaire zaak
i
Zaterdagmiddag vindt in de Frieslandhal in Leeuwarden de opening plaats van de derde
Recreana, de grote recreatietentoonstelling, die zal duren tot en met 3 april. Een klein et
maal vóór burgemeester J. S. Brandsma van Leeuwarden de officiële openingshandeling
verricht, staan er nog honderden koeien in de veemarkthal. Het inrichten van deze expo
sitie moet dan ook in een zo korte tijd gebeuren, dat deze opbouw in tentoonstellingskrin
gen als uniek wordt beschouwd.
Voor iedere grotere expositie in
ons land hebben de deelnemers
zeker drie of vier dagen de tijd
om hun stands behoorlijk in te
richten. Voor het inrichten van
de Recreana beschikken de
standhouders evenwel slechts
over een tijdsbestek van niet
meer dan twintig uur: het is de
vrijdagse veemarkt, die de Re
creana ieder jaar aan banden
legt.
Eerst om vier uur vrijdagmid-
recreatie-show
FRIESLANDHAL
leeuwarden
dag en geen minuut eerder, wan
de laatste koeien van de markt
net zijn afgevoerd en de reini-
gingsploeg nog druk bezig is de
immense hal schoon te spuiten,
kunnen de standhouders hun
materiaal binnen de Friesland
hal brengen en zaterdagmorgen
om twaalf uur zullen alle stands
tot in de puntjes ingericht moe
ten zijn,- althans zo heeft de
organiserende Stichting Recre
ana het bepaald.
Er resten dan nog twee uren om
eventuele stofjes van de vloer te
vegen, want om twee uur zul
len de genodigden zich verza
melen voor het bijwonen van
de opening. Een uur later, om
drie uur, zal de tentoonstelling
opengaan voor het publiek.
Dit inrichten van de tentoon
stelling in een onvermijdelijke
sneltreinvaart maakt de op
bouw tot een zeer spectaculair
zaak en het was de laatste jaren
telkens een verrassing te zien in
hoe weinig tijd iets tastbaar
groots tot stand kon komen.
De Recreana krijgt ditmaal een
bijzonder karakter door het
deelnemen van de Koninklijke
Marine, die hier zal laten zien
welk nuttig werk de marine
mensen in vredestijd kunnen
doen. Er komen verschillende
marineschepen, die het publiek
kan bezichtigen, er zijn duikde-
monstraties in het Van Harinx-
makanaal, er zullen kikvors
mannen in actie komen, een
helicopter demonstreert red
dingswerk en de marinierskapel
zal door de stad marcheren.
Maar dit alles vormt slechts een
entourage van de tentoonstel
ling, die zelf geheel op de re
creatie is ingesteld. Er zal dan
ook alles te zien zijn, wat maar
iets te maken heeft met de re
creatie in de breedste zin van
het woord. Meer dan honderd
standhouders doen er aan mee
en er worden belangrijk meer
bezoekers verwacht dan de
25.000, die er het vorige jaar zijn
geweest.
Slot
In de namiddag van de tweede
dag in de Mexicaanse haven
stad Mazatlan werden de tros
sen van de „City of Sydney"
losgesmeten en koerste zij weer
naar het zuiden, de Stille Zuid
zee in. Voor de boeg hadden
we nu een vierdaagse zeereis
naar de Mexicaanse havenplaats
„Acapulco".
We volgden zoveel mogelijk de
kustlijn die zich rotsachtig ver
toonde met bergen op de achter
grond. De oceaan was rustig en
deed z'n naam van Stille Zuid
zee eer aan. Richtte men het
oog naar de zeezijde dan ver
toonde de rusteloze wateropper
vlakte weer tal van kopje-dui
kende bruinvissen en snel over
het water schietende vliegende
vissen. Eens ontstond er een
grote kuil in 't water waarin '11
enorme kop van het één of an
dere zeemonster zich even liet
zien.
Na een paar heerlijke dagen op
zee te hebben doorgebracht,
stoomden wij de haven van
Acapulco binnen. De stad zag
er verwoest en rommelig uit,
oorzaak een cycloon die hier,
een paar dagen tevoren had
huisgehouden. Tal van houten
huizen hadden het onderspit
moeten delven, maar het leven
ging voort. De toonbanken van
de kroegjes, met de nodige
spullen erop, stonden tussen de
puinhopen buiten, en in open
ruimten werd muziek gemaakt,
gedanst en gezongen.
Van Acapulco vond „the City"
haar weg naar onze laatste stop
in Mexico, Salina Crux. In de
haven van deze stad met kost
bare havenwerken zwommen
haaien om ons schip. Mensen
aan boord „vermaakten" zich
toen door lege flessen en scher
ven van potten buiten boord te
slingeren, die dan door de haai
en gulzig naar binnen werden
gewerkt - een wrede sport
We verlieten nu de Republiek
Mexico en zochten de stad Ocos
op in Guatamala. Ook hier
drukten we even de bodem. Te
gen de avond namen we weer
afscheid om de volgende dag
Champerico te bereiken. De
„City" zocht hier geen plaats in
de haven maar bleef vóór de
ree liggen. Hier moesten we een
klein luchtreisje maken om van
het schip in een sloep te wor
den verplaatst. In een vierkante
mand namen we plaats, een
korf als van een luchtballon en
toen werden we door een
scheepstakel over de verschan
sing door de lucht getakeld in
een kleine sloep. Het was mijn
eerste luchtreis
Van Champerico ging het naar
San José in Honduras. Echt vul
kanisch leek hier het bergland
schap. Twee dagen later be
reikten wij Acajutle in Salvador.
Hier zagen we in de avond en
nacht een werkende vuurspu
wende berg. Een machtig ge
zicht. Telkens braakte de berg
En dit zijn dan de heren Stefan (links) en Turksma, recher
cheurs van politie in het gemoedelijke oude Leeuwarden van
toen, populaire figuren in een tjjd, toen iedereen iedereen
nog kende. Ook zij hoorden thuis in de fotoserie „Langs de
straat", waarover we ook al schreven op de voorpagina. Let
u ook even op de pliesjefiets tegen de muur - ziet u dat tasje
met de revolver
zware, donkerrode vuurmassa's
uit, dood en verderf brengende.
Ons einddoel Panama naderde
nu. In de Golf van Panama was
het nog even ruw weer. Hier
zagen we nog een school wal
vissen, zeker door de storm af
gedwaald van de zeeën rondom
het Zuidpool-continent.
In de voorhaven van Panama,
Balboa, nam ik afscheid van
mijn vrienden Bill en Harry.
Met een handdruk, een „good
bye" en een „good luck" scheid
den onze wegen. Panama en de
Kanaalzone maakten op mij een
grootse indruk. In de stad zelf
vond ik alles schilderachtig en
ongewoon. Door de straten zag
men lopen: de bronzen inwo
ners van Panama, negers van
Een „hardstikke mooi" plaatje van de verkeersdrukte bij het Hotel Spoorzicht, genomen in
1926. Schilderachtige autobussen staan hier bumper aan bumper, een personenauto (een
„luxe" auto zeiden ze vroeger; dat hoor je trouwens nog wel eens, anno 1968 jakkert in de
richting van het station, snelheid dertig kilometer, een pliesje staat paraat om in te grij
pen. Links de drie hoge bomen, waarover in de laatste Krantsjes geschreven is - aan de
voet van een van die drie zat altijd De Barones
Jamaica, rijk aangeklede Mexi
canen, Amerikaanse soldaten en
matrozen. Overal waren caba
rets, waar binnen negermuziek
klonk.
Toen ik mij in 1913 in Panama
bevond, werkten er aan het Ka
naal ruim dertig duizend men
sen in de moerassen en wouden.
Het heeft geweldig veel mensen
levens gekost. De „gele koorts"
eiste duizenden slachtoffers.
Toen er een duizend Chinezen
werden aangevoerd, waren er in
een paar weken acht honderd
overleden. Een deel pleegde
zelfmoord op vreemde manie
ren,- zij hingen zich op aan hun
eigen vlechten of doorstaken
zich met stukken bamboe.
Dit alles in overweging nemen
de deed mij besluiten dit terrein
des doods spoedig te verlaten
en daarom boekte ik passage
naar New York - voor een reis
met nieuwe avonturen
J. C. VAN DAM
Een abonnement op
't Kleine Krantsje
kost slechts f 3,75
in een half jaar
STADSNIEUWS VAN
VROEGER
(Vervolg van pag. 6)
publiek via de dienstlokalen van
het P.T.T.-kantoor door een
nooddeur naar de Driekramer-
steeg worden gevoerd, vanwaar
men zich kan begeven naar de
er tegenoverliggende openbare
schuilplaats.
Ten einde bij luchtalarm de
ontruiming van het kantoor zoo
vlot en snel mogelijk te doen
verloopen, wordt een ieder aan
geraden van deze regeling ken
nis te nemen en in voorkomen
de gevallen aan de uitvoering
daarvan volle medewerking te
verleenen. 1944)
