STANWERKERS
grote attraksie oppe merk
13 Mei 1903-1968
1
1
ENAULT
OSIER
Iluwen uw uoeieti! Geef ze ScUbtHCfi VUln Ste&tnCMt
5
'T KLEINE KRANTSJE
TUINEN 35 - LEEUWARDEN
R
NAAR
WWWWVWWVWWWWWWVWWVWM/M/VWWWWVWVXAAAAA/VVVMVVWVVW
/VWVWWVtAAnAAAAnAAAAAAnAnnAAAAAnAAAAfWVWWWWWWWWWWVM
Stanwerkers hewwe altied un
grote attraksie oppe merk weest.
Indertied hadde je un klein jo-
demantsje - Jaap. Bij Jaap kon-
nen je van alles krije. Ut wud-
de op een oreSinele wieze an-
prezen. Befobbeld un fergroot-
glas: „Binne jum wat bijsiende,
hewwe jum freemde possegels -
jum hewwe dit nodig". Jaap
stak sien hannen in een koem-
ke water en daarna in een sakje
graan. „Mu jum us oplette: Dit
graan leit jaren en jaren op een
solder. De ratten en muzen
spatsieren erover heen.... Jaap
sien fergrootglas bewiest ut". De
meensen konnen op un han-
breed afstand metkieke, want
Jaap bewoog sien natte graan-
han en de andere han met ut
vergrootglas op oogshoogte,
waarbij ut publiek probeede mèt
te loeren. „Twee kwatsjus.
Jaap in actie
Jaap opende un sakmes. „Mutte
jum nou us kieke. Dit mes het
un groot en un klein mes. Fer-
ders un skroevedraaier, un
priem foor de skoenmakers. In
Engeland, waar het fut komt-,
hiet dat un pokketnijf. Bij ons
hiet dat un padfindusmes. Pak
mèt; oek mar twee kwatsjes.
Hier hekkun pottemenee. Fan
sufer kalfsleer. Met fier fakjus.
Hij gaat un mensenleven met.
Gaat op vijftig manieren open
en op sestig manieren dicht. Pak
weg foor twee kwatsjus
„Nou mutte jum oplette" - Jaap
pakte omsigtug un ferrekieker
uut un vloeipapierke - „Hier
hek wat dat jum buuten mij
nergus koope kanne. Meed in
Sjurmenie. Un orrisinele Duutse
ferrekieker.... (Hij brocht um
omsigtug foor sien hoofd en
keek inne lucht] 'Un fliegenier
inne lucht op tienduzend meter
hoogte; soo feraf en soo dicht
bij. As jumme un kwaad wief
of un kwaaie skoonmoeke hew
we, draai ut apperaat om; so
feraf. Binne jum annet strant,
de senten binne der in un uur
weer uut; één gulden....
Intussen was skuin tegenover
Jaap un heer un hoog tafeltsje
an ut opbouwen. Hij sette er
un parresol boven op en un
kisje onder. Ik sei sopas heer.
Dizze was dan oek un echte
heer. Un swijgende sjentelman,
met un lef-sadoekje in ut kol-
bertsakje. Hij was magur onder
sien gestreepte grieze pak. Un
leren kofferke deettie open op
un kier. De nieuwskierige om
standers rekten hun halzen, hun
aantal groeide. De heer haalde
uut sien kofferke un heel klein
(kiender)fiooltsje en un striek-
stokje, mar sei niks....
Wel pakte hij ut lef-sadoekje en
deed met swier en omslag tussen
sien boord. Nou salie jumme ut
lofe of niet, maar de heer gaf
un solo fut uut un aria fanne
barbier fan seviela - al wassie
so uut ut konsetgebouw weg-
stapt.
Intussen groeide de menigte an
en borg de heer ut fiooltsje
weer op en oek ut sadoekje.
MOOIE FIGUREN
MAAKTEN BEZOEK
AAN DE MARKT
TOT EEN PLEZIER
Uut de koffer kwam un klein
rotgrammefoontsje. Hij sette dit
naast de koffer neer en draaide
anne slinger. Uut de koffer
kwam un klein sakje van pa
pier en daaruut un klein blikje
inne form fan un half maantsje,
waartussen un stukje leer klemd
was. Toen un plaatsje begon te
draaien, stak hij dit blikje inne
mon en begon mette plaat mèt
te fluiten. Ut was de kanarrie-
polka. As er un aadig meiske in
ut publiek ston, sette hij sien
Stesonhoed foorsichtig op ut
achterhoofd en haalde met sien
fluiterij skerp uut in haar rich
ting. Onderwiel must de gram-
mefoon weer wat opdraaid wud-
de. De plaat was sowat aflopen,
enne heer haalde ut dinkje uut
sien mon. Oppe toppen fan
duum en wiesfinger liet ie ut
iedereen kieke. Stak ut weer in
ne mon toen de plaat aflopen
was en deed allerlei fogelgelu-
den na.
Bij nagtegaalgeluden nam ie
sien hoed af en keek skuin inne
richting fanne habeejes. Hij
draaide de plaat en de slinger
fanne grammefoon en fiste uut
de koffer un ander apperaatsje.
Dit was un neusfluit. Un blik
ken dinkje datte neus omsloot
en waar oek un soort geluud
uut kwam datte grammefoon-
plaat begeleidde.
Na al disse meneuvels was ut
publiek rijendik angroeid. Om
dat de heer op un kisje ston en
ut tafeltsje hoog, keek ie over
de mensen heen, maar had tot
nogtoe niks seit. Alleen de
douwende jonges met skerpe
uuthalen fan sien fluitsje fer-
manend waarskuuwd. Nou
stak ie un wies- en middenfin-
ger op en kwamen twee woor
den: „Twee kwatsjus" Intussen
graaide hij sakj es en apperaat-
sjes uut de koffer. Pakte twee
fluitsjes innen sakje en deelde
se uut. Onderwijls bleef ie flui
ten.
Na de eerste foorstelling folgde
un tweede. Dan begong ut weer
opnieuw. Disse keer bleef ut
fiooltsje waar ut was en blies de
heer oppen okkerino. Dat was
un stenen instrument inne form
fan un grote peer. Ur saten un
sootsje gatsjes in.
Af fijn we kwamen tuus met de
fluiten. We bliezen ons ut ape-
suur op ut halvemaanblikje,
mar ur was alleen mar un pie
pend geluud uut te krijen. De
neusfluit wu wèl. Mien fader
werd ur gremietig fan. Mien
moeke hoode ik seggen: „dat
blik roest wel gauw fut, deur
ut snot". Mien fader gniesde
mar wat en wij waren gauw uut-
floten
Heb medelij Jet
Oek was er un man met un
boekje vol liedsjes. Fan Louis
Davids, Willie Derbie (en vele
anderen). Suksessen als: „Heb
medelij Jet, is er foor mij dan
geen plaats meer in bed" ston-
nen er in. Dizze man had un
klaphogehoed en un rooie neus.
Hij likte an sien finger en song
fan alle liederen één regel. Ach
termekaar so ut hele boekje uut.
„Kiek" sei hij, „Jum krije der
bijun hele fersameling mop
pen en foordragten; met sien
fieren in één hemd. Lekker
warm inne winter. En dat foor
twee kwatsjus
Amekpyr
Mooie figuren maakten in vroeger jaren een bezoek aan de markt tot een plezier. Deze
heer weet kennelijk vooral de jeugd te boeien. Maar wie de jeugd heeft
AAN HET BRUIDSPAAR
W. KINDERMANS—HIEMSTRA
Onze Wiebe en z'n Trijn
vieren straks een groot festijn
Vijf en zestig lange jaren
dobb'ren z'op de huw'lijksbaren
Friese vrienden allegaar,
Wiebe was een tovenaar
Al wie Plankenland beminden
maakte Wiebe tot z'n vrinden.
Hokus, pokus 't Lelijkst wicht
werd een wonderschoon gedicht I
Edellieden, prille maagden,
Wiebe zorgde voor 't gevraagde
En ook buiten 't Heitelan
weet men daar zo 't zijne van:
Ver in andere gewesten
drong hij door tot elke veste
Wie van Wiebe kreeg een kop
knapte meestal stukken op
Doch moest 's avonds wel, eilacie,
Terug naar stee met eigen facie
Thuis daar zorgde tante Trijn
voor 't gezellig samenzijn,
ook al zat ze halve nachten
vaak op Wiebelief te wachten.
Wiebe tovert nu niet meer
Wiebe werd een rustend heer,
denkt met Trijntje aan zijn zijde
vaak nog terug aan vroeg're tijden.
Beiden pittig nog en fit,
hoewel Wiebe 't liefst maar zit,
Na 't lang zitten in Leeuwarden,
is 't in Franeker best te harden.
Dertien mei dan zal het zijn,
't feest van Wiebe en z'n Trijn.
Knoop het, mensen, in je oren
Laat het bruidspaar van je horen
't Adres is „Groot-Tjaardema"
in de stad van Eisinga
Welbedankt hoor, vast bij deze
'k Hoop dat 't een reuze feest zal weze
Rotterdam AUG. W. VAN GILS
m
i
SPANJAARDSLAAM UILUUWAJtCAN -T*UP. NtOKMM)
