STADGENOOT ZAG DUITSE
BOMMENWERPER NEERKOMEN
KOOISTRA
l/uwen uw voetenGeef ze Sch&tMn vain
In 1942 bi] de Poppeweg
3
'T KLEINE KRANTSJE
„Hele bemanning
was lazarus
Beiden negentig jaar
TWEE BEKENDE
STADGENOTEN
DEZER DAGEN
OVERLEDEN
TUINEN 35 - LEEUWARDEN
Lezers klommen in de pen
IS De Ruyterschool
Graag zou ik even willen rea
geren op het artikeltje van de
heer „Van G.M. te W.", die
naar alle waarschijnlijkheid zal
zijn de heer Adriaan van Goelst
Meyer, in dat artikeltje meer
uitgebreid genoemd (no. 87 van
26 juni).
Inderdaad ben ik, onder mijn
toen geldende roepnaam Epi, op
de Ruyterschool geweest en heb
alle door hem genoemde perso
nen goed gekend. Slechts een
paar ervan kan ik me niet zo
goed meer herinneren. Wij van
toen lopen thans allemaal zo
langzamerhand naar de 80 en
ik ben benieuwd wie er thans
nog in leven zullen zijn. Want
dat er velen reeds min of meeer
lang zijn overleden, daarvan
ben ik overtuigd.
Ons schoolhoofd De Ruyter had
ook een scheldnaam en werd
door ons „Katsjepoekel" ge
noemd. Bij mej. De Jong heb ik
ook in de klas gezeten. Het
was een zeer prettige onderwij
zeres en velen van ons moch
ten haar heel graag. Of ze, zo
als het rijmpje zegt, op het
Achterom of de Nieuwe Toren
is geboren, betwijfel ik. Ze
woonde destijds nog bij haar
ouders op de Oldegalileën, nog
al achteraan. Ik ben daar een
paar keer bij haar aan huis ge
weest als jongetje.
„Oosterhuuske" had nog een
bijnaam, nl. „de Bult", ofschoon
hij helemaal geen bult had.
Maar kinderen kunnen hard
vochtig zijn en hij had deze
naam te danken aan het feit dat
hij erg gedrongen was. Ik heb
hem in mijn latere leven nog
een paar maal ontmoet, maar
dat is al jaren geleden, n.l. zo
omstreeks i92i-'22.
Behalve de door de heer „Van
G. M." genoemden, nl. Ooster
huis, Simplonius en Nauta, wa
ren er ook nog de meesters Balt
en Ypee. Deze laatste was de
gymnastiekleraar en gaf les in
het gymnastieklokaal tegenover
de school. En misschien waren
er nog wel meer, maar die kan
ik me niet meer herinneren.
Van de genoemde leerlingen
zijn overleden, voorzover ik
weet: Wouoter Attema, reeds
zeer jong; Johan Greidanus, ook
jong, doch toch na zijn studie
voltooiing; Roelofo Hendriks,
overleed enige jaren geleden
aan een hartkwaal en woonde
evenals ik in Amersfoort; Wig-
ger van den Berg, moet volgens
mij ter ore gekomen berichten
als politieinspecteur in Rotter
dam zijn omgekomen bij het
bombardement door de moffen
in 1940; Bonni de Vries (van
„De Grote Beer") is destijds als
officier naar Indië gegaan. Ve
len van de anderen waren goe
de vrienden van mij ij ik ben
vaak bij hen in huis geweest
Ik hoop dat er meer zullen rea
geren. Indien er nog in leven
zijn, zou ik hen gaarne nog
eens ontmoeten.
Ik kom nog vaak in Leeuwar
den. Jaarlijks drie tot vijf maal.
Maar zo vaak als ik er kom zie
ik nooit een bekende. Mogelijk
is natuurlijk dat we elkaar voor
bij lopen zonder elkaar te her
kennen; wat kan, doordat men
in een reeks van enige tiental
len jaren vaak erg verandert. De
een meer, de ander minder.
Amersfoort E. J. v. d. WERFF
SI Orgel jan
Op de foto van de „veemarkt
schoonmaaksters" in nummer
84 („Tijdperk van straattypen is
afgesloten") staat Anneke, een
dochter van Orgel Jan. Jantje
liep bij het straatorgel, vandaar
de naam Orgeljan. Anneke was
straatwiedster en maakte op de
vrijdagen met andere vrouwen
ook de veemarkt schoon.
Leeuwarden N.N.
SI Meleurtje
Dat was een mooie foto van het
Hoeksterkerkhof in het vorige
nummer van 't Kleine Krantsje.
Verschillende Leeuwarders hebben in het oorlogsjaar 1942 bij de Poppeweg de Duitse bom
menwerper zien neerstorten, waarover wij in 't vorige nummer van 't Kleine Krantsje
schreven. Zij hadden voor dit bijzondere schouwspel een ereplaats, namelijk op het dak van
het gebouw van de Electrische Centrale, vanwaar zij het opstijgen konden zien van Duitse
vliegtuigen voor hun vluchten naar Engeland. Een van deze getuigen heeft zich bq de re
dactie van 't Kleine Krantsje gemeld. Dat was de heer F. Oosterhuis van Schenkenschans,
die ons het relaas van het verongelukken van dit toestel vertelde.
De heer Oosterhuis was in die
tijd machinist bij de Centrale.
Tussen z'n werkzaamheden door
vond hij wel eens tijd op de
centrale luchtuitkijkpost boven
op het gebouw een kijkje te ne
men. Vandaar kon men vrijwel
iedere avond Duitse bommen
werpers van het vliegveld zien
opstijgen. Daarbij was het ge
bruikelijk - aldus de heer Oos
terhuis - dat de toestellen eerst
een rondje om de stad vlogen
en dan in westelijke richting
verdwenen. Zodra de toestellen
in de lucht waren, ging de ver
lichting op de startbaan uit en
doofden ook de lichten in de
cockpits van de opgestegen
vliegtuigen.
Tot verbazing van de mensen
op deze uitkijkpost bleef in een
nacht in '42 tussen een en drie
uur de verlichting branden in
een van de bommenwerpers, die
juist de lucht was ingegaan. Dit
vliegtuig maakte ook een groter
rondje dan normaal en kwam
met een angstaanjagend gebrul
van de motoren ogenschijnlijk
recht op de Centrale af. Het
leek zo op het dak neer te ko
men.
Gelukkig gebeurde dat niet en
een moment later zagen de he
vig geschrokken mannen op de
uitkijkpost, dat het toestel na
een scheervlucht met een doffe
plof aan de grond kwam bij de
toenmalige tennisbaan.
Toen 's morgens om zes uur de
dienst van de heer Oosterhuis
eindigde, is hij er een kijkje
gaan nemen, evenals een ande
re abonnee van 't Kleine Krant
sje, de heer J. de Vries, die toen
aan de Poppeweg woonde en
die ons eveneens over dit vlieg
ongeval inlichtte na onze publi
catie in ons vorige nummer.
Volgens de heer De Vries waren
alle leden van de bemanning
„lazerus dronken" en zouden
sommige zelfs niet eens in staat
zijn geweest te praten. Maar
zou de schrik de heren niet zo
danig in de benen zijn geslagen,
dat het leek, alsof ze beschon
ken waren
Volgens de heer De
Vries hebben de Duitsers de
volgende dag eerst dekkleden
over het verongelukte vliegtuig
gegooid en later de Duitse ken
tekenen op het toestel overge
schilderd - die dumme Hollan
der moesten maar niet weten,
dat het hier een Duits vliegtuig
betrof.
Niet ver van de plaats waar de
ze bommenwerper aan de grond
kwam, is later een Duitse nacht
jager neergestort. Daarbij moe
ten de twee bemanningsleden
om het leven gekomen zijn. Sa
men met enkele andere bewo
ners van de Poppeweg heeft de
heer De Vriees in 1952 de motor
van deze jager naar boven ge
haald - een enorm karwei
Van andere vliegtuigongevallen
in de oorlog in het stedelijke
gebied van Leeuwarden is ons
niets bekend - wel zijn er onder
de rook van de stad nog ver
schillende geallieerde en Duitse
vliegtuigen verongelukt.
Ze riep bij mij leuke herinne
ringen op. In de deur van de
ringmuur, links op de foto, zat
een gaatje en eens is het ge
beurd, dat een jongetje door dat
gaatje een plasje deed.
Een kip, aan de andere kant van
de muur, was er toen als de
kippen bij en pikte dat jonge
tje.De vader van dat jochie
heeft toen nogal wat opgespeeld
tegen de eigenaar van die kip:
„Dat doen jouw kiepen nou, is
't niet een skande
De man bij de viskar, rechts op
de foto is Marten Sinnema (pas
overleden). Ook staat „Meleur
tje" op de foto. Meleurtje
maakte wel waterfietsen en
fietste dan door de gracht. Hij
heeft ook wel vliegtuigjes ge
maakt. Z'n vader, die wij Blau
we Matje noemden, lag met een
appelschip bij de brug tegenover
de Leeuwarder Courant.
Leeuwarden
Mevr. A.B.
MARTEN SINNEMA
Er zijn dezer dagen twee beken
de stadgenoten van ons heenge
gaan, beiden op de hoge leeftijd
van negentig jaar, de heren
Marten Sinnema en Jan Suier-
veld. Zowel over de heer Sinne
ma als over de heer Suierveld
heeft 't Kleine Krantsje in het
verleden al eens geschreven.
Marten Sinnema was eens de
slagwerker van het bekende
Leeuwarder straatmuziekcorps
De Patijntjes, die de stadgenoten
tientallen jaren lang (van 1912
tot 1942) met hun muziek ver
blijdden. De naam Patijntjes
kwam van de vroegere Leeuwar
der burgemeester Patijn, maar
de Leewadders spraken bever
van het Skelviskoor - Sinnema
handelde ook in vis, dus van
daar.
Merkwaardigerswijs dankte de
eveneens negentig jaar gewor
den Jan Suierveld zijn populari
teit ook aan de muziek, maar
zijn muzikale verdiensten lagen
in een ver verleden tijd: hij was
het laatste nog levende lid van
het Stedelijke Muziekkorps, dat
in 1907 ontbonden werd.
SI De Knop
In no. 85 noemt de heer J. C.
van Dam de naam van de poli
tiedienaar Koopal, die ik ook al
eerder in het K. K. ben tegen
gekomen. Hij zei daar van dat
hij met zijn cobega Trossel lie
ver een straatje omliep als er
troepen jongens aan het bakke-
lijen waren.
Nu heb ik Trossel niet gekend,
maar Koopal wel en daarvan
kan ik niet veel goeds vertellen.
Hij lustte een stevige borrel en
het kwam bij herhaling voor
dat hijzelf, als politieman en in
uniform, dronken op ostraat ver
scheen en dan door de kinde
ren werd achterna gejouwd.
We zongen dan „Hij het de bok
an touw, hij het biet".
De toenmalige jeugd voorzover
zij thans no gin leven is, zal
zich dat schone lied ongetwij
feld nog herinneren. Ik meen
me zelfs te herinneren dat hij,
om bovengenoemde reden, ook
uit de dienst is ontslagen. Hij
diende destijds onder commis
saris Wessels. We noemden hem
„de Knop" vanwege zijn grote
hoofd op een naar verhouding
klein lichaam.
Amersfoort E. J. v. d. WERFF
Elke dag ruilen wij mooie
meubelen in, w.o. als nieuw.
Momenteel keus uit 30 stel
Clubs, klein en groot met
skai of stof bekleding in
prijzen van f 45,-, f 65,-, f 95,-,
f 135,- enz. per 4 stuks. Keu
ze uit 20 Bankstellen, w.o,
nieuw gestoffeerd, modem
of klassiek, in prijzen van
f 95,-, f 135,-, f 185,-, f 220,-
enz. Eethoektafels gewone
of schuiftafels, ronde of met
tuimelblad vanaf f 20,-;
schrijfbureau f 55,-; keuken
tafels met formica als nieuw
f 19,50; salontafels bijpas
send bij clubs of bankstellen
f 22,50—f 35,-; prachtige blank
eiken dressoirs f 55,- f 85,-
enz.; eiken dressoir glas in
lood f 25,-; boekenrek f 17,50;
bergmeubels f 85,-; eiken stel
stoelen spotgoedkoop f 25,-;
eethoekstoelen per 4 stuks,
als nieuw f 95,-; theemeubels
f 22,50; zaal- of keukenstoe
len f 4,50 per stuk; verder
rotanstoelen, ledikanten, lin
nenkasten, enz. enz.
DANTUMAWOUDE
Telefoon 05111—420
LEEUWARDEN
Voorstreek 54
Telefoon 05100—21565
