FRIESLAND LAAT Q0QO0QO ROLLEN
7
'T KLEINE KRANTSJE
WEEMOEDIGE HERINNERINGEN
AAK DE LEEUWARDER BOYS
Dat voetbalverenigingen als Frisia en Friesland tot de dag van vandaag zijn blijven bestaan
mogen we wel uitzonderlijk noemen, want tientallen andere kleine clubjes in Leeuwarden,
opgericht in de jaren rond de eeuwwisseling, zijn na kortere of langere tijd ter ziele ge
gaan. Alleen bij de oudste veteranen onder ons leven hun namen en roemruchte daden nog
voort. Maar ook enkele Leeuwarder verenigingen, die in de dertiger jaren werden opge
richt, hebben zich in de strijd om het bestaan niet kunnen handhaven en zo denken veel
stadgenoten nog altijd met weemoed terug aan de tijd, toen clubs als Aristides en de Leeu
warder Boys in Friesland nog triomfen vieren.
Aristides en de Leeuwarder
Boys - twee clubs, die eens in
onze stad erg populair zijn ge
weest, twee clubs, die nu al lang
niet meer bestaan en waarvan
alleen de namen nog vallen,
wanneer de oude vrienden nog
eens bij elkaar zijn. Laten wij
vandaag de herinnering nog
eens ophalen aan de Leeuwarder
Boys.
De Voetbalvereniging Leeuwar
der Boys werd op 30 maart 1930
opgericht en wel op een bijzon
dere plaats: onder de luifel van
de historische Oude Waag. Er
werd direct een bestuur ge
vormd, dat bestond uit de he
ren C Nuyen, voorzitter, J. van
Dijk, penningmeester, D. van
der Meulen, secretaris en B.
Beers en N. Huizinga commis
sieleden. Het shirt werd groen
met een brede gele verticale
baan in het midden, de broek
werd wit.
Terrein Fonteinstraat
Bij gebrek aan een veld werd er
in het begin nu eens hier, dan
weer daar gespeeld, tot de jonge
vereniging een terrein aan de
Fonteinstraat kon huren. De
eerste wedstrijd tegen een
Bondsclub was die tegen Hal-
lum, welke met de vreemde cij
fers 7-4 gewonnen werd. In 1932
traden de Leeuwarder Boys toe
tot de FVB en ze werden met
een kampioen met 121 doelpun
ten voor en 21 tegen en dat uit
maar 16 wedstrijden
Op het terrein aan de Fontein
straat hebben de Boys veel lief
en leed met elkaar gedeeld. Het
terrein had het zwaar te verdu
ren, omdat ook Aristides, Nica-
tor, BAW en MKV er hun do
mein hadden. Bovendien speel
den de Zwaluwen er nog.
Vaak leek het of waren de vel
den omgeploegd en dikwijls
stonden de spelers tot hun en
kels in de modder. Niet zelden
ook werden de terreinen afge
keurd, omdat ze eenvoudig
blank stonden, 's Winters kon
het water niet wegkomen, om
dat de riolering stuk was, in de
zomer was het veld keihard en
groeide er alleen aan de zijkan
ten een beetje gras. Behalve op
dit Fonteinland werd ook wel
gespeeld op Schenkenschans en
op het achterveld van Cam-
buur.
Na hun kampioenschap pro
moveerden de Boys naar de
tweede klas van de FVB en
daarin is met wisselend suc
ces gespeeld. Dikwijls wer
den de Boys bijna kampioen
om op de valreep te stran
den. Onvergetelijk is de be
slissingswedstrijd, die de
Leeuwarder Boys in 1934
moesten spelen tegen Nica-
tor. Er stonden wel 2000 toe
schouwers langs de lijn, er
werd prachtig gevoetbald en
er was een geweldige span
ning. Eerst in de verlenging
verloren de Boys met 1-2, zo
dat Nicator promoveerde en
de Boys het nog maar eens
moesten overdoen.
Ook in de daaropvolgende jaren
gaven de Boys de toon aan. Zo
eindigden zij in '36 weer gelijk
met Oldeboorn en in een span
nende wedstrijd op het Fontein-
land werd het 2-2 gelijk. Olde
boorn werd in die tijd getraind
door Anton Dalhuysen van
Frisia, de Boys hadden Tjellie
Delgrosso als trainer. In de be
slissingswedstrijd gingen de Boys
kansloos met 1-4 ten onder.
Omdat de Boys zeer goed voet
bal speelden werden uit de hele
provincie en ook wel van buiten
Friesland uitnodigingen ontvan
gen voor propaganda- of serie
wedstrijden. Bij het opheffen
van de club gingen vier spelers
naar het eerste elftal van een ie
klas vereniging en enkelen
kwamen in een 2e klas club.
Ook het tweede elftal werd en
kele malen kampioen en dat
eveneens het juniorenelftal er
mocht wezen, weten de Leeu
warder voetballiefhebbers van
toen zich stellig nog wel her
inneren.
Zingend naar huis
Wat was het mooi, wanneer de
spelers er op een zomeravond
op de fiets op uit trokken om
bijvoorbeeld te spelen in Menal-
dum, Stiens, Sint Anna of War-
ga. Na afloop ging het, vaak
na een fijne wedstrijd, zingend
weer naar huis. Wel een verschil
met de situatie van nu
Tussen de competitiewedstrijden
door werd er ook nog wel ge
speeld tegen clubs als Freno,
FIZC, CAB, Bergum en Gorre-
dijk. Het was een prachtige tijd
met veel saamhorigheid; de jon
gens gaven zich geheel voor de
club. Ook de feestavonden bij
Ettema aan het Schavernek wer
den altijd druk bezocht; kortom
het was voor de Boys een gewel
dige tijd.
In de herfst van 1937 werd de
financiële positie van de Leeu
warder Boys zeer kritiek en met
veel stijgende onkosten in het
vooruitzicht durfde het bestuur
het niet langer aan de lasten te
dragen. Met veel pijn in het hart
en zeer tegen de zin van veel
leden, die er nog wel licht in
zagen, werd toen tot opheffing
van de club besloten. De ge
wonnen prijzen werden onder
de spelers verdeeld. Op het FVC
Dagorder van 17 nov. 1887,
betreffende stoomboot-
personeel
Het is in den laatsten tijd ge
bleken, dat de stoombootjes wel
ke op Vrijdag op hier varen en
voornamelijk liggen aan den
Nieuweweg en Willemskade ver
trekken zijn, terwijl de beman
ning 't zij kapitein of stuurman
of machinist beschonken was.
Het is overbodig te wijzen op
het groote gevaar daaraan ver
bonden en de treurige gevolgen
welke zulk een toestand kan na
zich sleepen, en daarom noodig
dat een streng toezicht vóór en
bij het vertrek dier stoomboten
wordt gehouden.
In den vervolge zullen de actie
ve politiedienaren ie klasse met
dat toezicht worden belast en
op Vrijdag eerst van morgen
dienst inrukken wanneer de
laatste stoomboot van daar is
vertrokken en hen wordt bij
deze opgedragen om te zorgen
en er zich van te overtuigen dat
de bemanning der stoomboot bij
vertrek in normalen en nuchte-
ren toestand is. Het is niet over-
boodig hierbij te wijzen op de
terrein is tenslotte nog een af-
scheidswedstrijd gespeeld tegen
Blauw Wit.
Altijd sportief
Veel oud-leden van de vereni
ging denken nu nog met wee
moed aan die tijd terug. Hoewel
er vaak fors werd gespeeld,
bleef het altijd sportief en wat
was er een kameraadschap on
der elkaar De werklozen on
der de jongens behoefden niet
de volle contributie te betalen,
maar na afloop van de wedstrij
den kregen ook zij wel hun
glaasje bier - daar werd wel
voor gezorgd. Ook de chauffeur
van de bus werd nimmei verge
ten. Gewonnen of verloren - al
tijd ging er op de terugweg even
een met de pet rond om de
chauffeur „te gedenken".
Een foto van 1937: het eerste
elftal van de Leeuwarder
Boys. Staande v.l.n.r. Jaap
Boonstra, Ali van Krugten,
Nico Huizinga, Leo Stienstra,
Roel Dijkstra, Arie Brouwer,
Jan van der Schaaf, Willem
Veenstra en Yme van Dijk.
Middelste rij: Aant Meyer,
Wiepie de Graaf en Albert
Kramer. Voorste rij: Dirk
van der Meulen, Lolle Dijk
stra en Jappie Johannes.
bevoegdheid van de politie om
namelijk in geval van noodza
kelijkheid het vertrek van de
stoomboot te verbieden en te
beletten.
Dagorder van 21 sept. 1892,
betreffende cholera-gevaar
Zoodra de Burgemeester na aan
komst alhier van een persoon
komende uit een land of plaats
door den Minister van Binnen-
landsche Zaken in de Staats
courant gesteld, moet vanwege
de politie den directeur der ge
meentewerken worden opgege
ven het nummer der woning,
waar de persoon hetzij vreem
deling of ingezetene, verblijf
houdt, opdat voor de dagelijk-
sche wisseling der privaatton
kan worden zorg gedragen.
In het Hulpziekenhuis aan de
Voorstreek worden alleen onder
geneeskundig toezicht gesteld
zwervende lieden, b.v. Russische
emigranten en dergelijke, recht
streeks komende uit een land of
plaats als bovenbedoeld.
De Commissaris van Politie,
A. Doyer
Dit is het tweede van de Boys, kampioen in de derde klas na het seizoen '34—'35. Staan
de v.l.n.r. Y. van Dijk, W. van Gelderen, Jan Smit, Arie Brouwer, Janus Schaafsma,
Siep Eden, Klaas Zijlstra en Otto Ebbens. Middelste rij: Nico Huizenga, Dirk Brouwer,
Harm Huizinga en Piet Valk. Voorste rij: Dirk van der Meulen, Sipke Brandsma en
Willem Brouwer.
