Wat de Jordaan was voor Amsterdam
was de Weerklank voor Leeuwarden
Uit de stads-
kroniek van
en dorps-
Dr. Wumkes
'T KLEINE KRANTSJE
8
Wat eens de oude Jordaan betekende voor Amsterdam, dat was vroeger de Weerklank
voor Leeuwarden: een volkrijke buurt met allemaal straten en steegjes en met veel mar
kante typen, die een grote bekendheid hadden in de hele stad. De Weerklank lag in een
driehoek achter de Oostersingel en het Noord vliet en het enige wat er over is van deze
huizenzee met zijn kleurrijke bevolking, dat is de herinnering. De herinnering aan het
Hoog- en het Laagpad, aan de Polle en de Kapelsteeg, aan de Seringebuurt en de Krim, de
herinnering aan de onvergetelijke figuren, die hier hun stempel drukten op het leven van
alledag.
Een van de bekendste bewoon
sters van die vroegere Weer
klank was Snorrewietske. Ze was
wiedster bij de gemeente en ver
diende in die dagen best haar
brood. Bekend was ook oude
vrouw Paling met haar groente
karretje en Weistra, de stoelen-
matter.
Als het begon te schemeren voor
de boterham weerklonk de stem
van de haring- en bokkingboer,
die luid zijn waren aankondig
de. Voor zo'n hartelijk „bietsje"
kwam er voor hem altijd wel
een dubbeltje tussen de centen.
En wie herinnert zich niet de
oudste bewoners van de Weer
klank, Opa en Opoe Van der
Net Hij ging er elke dag op uit
met zijn groentekar, zij was een
gemoedelijke vrouw, die vol
trots en heel mooi kon vertel
len over haar buurt en de be
woners ervan.
Hoeben
Hoeben was ook een van de be
woners, die kleur en fleur bracht
in dè buurt. Wat kon die man
voordragen Een oude grammo
foon er bij en zo konden de
Weerklankbewoners gratis ge
nieten van de voorstellingen,
die Hoeben in zijn bleek ten
beste gaf. Soms werd de aan
dacht afgeleid door een groep
schreeuwende, opgeschoten jon
gens, maar altijd was er wel
iemand tussen het publiek, die
fungeerde als onbezoldigd poli
tieman.
HERINNERING AAN
KLEURRIJKE
BUURTBEWONERS
Dan had je er de jaarlijkse
buurtfeesten, waarbij jong en
oud kleurige hoedjes droegen en
dansten op de maat van het
oude Leeuwarder draaiorgel van
De Vries, die hier zelf ook
woonde. De kinderen liepen in
kleurige pakjes als kabouter,
schillenboer, politieagent, enfin
noem maar op. De huismoeders
uit de Weerklank waren wel
vindingrijk
In de Weerklank woonde ook
Vrouw Faber met haar onge
trouwde dochter Geertje. Ze
Een deel van het Hoogpad in de Weerklank met enkele be
kende buurtbewoonsters. In de deuropening de bejaarde
„Vrouw Van der Net", die tegen de honderd geworden is.
Rechts staat Gerritje Onsman, tegen de muur Jantje Wal
stra, die later trouwde met Manus Bleyenga.
hadden een snoepwinkeltje maar
verkochten ook brood. Voor het
kleine raam stonden de flessen
met zuurtjes, kauwgom en
zuurstokken: een waar paradijs
voor de jeugd. In de bedstee
lagen de broden, het beschuit en
de koekjes. Vrouw Faber had een
drukke klandizie, want men kon
er ook wel „borgen"; alleen tot
zover en niet verder. Wie er een
schuld had en er nog wat bij-
wilde, kreeg te horen: „nee, nee,
geen sprake van, eerst de schuld
betalen en dan kun je wel eens
verder kijken".
De lommerd
Geertje had er nog een beroep
bij. Op maandagmorgen liep ze
achter een kinderwagen met
allemaal pakjes van buurtgeno
ten. Dan ging Geertje naar de
lommerd in de Heerestraat - het
vaste tarief voor haar diensten
was een dubbeltje.
Op iedere maandag kwam ook
Vlietstra, de koopman in twee
dehands in de buurt: een volle
kar met kleren en schoenen.
Och, och, wat graaiden de vrou
wen er in om: een paar „beste"
schoenen voor een kwartje, twee
kwartjes voor een broek voor de
man. Menige huisvrouw ging
blij met zo'n bundel gedragen
kledingstukken naar huis. De
volgende zondag kon je de Piet
jes en de Mientjes en de andere
buurtgenootjes zien stappen in
hun nieuwe plunje. Ja, die
Vlietstra was een onmisbare fi
guur voor de arbeidersbevolking
in dit deel van onze goeie oude
stad.
Erfenis
Eens kreeg iemand uit de Weer
klank een erfenis en natuurlijk
was die man de koning te rijk.
Hij wou wel wat versieren, maar
daar voelde zijn vrouw niks
voor. Toch huurde de gloed
nieuwe erfgenaam een landauer,
hees er z'n vrouw en al z'n kin
deren plus vriendjes en vrien
dinnetjes in en toerde via de
Voorstreek de stad uit naar een
kermis op een dorp.
Die rit en de versnaperingen
voor de passagiers kostten nogal
wat geld, maar de erfgenaam
wist er wel raad op, nam z'n
viool en begon te spelen, terwijl
de kinderen ronddansten in een
kring. Toen de man zag, dat dat
er wel inviel bij de feestvieren
de kermisgangers liet hij een
paar meisjes met een bakje de
kring rondgaan. Dat betekende
een aardige winst en de landau
er kon van deze opbrengst be
taald worden zonder dat het erf
deel werd aangetast.
W. WIERSTRA Th. zn.
VRIENDELIJK VERZOEKEN WIJ ABONNEE'S VAN 'T KLEINE KRANTSJE
DIE HUN ABONNEMENTSGELD OVER HET TWEEDE HALF JAAR VAN
1968 (F 3,75) NOG NIET HEBBEN VOLDAAN, DIT THANS SPOEDIG TE
DOEN. BETALING KAN GESCHIEDEN DOOR OVERSCHRIJVING OP ONS
GIRONUMMER 98 10 62 OF DOOR CONTANTE BETALING AAN KAN
TOOR: VREDEMAN DE VRIESSTRAAT 1.
Hier zien we het piepkleine snoepwinkeltsje van Vrouw
Faber en haar dochter Geertsje. Wat er nu nog van over is
Niets - alleen de herinnering.
1753 13 Juli
Het Collegium medicum
publiceert dat de Staten
van Vriesland Mr. fan de
Vries, chirurgijn te Leeu
warden aanstellen tot 's-
Landschaps-operateur en
leeraar in de anatomie,
chirurgie en vroedkunde
en geven hem volmacht
om alle arme, behoeftige
met steen of breuk ge-
plaagden binnen de pro
vincie onder Gods zegen
gratis te helpen. Hij moet
daartoe jaarlijks een reis
door de Provincie op eigen
kosten doen. Verder houdt
hij wekelijks gratis twee
lessen.
1754 3 Januari
Ds. Statius Muller te Leeu
warden debatteert met
voerman H. Meijer voor
een enorme schare in de
Lutherse kerk over theolo
gische vraagpunten. Daar
de laatste niet te overtui
gen is, vraagt de predikant
of iemand anders nog iets
tegen zijn leer had, waar
op velen met luider stem
antwoorden: „Neen, wij al
lemaal hebben niet het al
lerminste tegen Dominee's
leere". Alleen kleermaker
K. Barmond verklaarde het
met Meijer eens te zijn.
Toen de kerk uitging werd
Meijer geschopt en gesla
gen en onder geleide van
duizenden menschen weer
naar huis gebracht.
1754 19 Januari
Verschenen: De theologie
van ds. St. Muller en van
den voerman Hendrik
Meijer, tegen elkander ge
steld, gebleken, in een on
derhandeling ten aanhoore
van eene ontelbare menig
te toehoorders op 3 Jan.
1754 in de Lutherse Kerk
te Leeuwarden, opgesteld
door een lid der gemeente.
1754 15 Mei
De treurige toestand waar
in Harlingen zich voor
weinige jaren bevond, is
geheel ten goede veran
derd. De Magistraat heeft
door zelf voor te gaan en
door bezuiniging de finan
ciën dermate verbeterd,
dat een schone plaats op
het Bildt voor de stad is
aangekocht.
De Princesse-Gouvemante
gaf het portret van haar
en haar gemaal voor de
schoorsteenmantel der
Raadkamer. De oude Waag,
tevens als wacht- en recht-
kamer van Barradeel ge
bruikt, aan het Zuiderge
deelte van het Stadhuis is
vernieuwd.
1754 12 Juli
Jhr. Ernst Frans van Aylva,
grietman van Baerderadeel,
houdt rechtdag te Weidum
en ordonneert een klacht
van de bakkers aldaar over
het gedurig slechter wor
den van hun kostwinning,
wegens groote invoer van
bakkerswaren van buiten
af onder het bepaalde ge
wicht, dat deze invoer ver
boden wordt.