Wat de Jordaan was voor Amsterdam was de Weerklank voor Leeuwarden Uit de stads- kroniek van en dorps- Dr. Wumkes 'T KLEINE KRANTSJE 8 Wat eens de oude Jordaan betekende voor Amsterdam, dat was vroeger de Weerklank voor Leeuwarden: een volkrijke buurt met allemaal straten en steegjes en met veel mar kante typen, die een grote bekendheid hadden in de hele stad. De Weerklank lag in een driehoek achter de Oostersingel en het Noord vliet en het enige wat er over is van deze huizenzee met zijn kleurrijke bevolking, dat is de herinnering. De herinnering aan het Hoog- en het Laagpad, aan de Polle en de Kapelsteeg, aan de Seringebuurt en de Krim, de herinnering aan de onvergetelijke figuren, die hier hun stempel drukten op het leven van alledag. Een van de bekendste bewoon sters van die vroegere Weer klank was Snorrewietske. Ze was wiedster bij de gemeente en ver diende in die dagen best haar brood. Bekend was ook oude vrouw Paling met haar groente karretje en Weistra, de stoelen- matter. Als het begon te schemeren voor de boterham weerklonk de stem van de haring- en bokkingboer, die luid zijn waren aankondig de. Voor zo'n hartelijk „bietsje" kwam er voor hem altijd wel een dubbeltje tussen de centen. En wie herinnert zich niet de oudste bewoners van de Weer klank, Opa en Opoe Van der Net Hij ging er elke dag op uit met zijn groentekar, zij was een gemoedelijke vrouw, die vol trots en heel mooi kon vertel len over haar buurt en de be woners ervan. Hoeben Hoeben was ook een van de be woners, die kleur en fleur bracht in dè buurt. Wat kon die man voordragen Een oude grammo foon er bij en zo konden de Weerklankbewoners gratis ge nieten van de voorstellingen, die Hoeben in zijn bleek ten beste gaf. Soms werd de aan dacht afgeleid door een groep schreeuwende, opgeschoten jon gens, maar altijd was er wel iemand tussen het publiek, die fungeerde als onbezoldigd poli tieman. HERINNERING AAN KLEURRIJKE BUURTBEWONERS Dan had je er de jaarlijkse buurtfeesten, waarbij jong en oud kleurige hoedjes droegen en dansten op de maat van het oude Leeuwarder draaiorgel van De Vries, die hier zelf ook woonde. De kinderen liepen in kleurige pakjes als kabouter, schillenboer, politieagent, enfin noem maar op. De huismoeders uit de Weerklank waren wel vindingrijk In de Weerklank woonde ook Vrouw Faber met haar onge trouwde dochter Geertje. Ze Een deel van het Hoogpad in de Weerklank met enkele be kende buurtbewoonsters. In de deuropening de bejaarde „Vrouw Van der Net", die tegen de honderd geworden is. Rechts staat Gerritje Onsman, tegen de muur Jantje Wal stra, die later trouwde met Manus Bleyenga. hadden een snoepwinkeltje maar verkochten ook brood. Voor het kleine raam stonden de flessen met zuurtjes, kauwgom en zuurstokken: een waar paradijs voor de jeugd. In de bedstee lagen de broden, het beschuit en de koekjes. Vrouw Faber had een drukke klandizie, want men kon er ook wel „borgen"; alleen tot zover en niet verder. Wie er een schuld had en er nog wat bij- wilde, kreeg te horen: „nee, nee, geen sprake van, eerst de schuld betalen en dan kun je wel eens verder kijken". De lommerd Geertje had er nog een beroep bij. Op maandagmorgen liep ze achter een kinderwagen met allemaal pakjes van buurtgeno ten. Dan ging Geertje naar de lommerd in de Heerestraat - het vaste tarief voor haar diensten was een dubbeltje. Op iedere maandag kwam ook Vlietstra, de koopman in twee dehands in de buurt: een volle kar met kleren en schoenen. Och, och, wat graaiden de vrou wen er in om: een paar „beste" schoenen voor een kwartje, twee kwartjes voor een broek voor de man. Menige huisvrouw ging blij met zo'n bundel gedragen kledingstukken naar huis. De volgende zondag kon je de Piet jes en de Mientjes en de andere buurtgenootjes zien stappen in hun nieuwe plunje. Ja, die Vlietstra was een onmisbare fi guur voor de arbeidersbevolking in dit deel van onze goeie oude stad. Erfenis Eens kreeg iemand uit de Weer klank een erfenis en natuurlijk was die man de koning te rijk. Hij wou wel wat versieren, maar daar voelde zijn vrouw niks voor. Toch huurde de gloed nieuwe erfgenaam een landauer, hees er z'n vrouw en al z'n kin deren plus vriendjes en vrien dinnetjes in en toerde via de Voorstreek de stad uit naar een kermis op een dorp. Die rit en de versnaperingen voor de passagiers kostten nogal wat geld, maar de erfgenaam wist er wel raad op, nam z'n viool en begon te spelen, terwijl de kinderen ronddansten in een kring. Toen de man zag, dat dat er wel inviel bij de feestvieren de kermisgangers liet hij een paar meisjes met een bakje de kring rondgaan. Dat betekende een aardige winst en de landau er kon van deze opbrengst be taald worden zonder dat het erf deel werd aangetast. W. WIERSTRA Th. zn. VRIENDELIJK VERZOEKEN WIJ ABONNEE'S VAN 'T KLEINE KRANTSJE DIE HUN ABONNEMENTSGELD OVER HET TWEEDE HALF JAAR VAN 1968 (F 3,75) NOG NIET HEBBEN VOLDAAN, DIT THANS SPOEDIG TE DOEN. BETALING KAN GESCHIEDEN DOOR OVERSCHRIJVING OP ONS GIRONUMMER 98 10 62 OF DOOR CONTANTE BETALING AAN KAN TOOR: VREDEMAN DE VRIESSTRAAT 1. Hier zien we het piepkleine snoepwinkeltsje van Vrouw Faber en haar dochter Geertsje. Wat er nu nog van over is Niets - alleen de herinnering. 1753 13 Juli Het Collegium medicum publiceert dat de Staten van Vriesland Mr. fan de Vries, chirurgijn te Leeu warden aanstellen tot 's- Landschaps-operateur en leeraar in de anatomie, chirurgie en vroedkunde en geven hem volmacht om alle arme, behoeftige met steen of breuk ge- plaagden binnen de pro vincie onder Gods zegen gratis te helpen. Hij moet daartoe jaarlijks een reis door de Provincie op eigen kosten doen. Verder houdt hij wekelijks gratis twee lessen. 1754 3 Januari Ds. Statius Muller te Leeu warden debatteert met voerman H. Meijer voor een enorme schare in de Lutherse kerk over theolo gische vraagpunten. Daar de laatste niet te overtui gen is, vraagt de predikant of iemand anders nog iets tegen zijn leer had, waar op velen met luider stem antwoorden: „Neen, wij al lemaal hebben niet het al lerminste tegen Dominee's leere". Alleen kleermaker K. Barmond verklaarde het met Meijer eens te zijn. Toen de kerk uitging werd Meijer geschopt en gesla gen en onder geleide van duizenden menschen weer naar huis gebracht. 1754 19 Januari Verschenen: De theologie van ds. St. Muller en van den voerman Hendrik Meijer, tegen elkander ge steld, gebleken, in een on derhandeling ten aanhoore van eene ontelbare menig te toehoorders op 3 Jan. 1754 in de Lutherse Kerk te Leeuwarden, opgesteld door een lid der gemeente. 1754 15 Mei De treurige toestand waar in Harlingen zich voor weinige jaren bevond, is geheel ten goede veran derd. De Magistraat heeft door zelf voor te gaan en door bezuiniging de finan ciën dermate verbeterd, dat een schone plaats op het Bildt voor de stad is aangekocht. De Princesse-Gouvemante gaf het portret van haar en haar gemaal voor de schoorsteenmantel der Raadkamer. De oude Waag, tevens als wacht- en recht- kamer van Barradeel ge bruikt, aan het Zuiderge deelte van het Stadhuis is vernieuwd. 1754 12 Juli Jhr. Ernst Frans van Aylva, grietman van Baerderadeel, houdt rechtdag te Weidum en ordonneert een klacht van de bakkers aldaar over het gedurig slechter wor den van hun kostwinning, wegens groote invoer van bakkerswaren van buiten af onder het bepaalde ge wicht, dat deze invoer ver boden wordt.

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1968 | | pagina 8