Mooie verhalen over Pietersburen bij 't Vliet 'T KLEINE KRANTSJE 8 in één adem verteld door Nico Born ii Hein Appeldoorn keek met bewondering naar onze vissen as bigjes De heer G. Hoogterp was de laatste bewoner van Pietersburen Nico Born vroeger Van mien jongestied op pieters buren en 't vliet wil ik ast kan wel wat vetelle en dan over ons doen en laten tuus wij waren met ons zeuvenen vijf jonges en twee meiskes plus vader en moeke en later oek nog mien moekes vader van 83 jaar en dat allemaal in een kamer maar de flinke souder die was voor ons jonges opa is er niet lang weest want ik was een die nog ales in 't vliet zat dan zei mien moe ke kom daar komt de waterrot weer an dou vesuupst nog es en dat is oek wellus op't kantsje af weest ik weet nog best dat ouwe pienakker begraven wudde die woonde an de overkant van pie tersburen vlak over welgelegen en in dat huus welgelegen woon de Hekman de Baas van de oliemolen en die had een brugje over een sloot dat kon ophaald wudde ik was boven op dat brugje klouterd en mieterde daar boven af eest met de kop oppe wal en toen in't vliet en ik zonk as een bakstien deur dat er nog al wat lui na die begrafenis ke ken was er een skipper die sprong in sien boodsje en dee een haal met de haak en daar kwam ik weer naar boven en daar kwam natte pleuris en longontsteken achter weg en toen de dokter kwam om mij te onderzoeken zei hij en die ouwe opa mut hier oek weg dit kan zo niet dat die kwam in het rusthuus in de kerkstraat en ik naar het ziekenhuus voor 8 maanden mien vader is wat vaak op sien sloffen naar de wal vlogen as er een in het vliet zat dan riep hij al is't een van mij want hij zat vlak voor het raam op het sigarefabriek van Tromp en dan had hij daar het gesicht op mar goed ik was nog maar net weer tuus of het was alweer mis want ik must voor mien moeke naar Zwats op't vliet om een hal pon suker en voor de noordvlietstraat raak ik met een paar jonges an het knokken en dat kon ik niet houwe want ik had die suker oek in mien ene han en ik had mar nooit gien erg dat de trapkebrugge om was en deur dat ik om loerde liep ik teugen het ketting op en toen op mien kop in't vliet vlak voor een skip en bij't sweert kwam ik er weer onder weg de skipper kreeg mie te grazen en van de ouwe bruggewipper kreeg ik een halve romer drank waar ik zo wat in stikte en de blauwe mod der kwam er meteen uut mar mien moeke zei waar is de sui ker ik sei das ook een vraag mar ja in die tied was dat weer een strop want moeke must met nutskes rekene as vader in die tieden zeven of acht gulden ve- diende as sigarenmaker dan wast niet min en wij hadden een bes te vader mien moeke hoefde nooit bang te wezen want hij liep regelrecht nar huus met sien paar senten en de meeste sigare- draaiers deden dat niet dat was nog al dustig volk in die tijd nee wij hadden een groot voor recht zeumers een boodsje van Apeldoorn de twee riem skouw en dan met de jonges eest met de drie ouwsten en zo stadig an met ons vijven en naast ons woonde een weduwvrouw met twee jonges die mochten oek wel es met en die jonges hadden een kooi met een tuttelduuf inne gang hangen en as die dan op zaterdag begon te roepen dan gooiden die jonges er met de klomp naar en dan wast hoe dien bek want mien vader zei altijd as dat ding zo jankt krij je vast regen en dat kon je niet best hewwe met son boodsje vol knapen mar goed dan om een uur as twee drie alles inlade voor het pootsje van pietersbu ren en dan mar roeie de Kurke- meer in tot Stienstra de boer en dan de ouwste jonges om beur ten inne liene en naar de tiet- jerkstervaart en taconiuspetten die waren in die tied best met de angel een klein gatsje in het kroost make en de wurm er deur zakke late nou dan was het meestal raak een beste bees en soms oek nog vaak een snoek het is ook gien wonder dat er een paar van ons echte liefheb bers van de vissport over bleven binne alhoewel ik nog alleen over bin de twee echte sport vissers binne jammer veul te vroeg overleden en de andere twee waren gien echte liefheb bers de ouwste bleef altied vlak bij het boodsje en vrat alles zo wat van ons op je musten op- passe want het visdeeg was niet veilig mar mien moeke miste ze bij de deur en dus mar met dan kon ze mooi een soodje sokken stoppe voor maandagmorgen as de roebels weer naar skool gin gen en dan must het ouwe mees een best soodsje vis bakke raap olie was niet su duur al hoewel ze vaak zei oek alweer een em mer vol ik sien mien vader nog zitten te schrabben met die bees vroeger had je gien leefnet dus was die vis droog alhoewel wij er altied een soosje gras bij in stopten ja so ging dat iedere week as het weer even ging want wij waren niet so gauw bang ik weet nog best dat wij inne kurkemeer waren en dat er een best onweer opsette en het was roetdonker mien op een na ouw ste broer liep inne liene en as er een bliksemstraal kwam sag je hem weer even lopen en dan onder de spoorbrug even skule ja so gingen we oek vaak naar de kleine wielen daar kwam niet veul in die dagen je musten nog al een stuk roeie over de merrie- dobben en dan nog een stuk sloot mar die sloot was oek best om te vissen mar die kleine wie len was met sien pracht wier- planten toch wel ut mooiste toen wij wat ouder wudden had den wij gauw inne gaten dat daar dikke karpers waren en dus wij probere en och heden daar waren ons snoeren lang niet sterk genoeg voor en dus met beter spul er heen en ja hoor het ging an het leken wel bigjes Hein Apeldoorn het so vaak met bewondering keken mar toen was mien broer so stom en zet een kiekje inne krant en mis hoor toen was de bood an rijen boodsjes en bergen voer int wa ter dat daar lag te stinken wij zeiden laat ze mar even gaan die binne hier loof ik niet so lang en dan ist oek uut en later ging het wel weer dat wete de ge broeders de jong oek nog wel 25 pon was heel gewoon' mar ja naar gelang er meer inpolderd wudde en ut paveljoen er kwam was de rust weg en toch laast na een winter lagen er nog kna pen dood inne rietwallen ja zo gaat alles sien gang en dit is een praats je over de zeumer weest mar oek de winter was voor ons mooi so gauw het ies betrouw baar was dan gingen we met mien vader op de skaats de wie- de wereld in want skaatsriede konnen we allemaal best en ik zien mien vader nog met sien skaatsen met hoge halsen en op de halsen een grote koperen ei kel mar hij kon dur op fut komme hoor en was er gien ies dan sundags lope vroeg weg en soms de kanterlannen om en as we dan tuus waren dan zei de ouwe he nou kank weer raak asem hale de longen binne weer skoon na sun week op het siga- refebriek hij is dan oek 84 jaar wudden en moeke oek 83 en an die is het leven oek niet so mar voorbij gongen met de loontjses van toen ieder nutske must sien bestemming hewwe ik sien nog ons turfskipper een lange man hij ston altied voor ons kachel met sien hannen boven de kop en was net so dun as de kachel want ons kachel was nog een met een steekketel en dan sim grote pot daar kon je lekker je vuren op warme en as ze nat waren en dat was gauw es het geval dan hadde moeke de pee in want die was so skoon as de brand je kon je pet wel opzette voor die kachel so glad was die mar om nou nog even op die lange skipper terug te kommen lageveen was sien naam en ik hoor hem nog mut vrouw Bom oek wat turf he en dan wast nou breng mar voor kwatsje ja het was voor die ouwe meensen skarrelen hoor ik bin laast nog es even pietersburen deur weest en hew voor ons huuske staan en dan gaat er heel wat deur je heen ons bleekje voor huus met het zicht op het turfhok van boonstra die had altied een paar bokken en geiten in dat hok waar wij dan oek ons gras voor haalden en teugen dat hok had mien vader een kiepehok en as er een kiep broedde nou dan gingen we gewoon naar Zwats de krudenier om twaalf eies bruun en wit dat gaf niks en je had de mooiste kiepkes en dan plantte vader langs het hekje een rij pronkbonen en dan met draden langs de dakgote en dat was een mooi gezicht eest die rooie bloemkes en dan die grote pronkbonen ut was gewoon een prieeltsje en de buren kregen dan vaak een maaltsje en moeke zette ze oek wel inne pekel want zei ze wat int vat zit verzuurt niet nou dit is het so wat van ons tuus mar ik bin nog lang niet uutpraten want van 't vliet is oek nog wel wat te vetellen hoor! Ik had mar nooit gien erg dat de trapkebrugge om was Hier is ie trouwens dicht: de Poppebrug over 't Vliet, afgebroken in 1936.

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1969 | | pagina 8