Mooie verhalen over Pietersburen bij 't Vliet
'T KLEINE KRANTSJE
8
in één
adem
verteld
door
Nico Born
ii
Hein Appeldoorn keek met bewondering naar onze
vissen as bigjes
De heer G. Hoogterp was de laatste bewoner van
Pietersburen
Nico Born vroeger
Van mien jongestied op pieters
buren en 't vliet wil ik ast kan
wel wat vetelle en dan over ons
doen en laten tuus wij waren
met ons zeuvenen vijf jonges en
twee meiskes plus vader en
moeke en later oek nog mien
moekes vader van 83 jaar en dat
allemaal in een kamer maar de
flinke souder die was voor ons
jonges opa is er niet lang weest
want ik was een die nog ales
in 't vliet zat dan zei mien moe
ke kom daar komt de waterrot
weer an dou vesuupst nog es en
dat is oek wellus op't kantsje af
weest ik weet nog best dat ouwe
pienakker begraven wudde die
woonde an de overkant van pie
tersburen vlak over welgelegen
en in dat huus welgelegen woon
de Hekman de Baas van de
oliemolen en die had een brugje
over een sloot dat kon ophaald
wudde ik was boven op dat
brugje klouterd en mieterde daar
boven af eest met de kop oppe
wal en toen in't vliet en ik zonk
as een bakstien deur dat er nog
al wat lui na die begrafenis ke
ken was er een skipper die
sprong in sien boodsje en dee
een haal met de haak en daar
kwam ik weer naar boven en
daar kwam natte pleuris en
longontsteken achter weg en
toen de dokter kwam om mij te
onderzoeken zei hij en die ouwe
opa mut hier oek weg dit kan
zo niet dat die kwam in het
rusthuus in de kerkstraat en ik
naar het ziekenhuus voor 8
maanden mien vader is wat
vaak op sien sloffen naar de wal
vlogen as er een in het vliet zat
dan riep hij al is't een van mij
want hij zat vlak voor het raam
op het sigarefabriek van Tromp
en dan had hij daar het gesicht
op mar goed ik was nog maar
net weer tuus of het was alweer
mis want ik must voor mien
moeke naar Zwats op't vliet om
een hal pon suker en voor de
noordvlietstraat raak ik met een
paar jonges an het knokken en
dat kon ik niet houwe want ik
had die suker oek in mien ene
han en ik had mar nooit gien
erg dat de trapkebrugge om was
en deur dat ik om loerde liep
ik teugen het ketting op en toen
op mien kop in't vliet vlak voor
een skip en bij't sweert kwam
ik er weer onder weg de skipper
kreeg mie te grazen en van de
ouwe bruggewipper kreeg ik een
halve romer drank waar ik zo
wat in stikte en de blauwe mod
der kwam er meteen uut mar
mien moeke zei waar is de sui
ker ik sei das ook een vraag mar
ja in die tied was dat weer een
strop want moeke must met
nutskes rekene as vader in die
tieden zeven of acht gulden ve-
diende as sigarenmaker dan wast
niet min en wij hadden een bes
te vader mien moeke hoefde
nooit bang te wezen want hij
liep regelrecht nar huus met sien
paar senten en de meeste sigare-
draaiers deden dat niet dat was
nog al dustig volk in die tijd
nee wij hadden een groot voor
recht zeumers een boodsje van
Apeldoorn de twee riem skouw
en dan met de jonges eest met
de drie ouwsten en zo stadig an
met ons vijven en naast ons
woonde een weduwvrouw met
twee jonges die mochten oek
wel es met en die jonges hadden
een kooi met een tuttelduuf inne
gang hangen en as die dan op
zaterdag begon te roepen dan
gooiden die jonges er met de
klomp naar en dan wast hoe
dien bek want mien vader zei
altijd as dat ding zo jankt krij
je vast regen en dat kon je niet
best hewwe met son boodsje vol
knapen mar goed dan om een
uur as twee drie alles inlade
voor het pootsje van pietersbu
ren en dan mar roeie de Kurke-
meer in tot Stienstra de boer en
dan de ouwste jonges om beur
ten inne liene en naar de tiet-
jerkstervaart en taconiuspetten
die waren in die tied best met
de angel een klein gatsje in het
kroost make en de wurm er deur
zakke late nou dan was het
meestal raak een beste bees en
soms oek nog vaak een snoek
het is ook gien wonder dat er
een paar van ons echte liefheb
bers van de vissport over bleven
binne alhoewel ik nog alleen
over bin de twee echte sport
vissers binne jammer veul te
vroeg overleden en de andere
twee waren gien echte liefheb
bers de ouwste bleef altied vlak
bij het boodsje en vrat alles zo
wat van ons op je musten op-
passe want het visdeeg was niet
veilig mar mien moeke miste ze
bij de deur en dus mar met dan
kon ze mooi een soodje sokken
stoppe voor maandagmorgen as
de roebels weer naar skool gin
gen en dan must het ouwe mees
een best soodsje vis bakke raap
olie was niet su duur al hoewel
ze vaak zei oek alweer een em
mer vol ik sien mien vader nog
zitten te schrabben met die bees
vroeger had je gien leefnet dus
was die vis droog alhoewel wij
er altied een soosje gras bij in
stopten ja so ging dat iedere
week as het weer even ging want
wij waren niet so gauw bang
ik weet nog best dat wij inne
kurkemeer waren en dat er een
best onweer opsette en het was
roetdonker mien op een na ouw
ste broer liep inne liene en as
er een bliksemstraal kwam sag
je hem weer even lopen en dan
onder de spoorbrug even skule
ja so gingen we oek vaak naar
de kleine wielen daar kwam niet
veul in die dagen je musten nog
al een stuk roeie over de merrie-
dobben en dan nog een stuk
sloot mar die sloot was oek best
om te vissen mar die kleine wie
len was met sien pracht wier-
planten toch wel ut mooiste
toen wij wat ouder wudden had
den wij gauw inne gaten dat
daar dikke karpers waren en dus
wij probere en och heden daar
waren ons snoeren lang niet
sterk genoeg voor en dus met
beter spul er heen en ja hoor
het ging an het leken wel bigjes
Hein Apeldoorn het so vaak met
bewondering keken mar toen
was mien broer so stom en zet
een kiekje inne krant en mis
hoor toen was de bood an rijen
boodsjes en bergen voer int wa
ter dat daar lag te stinken wij
zeiden laat ze mar even gaan die
binne hier loof ik niet so lang
en dan ist oek uut en later ging
het wel weer dat wete de ge
broeders de jong oek nog wel 25
pon was heel gewoon' mar ja
naar gelang er meer inpolderd
wudde en ut paveljoen er kwam
was de rust weg en toch laast
na een winter lagen er nog kna
pen dood inne rietwallen ja zo
gaat alles sien gang en dit is een
praats je over de zeumer weest
mar oek de winter was voor ons
mooi so gauw het ies betrouw
baar was dan gingen we met
mien vader op de skaats de wie-
de wereld in want skaatsriede
konnen we allemaal best en ik
zien mien vader nog met sien
skaatsen met hoge halsen en op
de halsen een grote koperen ei
kel mar hij kon dur op fut
komme hoor en was er gien ies
dan sundags lope vroeg weg en
soms de kanterlannen om en as
we dan tuus waren dan zei de
ouwe he nou kank weer raak
asem hale de longen binne weer
skoon na sun week op het siga-
refebriek hij is dan oek 84 jaar
wudden en moeke oek 83 en an
die is het leven oek niet so mar
voorbij gongen met de loontjses
van toen ieder nutske must sien
bestemming hewwe ik sien nog
ons turfskipper een lange man
hij ston altied voor ons kachel
met sien hannen boven de kop
en was net so dun as de kachel
want ons kachel was nog een
met een steekketel en dan sim
grote pot daar kon je lekker je
vuren op warme en as ze nat
waren en dat was gauw es het
geval dan hadde moeke de pee
in want die was so skoon as de
brand je kon je pet wel opzette
voor die kachel so glad was die
mar om nou nog even op die
lange skipper terug te kommen
lageveen was sien naam en ik
hoor hem nog mut vrouw Bom
oek wat turf he en dan wast
nou breng mar voor kwatsje ja
het was voor die ouwe meensen
skarrelen hoor ik bin laast nog
es even pietersburen deur weest
en hew voor ons huuske staan
en dan gaat er heel wat deur je
heen ons bleekje voor huus met
het zicht op het turfhok van
boonstra die had altied een paar
bokken en geiten in dat hok
waar wij dan oek ons gras voor
haalden en teugen dat hok had
mien vader een kiepehok en as
er een kiep broedde nou dan
gingen we gewoon naar Zwats
de krudenier om twaalf eies
bruun en wit dat gaf niks en je
had de mooiste kiepkes en dan
plantte vader langs het hekje
een rij pronkbonen en dan met
draden langs de dakgote en dat
was een mooi gezicht eest die
rooie bloemkes en dan die grote
pronkbonen ut was gewoon een
prieeltsje en de buren kregen
dan vaak een maaltsje en moeke
zette ze oek wel inne pekel want
zei ze wat int vat zit verzuurt
niet nou dit is het so wat van
ons tuus mar ik bin nog lang
niet uutpraten want van 't vliet
is oek nog wel wat te vetellen
hoor!
Ik had mar nooit gien erg dat de trapkebrugge om was Hier is ie trouwens dicht: de Poppebrug
over 't Vliet, afgebroken in 1936.