voor HALVE PRIJZEN
3% KORTING
KEUWARDEN en BEETSTERZWAAG
6.-
EN I BEETSTERZWAAG
abelen tegen ZEER LAGE PRIJZEN.
WIE IS WIE
LEEUWARDEN
WIE IS WIE
LEEUWARDEN
•T KLEINE KRANTSJE
Sunteneklaas furtelling op Snekers
ZO KWAM MURKJE AN DE MAN
i- Direkte lage prijzen
4 eiken eethoekstoelen
dus voor halve prijs
195.-
ts.-
t i
1565
hoofdstraat 19
telefoon 05126-1288
Voor de oorlog kenden de Snekers
„Drijfhout's Nieuwsblad", een krant,
waarin redacteur Cornelis Smit vaak
bijzonder leuke stukjes schreef.
Voor deze Sinterklaaskrant hebben
we zo'n artikeltje voor de lezers van
't Kleine Krantsje overgeschreven;
het is een „Sunteneklaas-furtelling",
op z'n Snekers wel te verstaan.
„Ut waar de awend fan fijf Desem-
ber. Buten raasde en spookte de
wien en sloeg de plakken natte snee
teugen de groan. Wiet niet noadug
butendeur weze must, gong er niet
uut. In ut kleine kamerke fan Murk-
je waar ut smoek. Ut saag ur kreas
en gesellug uut. Teugenower hor sat
hor ouwe kameraadske Gelske, diet,
oudergewoante, de Sunteneklaas-
awend bij hor deurbringe suud. Sü
hadden beide kraai nog kien in 'e
wereld en deur heel sunug te wezen,
konnen zü horren seis sü-wat rédde.
Om 'e manlie hadden zü horren
nooit bekreund, want dér doogde
gienien fan. En as Murkje d'r soms
wel us andus ower dogte, dan waar
ut Gelske, diet met hor geesteluk
owerwigt un donder-preedekaasje
houde, dat de stukken d'r öf-flogen
en ur, füguurlik seid, gien man heel
bleef.
Dat waar nou ok weer ut gefal.
Gelske had ut laatste ketier ut woad
had en un heel soat gefallen anhaald,
wert klinkklaar weer uut bleken
waar, dat die keruls ut ur altieten
op an-leiden, ensofoort. Sü nou en
dan had Murkje purbeerd, d'r in
woadsje tussen in te krijen, mar da
waar hor niet gelukt. En dêrom fer-
genoegde sij hor mar, deur hieltie-
ten met hor hoofd op en del te
NICOLAAS
met 5 jaar garantie op konstruktie, bekleed
met zware skai, in diverse kleuren van 395,-
nu slechts
in alle soorten meubelen, en u kunt te kust en
te keur in de grootste meubeltoonzalen van
het Noorden.
Ook in bedden en slaapkamers of losse ledi
kanten een uitgebreide keuze.
fubilering
de gehele dag.
knikken, krekt as un reklamepopke
foor un winkelruut. En tussen al die
grouwelukke furhalen deur had Gel
ske uutkomme laten, dat de frijers
hor dag an dag om 'e foeiten loopen
hadden, mar dat sij lak hadde an
allegaar. En bij die laaste woaden
maakte zü meneuwels, krekt at su
hor haan sette onder un kontrakt.
Murkje su nog es inskinke. Mar ut
kwam er niet tü. Ut skilde un bitsje,
of de ketel waar hor uut de hannen
fallen, want beide hadden zü wat
hoard. Bij de voordeur. Ut wudde
un oogenblik doadstil in ut kamer
ke. Murkje had de sukelaade-ketel
gou op 't tee-ligje set. Allienug de
ouwe wekker trok him niks van ut
gefal an, maar tikte gremietug deur.
De iene saag de ander an en beide
waren zü sü wit as skutteldoeken.
Waar der wat? sei Gelske opt laast.
't Hoarde krekt sü, sei Murkje. Stil
us
At ik jou waar, suud is us sien, op
perde Gelske. Nou is dat altieten
makluk sèggen „At ik jou waar".
Mar dat is op sun oogenblik krekt
nooit ut gefal. Mar Murkje floog
d'r fut-en-ienen ok niet in. Tsjonge,
ut waar Sunteneklaas-awend en de
ien as de andere kon wel us wat int
skild foere. Dat fon Gelske ok. Die
manlieMar we mutte dogs wete,
wat ur fan-an is, sei Murkje. Ik doen
de deur open, dér. En met un man-
haftugge bewegung draaide zü de
warrel om en trok de deur wagen-
wied open. Wat sü doe saag, waar
freeseluk. D'r ston in ut duustere
puttaal un groate kerel met un
swajt aangesigt foor. Hij leunde stief
teugen ut skut an en saag strak en
stief foor him. Hij sei niks. Murkje
waar met un skrieuw agteruut flo-
gen en Gelske froeg, „wat ur waar".
Dêrre, un kerul. Meer kon Murkje
op dat stuit niet sêgge. Mar Gelske
suud us ewen sien late, dat sü niet
bang waar. Sei gong as un briesende
leeuw op 'e deur tü en sei: „d'r uut!
En at jou niet gane, dan slaan ik jou
met de tange op jou hajsses". De
man bleef doad-kalm teugen ut skut
anhangen. Doe gong Gelske un ligt
op. Ut waar gien egte kerul, mar un
groate pop. Ut bliekte, dat-i in in
korf ston. Deur ut lilke hene, sleep
te Gelske korf en kerul de kamer in,
wert ut aangesigt fan him óffoel.
Sü skeurde him ut ouwe jaske fan
sien stooiene huud óf en trok de
rest met un furagteluk gesigt uut de
korf. En nou salie we us sien, wat
foor rommel at der in sit, bearde
Gelske. Sa-je-sien, niks as gek-an-
stekerij. Beide begongen zü in 'e
korf te woelen en pakjes nar bowen
te halen. D'r kwam heelendal gien
rommel uut, mar allegaar fan die
aedugge dingkjes, wert un frou nóg
al wies met is. Gelske wudde hoe
langer hoe poerder en Murkje saag
met furbazing nar al die spullen, diet
sü op 'e tafel del-sette. Fan wie suud
dat dogs komme kanne? froeg zü
mar. Weet ik üt? raasde Gelske.
Seker fan un frijer! Dinkt-die ok
niet? skreeuwde zü met un fenienug
gesigt nar Murkje. Mar Murkje waar
hor gien kwaad bewust.
De korf waar leeg. Ut laaste wat
Murkje d'r uuthaalde, waar un brief-
ke. Dat suud de opheldering wel
brenge. Met un breid-penne skeurde
zü ut koefétsje open. Hor oogen
wudden as balstienen, doet sü ut
laas. D'r ston niks in, dat op roaze-
geur en maneskien liekte. Mar heel
gewoan: „Murkje, ik kan mie seis
wel rédde, mar un man-allienug is
niks gedaan. Jou buurman uut froe-
ger jaren, Douwe".
Gelske waar spierwit. Doet sü de
spraak weerom hadde, kon zü d'r
met moeite uutbringe: Suden je
him niet? Mient die kerul soms
Toe, ség dog us wat!
Murkje waar heel stil wudden. Sü
saag de kedootsjes op 'e tafel us an
en dogt an froeger jaren. Doe nam
zü ut briefke en teerde ut heel
fusigtug int koefétsje, lei ut op ut
kaske en sei, heel gewoan: Ik nim
him.
Gelske sat geslagen. Ien oogenblik
mar. Doe skoat zu hor mantel an
drukte hor hoed opt hooft en sloeg
de deur agter hor digt, südat de
kopkes op ut kasje rattelden.
Murkje ston nog altieten foor hor
uut te sien, doet ur sagjes op 'e
kamers-deur tikt wudde. Sü skrok
ewen. Doe nam zü de groate stap
foor hor feerdere lewen: „Kom ur
JAN HEETLA
Sweelinckstraat 5, geboren 7 okto
ber 1911 in Meppel, kwam in 1946
naar Leeuwarden en werd chef Ar
beidsvoorziening bij het Gewestelijk
Arbeidsbureau. Ging 1958 als In
specteur over naar het Districtsbu
reau voor Arbeidsvoorziening. Werd
in '62 voor de Christelijk Histori
sche Unie lid van de gemeenteraad,
kreeg in '66 wethouderszetel en
beheert nu de portefeuille van So
ciale- en Economische Zaken. Fer
vent vechter voor de belangen van
de bejaarden; nam het initiatief tot
het stichten van het Dienstencen
trum aan de Willem Sprengerstraat,
het eerste centrum van deze aard in
ons land. Was ook voorzitter van de
bouwcommissie voor het nieuwe
N.H. Rusthuis en zat jaren in lan
delijke commissie voor de diensten
centra. Was in jonger jaren, naar
eigen zeggen, „een goede hardloper
en een slechte voetballer" - dit
laatste voor M.S. C.
PAULA TERPSTRA-WIERDA HIJLKO J.J. FIJLSTRA
De Anjen 38II, geboren 25 septem
ber 1941 te Leeuwarden, huisvrouw,
echtgenote van dokter J. Terpstra,
adjunct directeur Gemeentelijke
Geneeskundige Dienst te Leeuwar
den. Was onderwijzeres en tot kort
na haar huwelijk, eind '66, verbon
den aan Telemannschool I. Maakte
zich, in de drie jaar bij het onder
wijs, o.a. ook verdienstelijk als me
despeelster in de traditionele Sin
terklaassprookjes in de Harmonie,
was eenmaal Hofdame (Doornroos
je) en tweemaal Prinses (De gelaarsde
kat en De kleermaker en de kabou
ters); de charmante foto hierboven
is tijdens zo'n optreden gemaakt.
Beoefende in jonger jaren handbal
en atletiek in de vroegere vereniging
Olympus en speelde als volleybalster
achtereenvolgens in Boemerang, Le-
kas en C.J.O. Tennist nu nog in de
zomermaanden en speelt 's winters
volleybal in Animo.
Heliconweg 23 b, geboren 10 april
1907 te Amsterdam uit Friese ou
ders. Woonde van 1920 tot 1932 in
Hallum, waar vader ontvanger van
de belastingen was. Kwam in okto
ber 1932 als volontair bij de Leeu
warder politie, haalde twee jaar later
inspecteursdiploma en werd juni
1936 adjunct inspecteur. Verliet de
politiedienst in januari 1964 als
hoofdinspecteur. Uitstekende pia
nist; dirigent - sinds 1946 - van het
Orkest Sinnema en eveneens dirigent,
sinds 1963, van het Harmoniecorps
Ons Genoegen. Kon zich na zijn
pensionnering nog meer aan de
muziek gaan wijden, kwam in '65
als pianist-begeleider bij Anima to
en werd later voor deze vereniging
de opvolger van dirigent Jacques
Bos. Treedt verder ook nog wel als
begeleider op solistenconcoursen op.
