Groeiende populariteit voor Sambrinco's
Vervolgverhaal over amusement in vroeger jaren
'éZ -daz&L
I DOKKUMER LOKAELTSJE
'T KLEINE KRANTSJE
I Het enthousiaste musiceren en har-
I de werken van de Sambrinco's be-
I gon intussen wel vruchten af te
Na een jaartje „wrotten" braken er
voor de Sambrinco's betere tijden
aan. Iemand die daar goed bij heeft
geholpen was de dansleraar A. Epe-
ma te Leeuwarden. Het begon met
M een dansavondje in Grouw. Dat was
3 prima bevallen en de heer Epema
organiseerde toen voor de Sambrin-
I co's een soirée in Zalen Schaaf te
3 Leeuwarden. Ook dat werd een
succes. Het orkestje begon naam te
maken en had van toen af de wind
I een beetje mee.
I Er kwam langzamerhand ook ge-
I motoriseerd vervoer aan te pas. Dat
was iets waar ook nog wel een en
I ander mee beleefd werd. Om iets
I te noemen: van een huurwagen, ge-
reden door een kennis, vloog in
I Leeuwarden plotseling een van de
voorwielen af. De Sambrinco's kwa-
I men terug van een optreden ergens
I in de provincie en moesten die
I avond spelen in zaal Piet de Jong
I aan de Langemarktstraat. Ze waren
I net op tijd in de stad terug, maar
I toen verdween dat wiel. De zaal
werd lopende bereikt en er werd
I weer vrolijk op los gespeeld.
I De eerste eigen auto in die tijd was
I een Chevorlet uit 1937, die Pier
Sambrink op een geschikte manier
had overgenomen. Hij vertelt: „Die
auto zag er zo mooi uit. Ik was als
I een kind zo blij. Maar op de eerste
I rit - we moesten in Tijnje spelen -
I vloog de zaak onder de motorkap
I door kortsluiting in brand".
werpen. Ze kregen de avonden van
de toneelvereniging T.O.G. te ver
zorgen (wat ze achttien jaar lang
hebben gedaan) en hun optreden
viel zo in de smaak dat van alle
kanten de aanbiedingen los kwamen.
Tien a twaalf jaar lang vormden de
Sambrinco's ook het vast orkest
van hotel Buis gedurende de Leeu
warder kermis.
De populariteit groeide nog meer,
twaalf andere platen (singels) van de
Sambrinco's verschénen.
Het ging de Sambrinco's voor de
wind. Ze kregen overal bekendheid,
niet alleen in Friesland, maar overal
in ons land. En toen kwam in 1963
de klap door het overlijden van Atty
Zij was 37 jaar oud. Voor Pier Sam
brink stortte toen de wereld inel-
kaar. Hij zegt: „Ik dacht, nu is alles
gebeurd. Maar ik had twee kinderen.
In 1964, toen de Sambrinco's weer
als kermisorkest bij Buis moesten
spelen, nam Pier Sambrink het be
sluit te proberen een zangeres in het
groepje op te nemen. Dat zijn ge
dachten daarbij uitgingen naar het
dorpje Lioessens, in de Friese Noord
oosthoek, was niet zo verwonderlijk
als het misschien lijkt.
In het kleine kerkje van Lioessens
hadden de Sambrinco's eens een
toen in 1956 werd begonnen met
het optreden met Friese liedjes voor
de Regionale Omroep Noord. Henk
van der Heide was daarbij de zanger.
Er werden ook eigen composities
gespeeld, o.a. „Simmertwirre" en
„Hurddraverij". Verder werkten de
Sambrinco's samen met de tekst
schrijver en componist van Friese
liedjes Anne van der Mark. Het sloeg
allemaal geweldig in, maar een bij
zonder succes was toch wel „It
Dokkumer Lokaeltsje", een liedje
dat nog altijd gespeeld en gezongen
wordt, ook wel voor de radio.
In 1957 werd, voortkomend uit het
R.O.N.-succes, de eerste grammo
foonplaat van de Sambrinco's ge
maakt. Aan de ene kant stond „It
Dokkumer Lokaeltsje", aan de an
dere kant „Ik hoech mar efkes dyn
antlit to sjen". Op het gebied van
de amusementsmuziek was het de
eerste Friese grammofoonplaat. Het
liep geweldig en nadien zijn er nog
Ik moest dus wel doorgaan en mijn
verstand erbij houden".
Na enige tijd presenteerden de Sam
brinco's zich in een andere bezetting
Nu met Pier Sambrink, accordeon,
Tom Munsterman, slagwerk en
Jacky Sambrink, de oudste zoon
van het echtpaar bas.
Het was een hele omschakeling voor
de heer Sambrink, maar ook het
publiek bleek niet zo gemakkelijk
aan het gemis van Atty te kunnen
wennen.
De Sambrinco's waren nu eenmaal
jarenlang ondenkbaar geweest zon
der de aantrekkelijke fiere verschij
ning van Atty Sambrink.
NIEUWE POPULARITEIT
Een jaartje werkten de Sambrinco's
in de nieuwe samenstelling door.
Maar al deden ze nog zo hun best,
de fleur van vroeger was er wat uit.
uitvoering gegeven en er werd toen
door enkelen van de aanwezigen
gevraagd of een meisje uit het dorp
met begeleiding van de Sambrinco's
een liedje zingen mocht. Dat meisje
heette Anneke Douma en het bleek
een ware ontdekking te zijn. „Haar
zingen sloeg bij ons in als een bom"
zegt Pier Sambrink. Later, op een
feestavond in Lioessens, maakten ze
opnieuw kennis met het zangeresje.
Op die zondag van de Leeuwarder
kermis in 1964 dacht de leider van
het orkestje aan dat alles terug.
Zoon Jacky bleek ook veel voor het
idee te voelen Anneke Douma te
vragen en nog diezelfde zondag
trokken ze samen naar Lioessens.
Anneke, zei, nadat er met haar en
haar vader was gepraat, dat zij het
wel graag eens wilde proberen bij
de Sambrinco's en aldus kwam zij
voor een week op proef in het or
kestje. 's Maandags trad ze al op bij
Buis (zang en gitaar) en het werd
een doorslaand succes. En dat ter
wijl haar in allerijl samengestelde en
geoefende repertoire nog maar
slechts vijf bedjes bevatte. Een aan
tal dat natuurrijk snel werd uitge
breid. De Sambrinco's groeiden
weer opnieuw naar een grote popu
lariteit. De week proef voor Anneke
Douma werd een band voor altijd.
Ze zette zich niet alleen volledig in
om de opengevallen plaats in haar al
sinds jaren favoriete orkestje op
voortreffelijke wijze aan te vullen,
maar bracht ook nieuw geluk in het
gezin Sambrink, want na enkele
jaren trouwden Pier en Anneke,
nadat ze het café-restaurant „Stads-
zicht" aan de Groningerstraatweg
hadden overgenomen. Ze trokken
in december 1966 in deze zaak, die
nu (hoe kon het ook anders) „De
Sambrinco's" kwam te heten.
SFEERVOLLE ZAAK
Het orkestje is nu alleen nog maar
in de weekenden (vrijdag, zaterdag
en zondag) in de eigen sfeervolle
zaak te beluisteren. En natuurrijk
op de grammofoonplaat. Er zijn, in
de nieuwe samenstelling, pas weer
drie langspeelplaten gemaakt. Er
zijn van de Sambrinco's met Anne
ke ook al eerder drie Friese lang
speelplaten gemaakt en van haar
met een ander orkest ook drie pla
ten in het Nederlands.
De Sambrinco's blijken met hun
beschaafde vrolijke muziek nog
steeds populair te zijn. Dit blijkt uit
de grammofoonplaten en ook uit de
belangstelling die er voor hun be
drijf bestaat.
HARRY DROST
