ROMANTIEK VAN VROEGER: PAARDEN IN DE SNEEUW
DEKKLEDEN
VERHUUR
8
KLUIZENAARS IN 'T WATERLAND
WWW WWV
Dan zal geboortecijfer dalen
HERINNERINGEN IN DICHTVORM
OOK VERKOOP
Scherpe prijzen
'f Vileine 3^-rantóje leeót iedereen
Vervolg van pagina 7
heid en hier zou hij willen blijven
ook.
Goed, Folkert van der Meer heeft
een gezin gesticht, hij leeft niet
zoals die oude Freerk in een vol
strekte eenzaamheid, hij hoort die
kinderstemmen om zich heen, hij
zal voor zijn vrouw zo nu en dan
klinkende munt op tafel moeten
leggen, hij verkeert thuis zeker an
ders, dan de Koning van de Site-
buurster Ee, maar toch zijn er veel
gelijkenissen.
Ook Folkert van der Meer is afhan
kelijk van de natuur, hij leeft van
het riet en hij leeft van de vogels,
hij staat op bij het kraaien van de
haan en wanneer de kippen op stok
gaan eindigt ook voor hem de dag.
Nog meer dan Freerk Siekmans is
Folkert van der Meer een man, die
leeft van, maar ook vóór de natuur:
hij gaat er volledig in op, hij houdt
van de bloemen en de vogels, hij
houdt van het wild, dat hij jaagt,
hij draagt zelfs een steentje bij aan
de wetenschap: Folkert heeft een
vergunning van de Minister om vo
gels te ringen en dat doet hij met
heel z'n hart.
Zelf ook kweekt hij fazanten om ze
de vrijheid te geven, zodra ze op
eigen poten kunnen staan, hij houdt
eenden en sierganzen, hij houdt een
prachtige pauw, hij houdt honden
en katten en z'n hele hebben en
houden lijkt wel een dierentuin:
ROMANTISCH
„Je moest es weten hoeveel mensen
hier komen met een fototoestel"
zegt Folkert, „ze vinden het allemaal
maar erg romantisch geloof ik".
Folkert woont al lang niet meer in
het arkje, waarin hij groot geworden
is. Na z'n trouwen en na het vertrek
van vader Tjeerd naar elders in dit
waterland heeft hij zich genesteld
op de vaste wal in wat officieel een
noodwoning heet: een houten ge
valletje, dat met wat scheefgezakte
bouwsels er omheen niet de indruk
geeft dat het hier over, pakweg een
dertig of veertig jaar, nóg zo zal
staan.
Maar Folkert woont er met vrouw
en kinderen best naar z'n zin; elke
stap buiten z'n deur is een stap in
de pure natuur - waar vindt hij een
woning, waar hij zo vrij is als hier?
De belangrijkste bron van inkomsten
zal wel het rietsnijden zijn, maar
dat is niet iets, waarover je met een
bezoeker geestdriftig kan praten.
De jacht, ach man, het jagen, dat is
z'n lust, dat is z'n leven - het weide
lijk jagen wel te verstaan. „Ik heb
es de vader van Kees Verkerk gehad.
Ja, Pleun, dat kon wel. Nou, die
zegt, kerel, ik heb heel wat jacht
partijen meegemaakt, maar zo wei
delijk als jij jaagt heb ik het nog niet
vaak gezien."
WEIDELIJK JAGEN
Weidelijk jagen, Folkert van der
Meer kan zich niet voorstellen,
waarom het anders zou moeten.
„Ze zeggen wel eens, die beroeps
jagers knallen alles maar neer, maar
dat is niet zo. Als broodjager moet je
juist veel sparen. Je moet wat houden
in je veld. Er moeten weer jongen
komen, anders hoef je je er ook niet
weer te vertonen."
Niet alleen op het eetbare wild,
maar ook op bunzingen, op wezels,
op hermelijnen, heeft Folkert wel
gejaagd en op visotters in een tijd,
toen er voor deze dieren nog geen
bescherming was. ,.Je hoort tegen
woordig wel van die mooie verhalen
over visotters, die mensen aanvallen.
Nou, vergeet het maar hoor. Als
otters zo kwaad waren, zat ik hier
niet meer; dan waren we al lang
opgevreten hoor. Zo'n otter is wild
en alle wild is schuw, ander wild is
er niet."
En dan het vogelflappen! Folkert
raakt er niet over uitgepraat. „Dat
is nou leven hè - hebben ze geen
idee van bij jullie in de stad!"
Zo brengt Folkert van der Meer
hier z'n dagen door, met rietsnijden,
met de jacht, met het verzorgen van
zijn bijen, z'n kippen, z'n eenden,
z'n ganzen, z'n pauw, met het
vogelvangen - als een vrije vogel, die
zich zelf niet door anderen vangen
laat. Misschien zijn er in heel ons
land geen tien mensen meer zo als
hij, een natuurmens, die alleen bij
de gratie van de natuur kan bestaan.
Met aide Freerk Siekmans zorgt
Folkert van der Meer voor een
vleugje menselijke romantiek in dit
stille land van riet en water.
LEZERS KLOMMEN
IN DE PEN
Vervolg van pagina 4
lingen opgeven, 't Was een bijzonder
aardige man, naar mijn beste weten
woont zijn zoon, nu ook al minstens
75 jaar oud, in het St. Anthonie
Gasthuis.
De heer Zandstra was een van de
grote mannen van Excelsior. Zijn
schoonzoon was de bekende onder
wijzer P. van der Molen.
Castricum
A. van der Kooi
De professor in de Biologische
faculteit in Groningen gaf col
lege en behandelde deze mor
gen het wereldbevolkings vraag
stuk.
„Kijk heren" richtte hij zich
tot de studenten „het ontzet
tend snelle toenemen van de
wereldbevolking vraagt grote,
ja zelfs, onze ernstige bezorgd
heid. Ik zal u dit trachten nader
te verklaren.
Volgens het Internationaal In
stituut voor Statistiek was de
wereldbevolking in 1850, 1075
miljoen zielen. Dit was in 1900
1564 miljoen, in 1940 al 2200
miljoen en nu in het jaar 1969
al méér dan 2600 miljoen. Sind
Sinds 1850 dus een toeneming
van bijna 25 pet. Met behulp
van de computer, is nu bere
kend dat, wanneer de bevol
kingsgroei in deze mate door
gaat, er in het jaar 3000 zo
weinig ruimte meer is voor de
individuele mens op aarde, dat
men tenslotte rug aan rug zal
staan. En dan pas zal, naar alle
waarschijnlijkheid, het geboor
tecijfer dalen".
WANNEER JE EEN l/ING GOED
DOEN WILLE, MUT JE DUIZEND
ANDERE DINGEN LATE
AN EEN POSITIEF ANTWOORD
HE JE MEER AS AN TIEN NEGA
TIEVE
JE MUTTE HET HUWELIJK MAR
SO BEKIEKE: HET IS EEN HOGE
SCHOOL VOOR 'T LEREN VAN
GEDULD
NIET IEDEREEN, DIE'T GIEN
BRIL, MAR WEL GOEIE OGEN
HET, KAN OOK WERKELIJK
GOED SIEN
A'T JE GOED LEVE WILLE, MUT
JE JE SELS NIET KWELLE MET
EEN SOOD PIEKERAASJES
Ben nu een dubbele zeven in jaren, dat is al een hele tied,
en het is nu zestig jaar geleden, dat ik Leeuwarden verliet.
Ben wel eens komen overwippen, meestal was 't voor vreugde of rouw,
maar dan was 't maar voor een dagje, dan gaat alles even gauw.
Ben nu een paar dagen langer bleven, 'k wou de stad nog eens bezien,
bezoek dan nog eens die mooie plekjes en mijn oude buurt misschien.
Ik maakte een toertje met een auto, om de buitenwijken heen,
jongens, jongens, wat een huizen, vroeger stond er daar niet een.
De binnenstad is hetzelfde gebleven, enkele straten wat verbreed,
vroeger was 't de hondenkar en paarden, die toen in de straten reed.
Balstienen en kleine stientsjes, zoals de Leeuwarder zei,
ja, die zijn nu allemaal verdwenen en de blauwe stoep er bij.
Kan hier nu wel veel kritiek gaan schrijven, op de dingen in de stad,
maar je moet toch altied zo maar denken, overal is wel eens wat.
Er is een ding dat ik niet goed kan snappen, 'k heb er ook versteld van staan,
jullie zjrllen 't zeker wel begriepen, waar ik nou naar toe wil gaan.
Moest in de Schrans d'overweg passeren, maar de bomen waren neer,
het is nu zeventig jaar geleden, stond 'k er ook wel eens een keer.
Maar och toen trokken wij van het wachten nog zo bitter weinig aan,
ook toen kwamen al meerdere klachten, dat je er zo lang moest staan.
Ben nu op een marktdag eens gaan kijken, hoe ieder naar d'bomen sloop,
bij't openen er van was 't een chaos, 't leek wel een grote mierenhoop.
Er is toch een oplossing te vinden, 'r overheen of onder door,
want anders staat de jeugd van heden er ook eens als bejaarde voor.
Bussum, Jac. Barendsma
SUKSES IS GIEN EINDDOEL,
•MAR EEN ANMOEDIGING
HET KAN OEK EEN HELDEN
DAAD WEZE OM DE PLICHTEN
VAN 'T GEWONE LEVEN OP JE
TE NIMMEN
HET ENIGE INSTRUMENT, DAT
SKERPER WUDT AT JE'T MEER
BRUKE IS JE TONG
HÉTBEWAREN VAN EEN GROAT
FORTUUN IS MOEILUKER DAN
HET BIJMEKAAR TE KRIJEN
van nieuwe kleden in alle
afmetingen, o.a. van
katoendoek, hennep- en
nylondoek
Kwüir
Ao 1880
Zuidergrachtiwal 24
Tel. 25315, na 18 u. 27324
LEEUWARDEN
,De sneeuwjacht zweept hem d?