GRAPPENMAKER
BIJ DE NEUS GENOMEN
Parfumerie „De Eenhoorn"
t 3^.leine 3<.rantóje leeot iedereen
Lezers klommen in de pen
DE BLIKKEN DOMINEE I
In Uw blad van 27-3-71, nr. 140
vraagt U naar de eerste regels van
Ta, ra, ra boemdié.
De eerste regels zijn mij niet bekend
echter wel de laatste, ze volgen hier:
Ta, ra, ra boemdié,
De Blikken Dominee
Maar dan die Heilsoldaat
Die naar de Hemel gaat.
Leeuwarden
G. de Vries
DE BLIKKEN DOMINEE II
In Uw nummer van 't Kleine Krantsje
van 27 maart, no. 140, schrijft U
over de Blikken Dominee. U vraagt
zich af, hoe de laatste regels van het
liedje, dat zo vaak over hem werd
gezongen, precies waren. Ik weet
niet, of het liedje, zo ik het ken,
juist is, maar ik herinner mij dat
mijn moeder altijd zong:
Ta, ra, ra boempiee,
de Blikken Dominee,
Die schoot met kruit en lood,
Z'n eigen naaister dood.
Met veel waardering voor Uw blad.
Bussum
F. van Beusekom-
Sierksma
Inderdaad, dit zong de lieve jeugd
van Leeuwarden in vroeger tijd:
„Ta ra ra boemdié - De Blikken
Dominee - Die schoot met kruid
en lood - Zijn arme naaister dood
Nu zit hij in de kast - Al aan een
ketting vast - De jongens roepen
luid - Hij komt er nooit weer
uit!" Maar dit schone vers sloeg
niet op De Blikken Dominee (de
heer Visser), die wij de laatste
weken in 't Kleine Krantsje heb
ben ontmoet. De Blikken Do
minee, die z'n arme naaister
doodschoot, was Dominee Johan
Barger te Harlingen. Na een
jarenlange intieme relatie met
Kato de Mirande, het dienst
meisje van zijn vrouw, schoot
hij zijn geliefde met een revolver
dood. In 1965 hebben wij aan
de monsterlijke in 1894 gepleeg
de moord van deze Harlinger
predikant in 't Kleine Krantsje
al eens een groot verhaal gewijd.
Wij berichtten toen ook, dat de
Officier van Justitie tijdens de
zitting van de Rechtbank te
Leeuwarden „hoegenaamd niets"
kon aanwijzen dat ten gunste
van de moordenaar kon worden
aangevoerd. Wanneer gij zijn
dagboek doorbladert" zo zei hij
tegen de rechters, „en gij vindt
er ook maar eene gedachte in,
die verheffenend is, niet terre a
terre alledaags, wel, gij zult mij
verplichten die aan te wijzen, ik
heb er geen enkele in kunnen
vinden". Op 2 juni 1894 veroor
deelde de Rechtbank de Blikken
Dominee van Harlingen tot le
venslang. Slechts zes jaar heeft
de gevallen predikant in de ge
vangenis in Leeuwarden vertoefd
hij overleed al in 1900, toen hij
zes en veertig was.
Red. 't KI.Kr.
VROUW SLOF
Wat is het een geluk dat het Kleine
Krantsje bestaat. Waarom zal U
zeggen, niet waar. Wel, nu lees ik
in 't Krantsje no. 140 over het
snoepdiske van Vrouw Slof uit de
Boterhoek. Haar voornaam is Trien
Slof-Dusselaar, was eerst getrouwd
met Sietse Sikkema, die een onge
luk heeft gehad bij het aanleggen
van de telefoon aan de Stienser-dijk
in welk jaar dat weet ik niet precies,
maar ik meen in het laatst van de
vorige eeuw.
U zal zeggen wat weet U dat zo
precies, maar het is mijn grootmoe
der, mijn moeder was haar oudste
dochter uit haar eerste huwelijk,
zij had 4 kinderen uit dat huwelijk
en uit haar tweede huweüjk 3 kin
deren en nu vraagt een van die
kinderen over dat snoepdiske, nu
dat kende vroeger ieder kind, daar
men voor een halve cent al wat
lekkers kon krijgen, en vele mensen
in Leeuwarden kenden haar, daar
ze vroeger met een kar met brand
hout en turf liep te venten, ieder
kende vroeger Trien Slof. Ze had
een kraak wit helder schort voor
als ze liep te venten met haar
brandstof, ik vind het fijn dat we
weer tot elkaar komen door het
Kleine Krantsje.
Boven Leeuwen (Gld.)
Noord Zuidweg 11 S.W. Demmers
EEN NIEUWE
NIEUWE TOREN
Het laatste nummer van 't Kleine
Krantsje (no. 140) was weer rijk
geïllustreerd. In het bijzonder was
de foto van de helaas verdwenen
Nieuwe Toren zeer fraai. Hoezeer
deze toren het stadsbeeld beheerste
en aantrekkelijker maakte, is te zien
op bijgaande foto, die ook overigens
interessant is. Opvallend is het mooie
huis met de halsgevel op de hoek
van de St. Jacobsstraat en het huis
met de trapgevel ernaast. Het is
meer dan erg, dat zoveel stads-
schoon vroeger, vaak geheel on
nodig, werd gesloopt. Men zag het
eenvoudig niet, of men wilde met
z'n tijd meegaan. Hoe arm en fan
tasieloos die ook was.
In no. 140 stelt mevrouw Eef Zui-
derveld-Halbesma in de rubriek
„Lezers klommen in de pen" voor,
opnieuw een actie te beginnen om
kapitaal bijeen te brengen voor de
herbouw van de Nieuwe Toren.
Ik steun van harte dit voorstel.
Ook vroeger is men al bezig geweest
kapitaal voor dit doel bijeen te
brengen. Ik meen zelfs te weten,
dat er nog een Torenfondscommis
sie bestaat, die nog over een aardig
beginkapitaal beschikt. Het moet
mogelijk zijn dit bedrag te comple
teren. Maar, als men tot bouwen
komt, moet het niet een nieuw
Op deze, helaas niet ragscherpe, foto van de Boterhoek, of beter gezegd van het Sint Jobsleen, zien we het „Snoep
diske van Vrouw SIoF' met mevrouw Slof zelf links op de voorgrond. Naast Vrouw Slof staat mevrouw Van der
Veen, daarachter zien we mevrouw Mebius en Glas, de petroleumman.
ontworpen toren worden in heden
daagse (beton) stijl, maar een copie
van de oorspronkelijke.
Ik hou mij ervan overtuigd dat
talrijke Luwadders, ouwe en jonge,
bereid zijn hun liefde voor hun stad
tot uitdrukking te brengen door
het schenken van een forse bijdrage
aan het Torenfonds.
Waardenburg
v. G.M.
.v x. 'i;
Bekijk deze plaat met z'n Nieuwe Toren, met z'n Tontsjepiep en met z'n
mooie geveltjes en besef dan wat er in Leeuwarden aan stadsschoon is
vernield.
't Was Dinsdag niet druk aan de
markt te Sneek. Dan hebben de
marktbezoekers tijd voor een praat
je-
En zoo zaten daar in een der gele
genheden voor den reizenden man
bij de Sneeker markt een aantal
veedrijvers en kleine handelslui bij
een en ze hadden den tijd.
Een der mannen wilde een grap
hebben.
„Zeg", zoo sprak hij tot een der
anderen, iemand die blijkbaar de
snuggerste niet was, „zeg, ik heb
op de markt een ezel staan, wil je
dien aanstonds voor mij naar de
boot brengen?"
De aangesprokene, niet bedenkende
dat grauwtjes al sinds jaar en dag
niet meer tot de gewone marktdie-
ren behooren, stemde toe en hij
trok er op uit, om den ezel te zoe
ken.
Hij zocht tevergeefs. En hij vond
ook niet, naar 't klassieke voorbeeld,
een koningskroon, doch hij kwam
aan de Leeuwarder boot - zijn op
drachtgever was gelijk hij zelf van
I.eeuwarden - met... een veulen.
Dat had hij op de markt gevonden,
en of hij dat dier nu voor een ezel
heeft aangezien, of dat hij gedacht
heeft dat de ander zich had vergist,
dat is onbekend - zeker is dat hij
het veulen van de markt voerde
en aan de boot bracht, met de
boodschap er bij, dat 't naar die en
die in Leeuwarden moest.
En zoo zag onze Leeuwarder grap
penmaker zich 's avonds een veulen
thuis gebracht.
En of hij nu al beweerde, dat het
abuis was, 't hielp hem niet, de
bootkapitein beweerde, dat.'t voor
hem was en dat hij 't moest houden.
Maar 's anderen daags kwam de
Sneeker recherche en die kwam
vragen naar 't veulen, dat van de
markt gestolen was. Zoodat op den
koop toe, onze man gevaar liep van
wegens diefstal vervolgd te worden.
Gelukkig werd het geval spoedig
opgehelderd. En met betaling der
vracht en de kosten van voedering,
/al de grappenmaker zijn grap wel
betaald hebben.
Doch om een ezel zendt hij voortaan
niemand meer uit.
A. R. van Dantzig
B. B. van Dantzig-Postuma
APOTHEKERS-ASSISTENTEN
Jan van Scorelstraat 55
Telefoon 22495
